من افسانه ام

اگر کسی شک داشت که ویل اسمیت می‌تواند یک فیلم را به دوش بکشد، من افسانه هستم این شک را برای همیشه از بین خواهد برد. او در این فیلم علمی تخیلی عملاً تنها است، با یک سگ - هرچند با استعدادی - به عنوان تنها همراهش. صحنه‌هایی وجود دارد که او عملاً با خودش صحبت می‌کند، و می‌تواند نگاه تماشاگران را تا آخر حفظ کند. رابرت نویل (اسمیت) که ترسیده و مضطرب است و مصمم به زنده ماندن، آخرین مردی است که در پنج بخش شهر نیویورک بعد از جهش ویروسی که تصور می‌شد سرطان را درمان می‌کند، ایستاده است. تقریباً همه ساکنان کره زمین می‌میرند؛ کسانی که زنده می‌مانند به موجودات وحشی تبدیل می‌شوند که فقط شب‌ها برای شکار غذا بیرون می‌آیند. اما رابرت تصمیم می‌گیرد در شهر ارواح جدید منهتن بماند. او اعلام می‌کند: «این نقطه صفر است. هنوز می‌توانم آن را درست کنم.»

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد علاقه هالیوود به فیلم‌های فاجعه‌بار و داستان‌های پسا-آخرالزمانی صحبت کنند. جذابیت این فیلم‌ها در چیست؟ این فیلم چه تفاوتی با بقیه دارد؟ کدام جنبه فیلم برای شما جذاب‌تر است: جنبه تفکربرانگیز آن یا مبارزه با جهش‌یافتگان؟ این فیلم چگونه از دیگر فیلم‌های علمی-تخیلی ویل اسمیت متمایز است؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد تصمیماتی که در موقعیت رابرت می‌گرفتند، بحث کنند. آیا می‌توانستید مثل او (با سختی) خونسردی خود را حفظ کنید؟ آیا می‌توانستید مثل او تصمیمات فداکارانه بگیرید؟

والدین باید بدانند که اگرچه این فیلم اکشن فکری از نظر زبان و محتوای جنسی بسیار تمیز است، اما با موضوعات شدید مانند سقوط بشریت و مبارزه برای بقا سر و کار دارد. این فیلم برای کودکانی که می‌ترسند مناسب نیست، زیرا بسیار ترسناک است، به‌ویژه وقتی نوبت جهش‌یافتگان در صفحه نمایش می‌رسد. آنها از هیچ‌جا بیرون می‌پرند و فیلم بیشترین استفاده را از این تعلیق برای افزایش واکنش تماشاگران می‌کند. در مجموع، فیلم بسیار هشداردهنده است و برخلاف بسیاری از فیلم‌های اکشن ویل اسمیت، سرگرمی کمی دارد. با این حال، نوجوانان تمایل دارند آن را ببینند و از جلوه‌های ویژه و اکشن نفس‌گیر آن هیجان‌زده خواهند شد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان فرانسیس لارنس استادی در ایجاد تعلیق و هیجان دارد؛ به طوری که شما را از جای خود می‌پراند. در این فیلم منهتن به جزیره‌ای واقعی تبدیل می‌شود، منزوی، جدا افتاده و در حال فروپاشی. علف‌های هرز در خیابان‌ها رشد می‌کنند، تایم اسکوئر خالی از سکنه است، ساختمان فلت‌آیرون رها شده و سکوت وهم‌آوری بر فضا حاکم است. دست مریزاد به گروه جلوه‌های ویژه که نیویورک را به شکلی خلق کرده‌اند که هرگز قبلاً ندیده‌اید (شاید به جز در فیلم فرار از نیویورک). نتیجه چیزی نیست جز شگفت‌انگیز.اما در نهایت داستان ناامیدکننده است. شروع قدرتمندی دارد و بیننده را جذب می‌کند، اما در پایان سستی می‌کند. انگار فیلمنامه‌نویسان (یا کارگردان، یا تهیه‌کننده) راه‌های جمع‌بندی داستان را از دست داده‌اند. یا شاید این فیلم ظرافت‌های کتاب ریچارد متیسون، که بر اساس آن ساخته شده، را ندارد. با این حال، نمی‌توان از «من افسانه هستم» ایراد گرفت که تلاش کرده متفاوت از یک فیلم اکشن معمولی باشد. با پرداختن به موضوعاتی مانند نیاز انسان به همراهی، مبارزه برای بقا، و وجود خدا، حداقل در این موفق است که ما را به فکر فرو ببرد.