قبیله رنگین کمان

مورگان رابرتز، ملقب به "چیف" (دیوید جیمز الیوت)، مرد میانسالی است که از سرطان رنج می‌برد. در آرزوی بازگشت به روزهای خوش گذشته، به اردوگاه تابستانی دوران کودکی خود بازمی‌گردد، جایی که به عنوان راهنمای اردوگاه کار خواهد کرد. او دوستی خود را با سانی (اد کوئین)، دوست دوران کودکی‌اش در اردوگاه، تجدید می‌کند و به انتظار تابستان آرام و روزهایی پر از مشاوره و شب‌هایی پر از تماشای شفق قطبی است. اما در عوض، با بچه‌های بازیگوش و ناهنجار اردوگاه آپاچی مواجه می‌شود، گروهی سرکش که ترجیح می‌دهند باد شکم بگیرند و جنگ غذایی راه بیندازند تا سوار قایق شوند یا دور آتش اردوگاه آواز بخوانند. چیف در حالی که تلاش می‌کند این گروه سرکش را رام کند، به آنها علاقه‌مند می‌شود و در حالی که به آنها آموزش می‌دهد، متوجه می‌شود که آنها در مورد زندگی، بزرگ شدن و پیر شدن به او درس می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد الگوها و سرمشق‌ها صحبت کنند. آیا دیدن رفتارهای بد شخصیت‌ها در شما تاثیر می‌گذارد؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌های مشابهی که در اردوگاه‌های تابستانی می‌گذرند، چگونه است؟
• چگونه پسران مختلف در اردوگاه آپاچی از یکدیگر متمایز می‌شوند؟ ویژگی‌های شخصیتی متفاوت آنها چیست و چگونه از طریق اعمالشان به زندگی آورده می‌شوند؟ آیا استریوتایپ‌هایی را مشاهده می‌کنید؟

والدین باید بدانند که فیلم قبیله رنگین‌کمان یک کمدی-درام اردوی تابستانی است که پر از شوخی‌های مبتذل و رفتارهای نامناسب است. در پنج دقیقه اول فیلم، پسری در زیرپوشش بیدار می‌شود، پشتش را می‌خاراند، به سمت سگش باد شکم می‌کند، سر برادرش را داخل توالت فرو می‌کند و با حوله به کشاله ران برادرش ضربه می‌زند، که باعث می‌شود برادر کوچکترش به زمین بیفتد و در عذاب به خود بپیچد. این رفتار در ۸۵ دقیقه بعدی بهتر نمی‌شود. جنبه درام فیلم بر مرد میانسالی متمرکز است که به سرطان مبتلا شده و به اردوی تابستانی دوران جوانی خود بازمی‌گردد تا آرامش پیدا کند، اما این داستان تحت‌الشعاع شیطنت‌های وحشتناک بچه‌های ناخوشایند اردو قرار می‌گیرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مشکل فیلم قبیله رنگین کمان این است که هم تلاش می‌کند یک درام باشد و هم یک کمدی، و در هر دو شکست می‌خورد. در حالی که رئیس به اردوی تابستانی دوران کودکی خود بازمی‌گردد تا در میان‌سالی به زندگی خود معنا ببخشد و در عین حال با سرطان مبارزه می‌کند، شما بیشتر مایل هستید که برای او احساس ناراحتی کنید، زیرا او باید با پسران بی‌ادب و ناخوشایندی روبرو شود. پیام جدی فیلم به راحتی توسط شیطنت‌های نابالغانه پسران نوجوان در اردوگاه تحت تاثیر قرار می‌گیرد، در حالی که آنها به یکدیگر شلوار تنگ می‌پوشانند، باد شکم می‌اندازند و به طور مداوم به یکدیگر ارجاع نامناسب می‌دهند.در میان بچه پولدار، بچه خشن، بچه بدجنس، بچه هیپی، بچه آسمی و بچه ساکت، فقط بچه ساکت کمی دوست‌داشتنی است و آن هم به این دلیل است که تا انتهای فیلم، که قابل پیش‌بینی است، چیزی نمی‌گوید. بقیه بچه‌ها نمونه‌های بارز اصطلاح "الگوهای بد" هستند و اعمالشان نوجوانان و بچه‌های کوچک‌تر را با ایده‌های نامطمئن و شوخی‌های نامناسب پر می‌کند.