اسیر خاک

دو خانواده میسیسیپیایی، یکی سفیدپوست و دیگری سیاه‌پوست، در فیلم "مادباند" (Mudbound) دوران جنگ جهانی دوم و پس از آن را پشت سر می‌گذارند و با فقر و نژادپرستی روبرو می‌شوند. خانواده مک‌آلان به رهبری هنری (جیسون کلارک) و خانواده جکسون به رهبری هپ (راب مورگان) همسایه هستند و هر دو خانواده یک کهنه‌سرباز در میان خود دارند، اما با یکدیگر دوست نیستند. با این حال، آنها متوجه می‌شوند که به یکدیگر وابسته هستند زیرا با چالش‌های سخت آن دوران روبرو هستند. خانواده جکسون کشاورزان مستأجر زمین‌های مک‌آلان هستند که دائماً در معرض طوفان و سیل قرار دارد و در شهر که هنوز تبعیض‌نژادی و پیش‌داوری عمیقی در آن حاکم است. پس از یک دوره بیماری ترسناک، دو زن، لورا مک‌آلان (کری مولیگان) و فلورنس جکسون (مری جی. بلایژ) به سرعت درک می‌کنند که چقدر به یکدیگر نیاز دارند. دو کهنه‌سرباز جوان، جیمی مک‌آلان (گارنت هدلاند) و رانسل جکسون (جیسون میچل) مجبورند یک دوستی مهم را پنهان کنند و در بازگشت به میسیسیپی پس از تجربیات چشم‌گشا و عمیق در خارج از کشور، در یکدیگر آرامش می‌یابند. تنش بین خانواده‌ها، که با حضور پدربزرگ بی‌رحم نژادپرست مک‌آلان (جاناتان بنکس) و تشدید شدن PTSD جیمی، افزایش می‌یابد، به نقطه اوجی می‌رسد که در آن کینه‌توزی عمیق نسل‌ها، هر امیدی برای ایجاد یک جامعه واقعی و آرامش نژادی را تهدید می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره مسائل نژادی که در فیلم Mudbound به تصویر کشیده شده است، صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید هنوز تبعیض آشکاری وجود دارد؟ راه چاره چیست؟ بچه‌های امروزی چگونه می‌توانند در ایجاد تغییر نقش داشته باشند؟
• آیا به نظر شما نمایش خشونت آزاردهنده، به درک بهتر تجربه آفریقایی-آمریکایی‌ها توسط مخاطبان کمک می‌کند؟ دلیل شما چیست؟
• اگر فیلم‌های دیگری درباره نژادپرستی و نژادپرستان دیده‌اید، این فیلم چه تفاوتی با آنها دارد؟ به جز زمان، چه چیزی (اگر چیزی باشد) نگرش دهه 1940 را از تاریخ گذشته آمریکا جدا می‌کند؟
• عبارت "اثر گروهی" در سینما یا تئاتر به اثری اطلاق می‌شود که در آن گروهی از بازیگران، هر یک با ایفای نقش خود، به طور یکسان یا نزدیک به هم به پیشبرد داستان کمک می‌کنند. این نوع آثار با فیلم‌های متداول که معمولاً بر یک یا چند شخصیت اصلی متمرکز هستند، تفاوت دارند. در یک "اثر گروهی"، هر یک از بازیگران به عنوان بخشی از کل، اهمیت دارند و نقش آنها در پیشبرد داستان و خلق یک تجربه سینمایی منسجم، حیاتی است. تفاوت اصلی یک "اثر گروهی" با سایر فیلم‌ها در این است که در این نوع فیلم‌ها، تمرکز بر گروه است و نه فرد. این بدان معنی است که داستان و خط داستانی معمولاً بر تعاملات بین شخصیت‌ها، روابط آنها و چگونگی کار گروهی آنها برای رسیدن به یک هدف مشترک متمرکز است. این نوع فیلم‌ها معمولاً دارای یک حس قوی از همبستگی و اتحاد هستند و هر یک از بازیگران، با وجود داشتن نقش‌های منحصربه‌فرد، بخشی از یک کل بزرگتر را تشکیل می‌دهند. برخی از فیلم‌های محبوب "گروهی" عبارتند از: "دوازده یار اوشن"، "هفت دلاور"، "یازده یار اوشن"، "دوازده مرد خشمگین" و "مظنونین همیشگی". این فیلم‌ها با ارائه طیف وسیعی از شخصیت‌ها و مهارت‌های آنها، بینندگان را مجذوب می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه افراد مختلف می‌توانند با کنار هم قرار گرفتن، چیزهای فوق‌العاده‌ای خلق کنند.

