ملایم و آرام

در فیلم "آرام و ملایم"، امیلی (با بازی استفانی استس) معلم کلاس کودکستانی در یک شهر کوچک است که برای اولین جلسه در سالن کنفرانس یک کلیسا با چند خانم هم‌محل و هم‌فکر خود قرار ملاقات دارد. این شش زن برای تشکیل گروهی با نام "دختران برای وحدت آریایی" گرد هم آمده‌اند. در حالی که مشغول بیان ناراحتی‌ها و شکایات خود هستند، همچنین برنامه‌هایی برای رساندن پیام خود به جامعه دارند، اما قبل از اینکه بتوانند کار خود را شروع کنند، کشیش که متوجه موضوع بحث آنها شده، از آنها می‌خواهد که سالن را ترک کنند. اما امیلی و همراهانش ناامید نمی‌شوند و امیلی آنها را به خانه‌اش دعوت می‌کند. در حین خرید از فروشگاهی که متعلق به یکی از اعضای گروه به نام کیم (با بازی دنا میلیگان) است، دو زن آمریکایی آسیایی به نام‌های لیلی و آن نیز برای خرید شراب وارد فروشگاه می‌شوند که منجر به درگیری نژادپرستانه‌ای می‌شود که شامل توهین‌های نژادی، آزار کلامی و فیزیکی، و کشیدن اسلحه توسط کیم روی این دو زن می‌شود. در حالی که این دو زن آمریکایی آسیایی در حال ترک فروشگاه هستند، یکی از آنها درباره برادر امیلی که به دلیل تجاوز جنسی در زندان است، صحبت می‌کند. امیلی که بسیار عصبانی شده، تصمیم می‌گیرد که همراه با دیگر زنان سفیدپوست، از لیلی و آن انتقام بگیرد. این موضوع با حمله به خانه آنها شروع می‌شود، اما به سرعت به خشونت‌های وحشتناک‌تری علیه این دو زن آمریکایی آسیایی کشیده می‌شود، چرا که زنان سفیدپوست همدیگر را برای انجام اعمال وحشتناک‌تری تشویق می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره پیام‌های فیلم «آرام و ملایم» صحبت کنند. این فیلم چگونه از کلیشه‌های فیلم‌های ترسناک برای پرداختن به موضوع نژادپرستی، به‌ویژه از سوی زنان سفیدپوست، استفاده می‌کند؟
• چرا فکر می‌کنید این فیلم در یک برداشت «زمان واقعی» فیلمبرداری شده است؟ این کار چگونه درام، تعلیق و شدت کلی آن را افزایش داد؟
• آیا خشونت و ناسزاها در این داستان ضروری بودند یا خیر؟ آیا اگر خشونت فیلم کمتر و زبان آن مودبانه‌تر بود، چیزی از ارزش آن کم می‌شد؟

والدین باید بدانند که «ملایم و آرام» یک فیلم درام-ترسناک محصول 2023 است که در آن گروهی از زنان سفیدپوست نژادپرست در یک شهر کوچک، یک "شوخی عملی" را علیه دو زن آمریکایی آسیایی به جرایم نفرت‌پراکنی تبدیل می‌کنند. این فیلم در یک برداشت "زمان واقعی" فیلمبرداری شده و به صورت گرافیکی نشان می‌دهد که یک سرقت از خانه چگونه به دو زن آمریکایی آسیایی تبدیل می‌شود که در خانه خود بسته شده‌اند، سیلی خورده و مجبور به خوردن غذا و ویسکی می‌شوند، و یکی از آنها به دلیل آلرژی به بادام زمینی می‌میرد. برای اینکه مرگ آنها شبیه "کاری که یک مرد انجام داده" باشد، یکی از زنان قبل از اینکه فکر کند کشته شده، با هویج مورد تجاوز قرار می‌گیرد. این صحنه طولانی بخش زیادی از نیمه دوم فیلم را تشکیل می‌دهد و بسیار آزاردهنده است. زنان سفیدپوست همچنین انواع توهین‌های نژادپرستانه و همجنس‌گراهراسانه را به همراه کلمات رکیک مانند "کـ" و "فحش" استفاده می‌کنند. اگرچه این فیلم قطعاً یک دیدگاه قدرتمند و تحریک‌آمیز در مورد اینکه چگونه所謂 "ستون‌های جامعه" و "کارن‌ها" به اندازه گروه‌های برتری‌طلب سفیدپوست احتمال انجام اقدامات نژادپرستانه را دارند، ارائه می‌کند، اما خشونت تروماتیک ارائه‌شده در زمان واقعی باعث می‌شود که این فیلم برای نوجوانان بزرگ‌تر و افراد مسن‌تر مناسب باشد.

این فیلم، تفسیر تاثیرگذاری ارائه می‌دهد بر اینکه چگونه زنان سفیدپوست نژادپرست می‌توانند خود را به عنوان «ستون‌های جامعه» نشان دهند و به اندازه گروه‌های آشکارا نفرت‌پراکن، کینه‌توزی کنند. فیلم «نرم و آرام» به صورت یک‌پلان و در سبک «زمان واقعی» فیلمبرداری شده است و این انتخاب باعث می‌شود که بیننده نتواند کاری جز رویارویی با نژادپرستی و رفتار زشت این زنان و اینکه چگونه بیان کینه و شکایت می‌تواند به سرعت به ریزپرخاشگری، قلدری و خشونت آزاردهنده منجر شود، انجام دهد.این فیلمی نیست که به‌آسانی بتوان آن را فراموش کرد. یک درام-ترسناک که یادآوری می‌کند کسانی که به‌ظاهر عادی‌ترین شهروندان هستند می‌توانند به‌اندازهٔ قاتلانی که نقاب هاکی به‌صورت دارند و تبر به‌دست هستند، ترسناک باشند، اگر نه بیشتر. اگرچه احساس ماندگاری وجود دارد که شدت و حدت اعمال در داستان منجر به موعظهٔ مومنان می‌شود، نه رسیدن به همان افرادی که باید به پیام کلی فیلم گوش دهند، اما هیچ疑問ی نیست که این یک آغاز کارگردانی فوق‌العاده و بی‌باک از بث دی آرائوجو است و یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک آگاهانهٔ اجتماعی است که از فیلم‌شناسی بلوم‌هاوس بیرون آمده است.