تغییر چهره

هانا هيگينز (جوليا استايلز) پس از ناکامی در انتخابات مجلس نمایندگان، به شرکت مشاوره آموزشی خود بازمی‌گردد. تا اینکه روزی الیوت دوليتل (ديويد والتر)، فروشنده آبجو، به دفتر او سر می‌زند و از او می‌خواهد تا به او کمک کند تا دیکشن خود را بهبود بخشد، لهجه بوستون تندی که دارد را ملایم‌تر کند و به او کمک کند تا بتواند شغل بهتری پیدا کند. هيگينز با دوست صمیمی و مدير کمپین خود کالين (کامرن منهایم) شرط می‌بندد که نه تنها می‌تواند رفتار خشن دوليتل را صیقل دهد، بلکه می‌تواند او را به همان موقعیتی سیاسی برساند که خودش نتوانست به آن برسد. اما بين الیوت و هانا فقط سياست مطرح نيست: به زودی جرقه‌های عشقی بين اين همکاران ناهماهنگ زده می‌شود.

• این داستان اقتباسی از یک داستان کلاسیک به نام پیگمالیون است. آیا اقتباس‌های دیگری از این داستان را دیده‌اید، مانند فیلم‌های بانوی زیبای من یا او همه آن است؟ این اقتباس چگونه با سایر اقتباس‌ها مقایسه می‌شود؟
• آیا فکر می‌کنید چشم‌انداز سیاسی به تصویر کشیده شده در فیلم تغییر چهره واقع‌گرایانه است؟ آیا یک نامزد می‌تواند از هیچ‌جا ظاهر شود مثل فیلم و برای یک منصب فدرال نامزد شود؟ چرا در این فیلم به هزینه‌های اجرای یک کمپین سیاسی تا این حد کم اشاره شده است؟
• آیا باید از شخصیت‌های فیلم «تغییر چهره» خوشتان بیاید؟ چه چیزی در نحوه‌ی نمایش آنها شما را به این نتیجه می‌رساند؟ چطور لباس پوشیده‌اند؟ هنگام تماشای آنها چه موسیقی‌ای پخش می‌شود؟ ظاهر و رفتارشان چگونه است؟

والدین باید بدانند که فیلم «تغییر چهره» یک فیلم رمانتیک تلویزیونی است و عمدتا بی‌آزار است، بدون ناسزا، برهنگی یا خشونت. برخی پیام‌های جنسیتی (اگرچه واقع‌گرایانه) وجود دارد، زیرا استایلز به خاطر ظاهر و رفتار خود به عنوان یک نامزد زن برای کنگره مورد انتقاد قرار می‌گیرد. بسیاری از شخصیت‌های فیلم با لهجه‌های بوستونی قوی نیز به عنوان افراد ساده یا حتی مجرم نشان داده می‌شوند. برخی ارجاعات به نوشیدن الکل وجود دارد: یکی از شخصیت‌ها قبل از شروع یک کمپین، قهوه ایرلندی سفارش می‌دهد؛ یکی از شخصیت‌های اصلی فروشنده آبجو است و ما می‌بینیم که بطری‌های خالی از یک مهمانی جمع‌آوری می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

شاد و شنگول و صابونی و در عین حال دلپذیر، تغییر چهره بر جاذبه‌های متعدد بازیگرانش تکیه دارد. تعامل جذابی بین منهایم ریلکس، استایل‌های صاف و خشک و والتر، فروشنده‌ی الکلی آبجو وجود دارد که متاسفانه بدترین لهجه‌ی بوستون را دارد. بدتر از نورم در چیرز است. والتون دولیتل خودش را «فروشنده» می‌نامد و از آن به بعد بدتر می‌شود. «وحشتناک»، «احمق‌ها» و پارک کردن ماشین در حیاط همگی حضور دارند.اگر بینندگان بتوانند آن را نادیده بگیرند (و بیشتر غیر بوستونی‌ها قادر به این کار خواهند بود)، این فیلم یک سرگرمی خوب، هرچند قابل پیش‌بینی است. استایلز و والتر در کنار هم جذاب هستند، داستان کلاسیک پیگمالیون با یک تغییر جنسیت پسامدرن دلپذیر همراه است، و داستان به راحتی پیش می‌رود، بدون اینکه نیاز به مصرف زیاد مغز برای درک آن باشد. اگر از این نوع فیلم‌ها خوشتان می‌آید - این نوع فیلم‌ها یعنی "رومانس‌های کانال هالمارک" - از این فیلم خاص هم خوشتان خواهد آمد.