والدین باید بدانند که "گل‌ولای" (مادباند) یک درام شدید و صمیمی با مضامین بالغانه و صحنه‌هایی از بربریت، الکلیسم و آشوب نژادی است. این فیلم بر اساس رمان تحسین‌شده‌ی سال ۲۰۰۸ هیلاری جوردن ساخته شده و یک اثر گروهی است که از زبان شش شخصیت مختلف روایت می‌شود که هر کدام بخشی جدایی‌ناپذیر از داستان هستند. تصاویر چشمگیر به همراه بازی‌های قدرتمند، تأثیر صحنه‌هایی با محتوای ناراحت‌کننده را دوچندان می‌کنند. این فیلم در دهه‌ی ۱۹۴۰ در ایالت میسیسیپی رخ می‌دهد، جایی که تنش نژادی بالاست و واژه‌ی نژادپرستانه‌ی "نی--ر" به کرات شنیده می‌شود. فحش‌های دیگری مانند "شی--"، "جهنم" و "ک--ت" نیز استفاده می‌شوند، همراه با برخی اشاره‌های جنسی تحقیرآمیز ("عرضه‌ی جنسی کافی"، "بو کشیدن دنبال من"). صحنه‌های جنگی شامل هواپیما و تانک‌هایی می‌شود که زیر آتش قرار دارند و انفجارها و مرگ‌های خونینی به دنبال دارند. هشدار اسپویلر: خشونت نژادی منجر به کتک‌زدن وحشیانه و مجروح‌کردن شخصیتی محبوب می‌شود. صحنه‌های مختصری از برهنه‌گی وجود دارند که شامل برهنه‌گی کامل نیز می‌شود. یک رابطه‌ی جنسی پرشور نیز آغاز می‌شود. الکل مصرف می‌شود، اغلب به مقدار زیاد، و یکی از شخصیت‌ها در طول فیلم الکلی می‌شود. کشیدن سیگار نیز بخشی از فرهنگ دهه‌ی ۱۹۴۰ است. این فیلم برجسته می‌تواند آغازگر گفتگوهای عمیق درباره‌ی موضوعاتی باشد که امروز نیز همچنان به همان اندازه‌ی دهه‌های گذشته اهمیت دارند.

این درام تاریخی جذاب، به بررسی عمیق و صمیمی تم‌ها و مضامین گسترده و مرتبط با خود می‌پردازد و از اجراهای فوق‌العاده و کارگردانی معتدل بهره می‌برد. دیزریس کارگردان و هم‌نویسنده جوان، پرشور و بسیار بااستعداد، با حفظ راویان متعدد هیلاری جوردن نویسنده در "مَدباوند"، وسیله‌ای ایده‌آل برای روایت این داستان یافته است. این فیلم بر نژاد، طبقه، جنسیت و هزینه‌های انسانی که به خاطر تفرقه پرداخت می‌شود، تمرکز دارد. تولید این فیلم فوق‌العاده است و فیلمبرداری، موسیقی و هنر آن قابل‌توجه هستند. به‌جز یک پدربزرگ نژادپرست غیرقابل‌بخشش، شخصیت‌های مرکزی بسیار پیچیده و چندوجهی هستند. اگرچه برخی عناصر داستان ممکن است برای مخاطبان آشنا باشد، اما هیچ‌گاه قابل پیش‌بینی نیستند. و با وجود رویدادهایی وحشتناک و دل‌شکستن، این فیلم حتی امید را نیز ارائه می‌کند. این فیلم به‌ویژه برای خانواده‌هایی با نوجوانان بالغ، بسیار توصیه می‌شود. لحظه‌ای دشوار از تاریخ را روشن می‌کند و زمینه‌ای برای درک شکاف نژادی مداوم در آمریکا ارائه می‌دهد.