سر پر از عسل

در فیلم "سر پر از عسل"، تیلدا ده ساله (سوفیا لین نولته) رابطه بسیار نزدیکی با پدربزرگش، آمادئوس (نیک نولته) دارد که به آلزایمر مبتلا است و وضعیتش از زمان مرگ همسرش رو به وخامت گذاشته است. تیلدا به جای اینکه اجازه دهد والدینش (مت دیلون و امیلی مورتایمر) او را در یک مرکز مراقبتی بستری کنند، آمادئوس را که حالش رو به زوال است، با خود به یک سفر جاده‌ای خودجوش از انگلستان به ایتالیا می‌برد.

• درباره بیماری آلزایمر با خانواده‌تان صحبت کنید. آیا کسی را می‌شناسید که به این بیماری مبتلا بوده؟ تاثیر این بیماری بر فرد مبتلا و خانواده‌اش چه بوده است؟ آیا فکر می‌کنید که این فیلم نمایانگر منصفانه‌ای از مبتلایان به این بیماری ارائه داده است؟
• آیا فکر می‌کنید شخصیت‌های داستان باید رفتاری متفاوت می‌داشتند، به‌ویژه در صحنه‌هایی که مثلاً پدربزرگ به اتاقی که کودک در آن بود شلیک کرد یا دو بار خانه را به آتش کشید؟ آیا برای شخصیت‌های سینمایی نیز همان استاندارد رفتاری را در نظر می‌گیرید که برای افراد واقعی دارید؟
• درباره تعاملات خانوادگی در فیلم "سر پر از عسل" صحبت کنید. آیا آنها واقعی به نظر می‌رسند؟ چرا یا چرا نه؟

درباره‌ی فیلم سرِ پر از عسل: والدین باید بدانند که این فیلم درام-کمدی است که درباره‌ی رابطه‌ی عاطفی بین دختربچه‌ای ۱۰ ساله (با بازی سوفیا لین نولته) و پدربزرگش (با بازی نیک نولته) است که به دلیل بیماری آلزایمر رو به وخامت، با هم سفری جاده‌ای از انگلستان به ایتالیا دارند. انتظار می‌رود که در فیلم از کلمات و عبارات تند و ناسزا استفاده شود. همچنین صحنه‌هایی از موقعیت‌های غیر صریح جنسی و آزار جنسی یک زن در خواب وجود دارد. بزرگسالان در فیلم به هم مشت می‌زنند و تصادف‌های بدون آسیب جدی خودرو اتفاق می‌افتد. لحظات کمدی فیلم شامل شلیک اسلحه نزدیک بچه و منفجر شدن یک مهمانی با آتش‌بازی است که بدون هیچ پیامدی نمایش داده می‌شود. مت دیلون، امیلی مورتایمر و ژاکلین بیسیت در این فیلم به کارگردانی تیل شوایگر، بازسازی نسخه‌ی آلمانی سال ۲۰۱۴ به همین نام، ایفای نقش می‌کنند.

این فیلم نیت خوبی دارد، اما آنقدر ایراد دارد که بیشتر از اینکه کمک کند، آزار می‌دهد. بازیگر و کارگردان آلمانی، تیل شوایگر، در بازسازی فیلم موفق خود در سال ۲۰۱۴ که در فهرست اولیه کشورش برای اسکار بود، رویکرد انسان‌گرایانه‌ای در فیلم «سر پر از عسل» در پیش گرفته است. به نظر می‌رسد او کیفیت زندگی یک شخص را بالاتر از هر چیز دیگری قرار داده، حتی اگر ذهن آن شخص در حال افول باشد. بنابراین سناریوی سفر جاده‌ای: درباره تلاش برای درمان با شادی است، همانطور که فیلم بیان می‌کند. اما این فیلم به نام کمدی آنقدر جهش دارد که به نظر می‌رسد رفتارهای خطرناک را ترویج می‌کند و حتی برای خنده، زوال عقل را "بامزه" نشان می‌دهد.دانیل شویگر موفق شده تا گروهی از بازیگران برجسته را برای این فیلم گرد هم آورد. اگرچه دیدن نیک نولته در نقش یک پدر دوست‌داشتنی (بازیگر نقش نولته در جوانی، دختر واقعی او در زندگی است) کمی عجیب است، اما حضور بازیگرانی مثل متیو دیلون و امیلی مورتایمر در نقش یک زوج باهم درگیر، هدررفته است. بازیگران کهنه‌کاری مثل ژاکلین بیسیت، اریک رابرتس، کلیر فورلانی و گرتا اسکاکی نیز در صحنه‌های مختلف فیلم ظاهر می‌شوند. رفتار خانواده نیز به‌شدت غیرمسئولانه و خطرناک است. آنها هیچ اقدام محدودکننده‌ای انجام نمی‌دهند، بعد از اینکه آمادئوس با تیراندازی یک اتاق را که تیلدا در آن حضور داشت، به هم می‌ریزد و نشان می‌دهد که از واقعیت فاصله گرفته و دوبار خانه‌شان را به آتش می‌کشد. او رانندگی می‌کند، بدون اینکه بتواند به علائم راهنمایی و رانندگی واکنش نشان دهد و دچار تصادف می‌شود. خوشبختانه کسی آسیب نمی‌بیند، اما هیچ پیامد یا واکنشی هم به این اتفاق‌ها نشان داده نمی‌شود. سپس او تیلدا را در یک سفر غیربرنامه‌ریزی‌شده در سراسر اروپا همراهی می‌کند. نیک نولته بازیگر چیره‌دستی است و توانسته در این فیلم نیز لحظاتی از حقیقت را در میان مبارزه با «سر پر از عسل» خود به تصویر بکشد، اما بیشتر اوقات، آمادئوس فقط برای خنداندن بینندگان دست به اقدامات احمقانه می‌زند. شویگر کارگردان با تجربه‌ای است، اما تصمیمات عجیبی در این فیلم گرفته است. استفاده او از موسیقی و وقفه‌های موسیقایی اجباری و هالیوودی به نظر می‌رسند. تدوین سریع او (که خود او نیز یکی از تدوینگران فیلم است) حواس‌پرت‌کننده است: در یک صحنه آرام سوگواری، او به‌طور نامفهومی چشم بیننده را در کلیسا حرکت می‌دهد. فیلمنامه لحظات جذابی دارد، اما در نهایت فیلم «سر پر از عسل» به دلیل مشکلات لحن و داستان دچار مشکل می‌شود.