کینگ کونگ

آن دارو (با بازی نائومی واتس) به سختی از دوران رکود اقتصادی در شهر نیویورک جان سالم به در می‌برد، درست در زمانی که کارل دنهام (جک بلک)، تهیه‌کننده فیلم، به دنبال بازیگر زن اصلی برای پروژه جدیدش است که قرار است در جزیره‌ای ناشناخته به نام جزیره جمجمه فیلمبرداری شود. اما آن‌ها نمی‌دانند که این جزیره خانه کینگ کونگ است. دنهام و گروهش سوار کشتی می‌شوند و جک دریسکول (با بازی آدرین برودی)، نمایشنامه‌نویس جدی، نیز همراه آن‌هاست که با آن رابطه‌ای عاشقانه برقرار می‌کند. در جزیره جمجمه، آن‌ها با بومیان خشن و سرزمینی فراموش‌شده مواجه می‌شوند که پر از دایناسورها و هیولاهای عظیم‌الجثه است. بومیان آن را می‌ربایند و به عنوان قربانی به کونگ، گوریل غول‌پیکر، تقدیم می‌کنند. کونگ به زیبایی کوچک آن دل می‌بندد. ضعف کونگ نسبت به آن باعث می‌شود که توسط دنهام، نمایش‌دهنده، به دام بیفتد. دنهام او را به شهر نیویورک می‌آورد تا در نمایشی جانبی که نظیرش هرگز دیده نشده، ظاهر شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رابطه آن و کونگ در کینگ کونگ صحبت کنند. چگونه محبت متقابل آن‌ها فراتر از رابطه انسان و حیوان خانگی به چیزی پیچیده‌تر تبدیل می‌شود؟
• چگونه بهره‌کشی دنهام از کونگ با بهره‌کشی او از مردم هم‌راستا است؟
• چگونه حملات نظامی باعث می‌شود که کونگ به تدریج همدردی بیشتری را برانگیزد (حتی به عنوان یک بازنده، فردی خارج از محیط شهر)، در حالی که تلاش می‌کند آن را محافظت کند و سپس او تلاش می‌کند از او محافظت کند؟
• چگونه هنرمندان سیاه‌چهره به عنوان نقدی بر ترس جریان اصلی از «ناشناخته» عمل می‌کنند؟
• این نسخه از کینگ کونگ تا چه حد از نسخه اصلی فیلم‌ها الهام گرفته است و تا چه حد به‌طور مستقل ایستاده است؟ به چه صورت از رمان‌های حماسی مانند قلب تاریکی و موبی دیک الهام گرفته است؟

والدین باید بدانند که کینگ کونگ صحنه‌های خشونت‌آمیز زیادی دارد که ممکن است برای بینندگان جوان ترسناک باشد و همچنین پر از صحنه‌های اکشن است. به طور خاص، انسان‌ها در جزیره توسط حشرات، خفاش‌ها و دایناسورهای غول‌پیکر مورد حمله قرار می‌گیرند و صحنه‌های اکشن طولانی و پرتنش وجود دارد. کونگ از حالت ترسناک (سینه‌کوب و غرش) به حالت همدلانه تغییر می‌کند؛ او به طور وحشیانه توسط مردان در تانک‌ها و هواپیماهایی که اسلحه شلیک می‌کنند، مورد حمله قرار می‌گیرد. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند؛ آن در بیشتر ماجراجویی‌هایش در جزیره لباس زیر می‌پوشد. نگران‌کننده‌ترین بخش، نمایش ساکنان سیاه‌پوست جزیره است که به صورت تصاویری کابوس‌وار و سورئال به تصویر کشیده شده‌اند و در حالی که آن را به عنوان قربانی به کونگ تقدیم می‌کنند، آواز می‌خوانند و می‌لرزند. نسخه نمایشی این صحنه (که در نیویورک بازسازی شده است) از بازیگران سیاه‌پوست استفاده می‌کند. گاهی اوقات الفاظ خفیفی مانند "خراب"، "جهنم"، "عیسی" و "لعنتی" به کار می‌رود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

آنچه فیلم پیتر جکسون را از نسخه قبلی متمایز می‌کند، شخصیت‌پردازی آن از آن به عنوان دختری شجاع و بینش او در زمانی است که از محافظت کونگ قدردانی می‌کند. در این نسخه عالی از فیلم کلاسیک ۱۹۳۳، رابطه بین آن و گوریل غول‌پیکر همه چیز است. این «زیبایی نیست که هیولا را می‌کشد»، بلکه طمع، بدجنسی و ترس است که «طبیعت» و مردانگی نمادین او را نابود می‌کند. مردان اطراف او او را دوست دارند و حتی برای نجات او به قهرمان‌بازی می‌پردازند، اما هیچ‌کدام به اندازه شخصیت غول‌پیکر گوریل که عاشق او می‌شود، جذاب نیستند. مانند فیلم اصلی ۱۹۳۳، اقتباس جکسون افراط‌ها و نوسانات تجارت نمایش را بررسی می‌کند.در حالی که فیلم بومیان سیاهپوست را که سرهایشان را به عقب می‌اندازند و در مراسم قربانی کردن آن به کونگ آواز می‌خوانند، شیطانی نشان می‌دهد، اما در عین حال با نشان دادن هیز (با بازی ایوان پارک)، افسر اول شجاع، باهوش و سیاهپوست کشتی، پیچیدگی ایجاد می‌کند. قابل توجه است که هیز بازسازی مراسم قبیله‌ای را به عنوان نمایش صحنه‌ای دنهام، با شرکت کنندگانی که صورت‌های سیاه‌رنگ آشکارا توهین‌آمیز دارند، نمی‌بیند. اگر این صحنه آگاهی فیلم از مشکل (ترجمه خام سیاه‌پوستی توسط یک «تهیه‌کننده» سفیدپوست) را نشان می‌دهد، اما کاملاً یک راه‌حل نیست. رابطه بین آن و کونگ نیز، اگرچه او تلاش زیادی برای انجام درست کارها می‌کند، چنین نیست.