اره ۱۰

جان کرامر (با بازی توبین بل)، قاتل معروف به جیگ‌ساو، به سرطان مغز مبتلا شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از وخامت اوضاع است. بعد از مدتی، او با هنری (با بازی مایکل بیچ) مواجه می‌شود که او را از یک گروه حمایتی سرطان به یاد می‌آورد. هنری یک درمان جدید و رادیکال را امتحان کرده و ماه‌هاست که در روند بهبودی قرار دارد. بنابراین کرامر با سسیلیا پدرسون (با بازی سینووه مکودی لوند) تماس می‌گیرد، کسی که پدرش درمان جدید را اختراع کرده، ترکیبی از داروهای مختلف و جراحی. بعد از درمان، کرامر شروع به احساس بهتر کردن می‌کند. او حتی به فکر کنار گذاشتن روش‌های جیگ‌ساو می‌افتد. اما وقتی سعی می‌کند هدیه‌ای برای قدردانی به دستیارانش ببرد، با یک کشف شوک‌آور مواجه می‌شود: همه‌چیز یک کلاهبرداری بوده. با کمک شاگرد وفادارش، آماندا (با بازی شانی اسمیت)، کرامر چند تله جدید و یک نقشه شرورانه جدید را برای نشان دادن اشتباهات کلاهبرداران به آن‌ها آماده می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت فیلم Saw X صحبت کنند. تماشای صحنه‌های خشن و خونین مانند آنچه در این فیلم به تصویر کشیده شده، چه تأثیری بر بیننده می‌گذارد؟
• در انتقام چه نهفته است؟ آیا می‌تواند رضایت‌بخش باشد؟ چرا؟ آیا می‌تواند واقعاً مشکلی را حل کند؟
• چه چیزی تماشاگران را به سمت فیلم‌های ترسناکی مثل این جذب می‌کند؟ چرا فیلم‌های اره تا این حد موفق بوده‌اند؟
• آیا از نوع عدالت جیگسو، درس‌هایی وجود دارد که بتوان از آن آموخت؟ منظور، وادار کردن دروغگویان و مجرمان به اعتراف به جرایمشان است.
• این فیلم در مقایسه با سایر فیلم‌های مجموعه Saw چگونه است؟ آیا ادامه‌ای بر همان سبک است؟ آیا رویکردی تازه و نو دارد؟

والدین باید بدانند که Saw X دهمین قسمت از مجموعه فیلم‌های ترسناک و خونین Saw است. این فیلم به طور جالب توجهی بر قاتل جان کرامر (با بازی توبین بل) تمرکز دارد و بهترین قسمت از زمان نسخه اصلی در سال 2004 است. با این حال، صحنه‌های بسیار خشن و خونین دارد (در واقع این مجموعه به الهام‌بخش اصطلاح "پورنوگرافی شکنجه" معروف است). خشونت‌های شدید شامل خون فواره‌ای، سر بریده، اندام‌های قطع شده، فردی که جمجمه خود را می‌شکافد و مغز خود را خارج می‌کند، فردی که پایش را قطع می‌کند و مغز استخوان را می‌مکد، سوختگی‌های تشعشعی، له کردن دست و پا با چکش، خارج کردن روده‌ها از بدن و استفاده از آن به عنوان طناب، شکستن انگشتان، مکیده شدن چشم‌ها توسط لوله‌ها، اسلحه، تازر، کودکی در خطر، و موارد بسیار دیگر است. زبان فیلم نیز بسیار تند است و کلماتی مانند "لعنتی"، "احمق"، "لعنتی"، "مادر******"، "******"، "******"، "******"، "******"، "******"، و "خدایا" به عنوان فحش و ناسزا استفاده می‌شود. شخصیتی که ظاهراً در حال سوء مصرف اکسی است، قرص‌ها را می‌بلعد و حالت‌های عصبی و پرخاشگری از خود نشان می‌دهد، و همچنین اشاره‌ای به یک فروشنده مواد مخدر وجود دارد. بطری‌های تکیلا نشان داده می‌شوند، سیگار کشیدن در پس‌زمینه وجود دارد، شخصیتی مبتلا به سرطان است، و دو نفر به طور مختصر یکدیگر را می‌بوسند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

سه فیلم بعد از فیلمی که به اشتباه فصل آخر این مجموعه نامیده شد، ما با یک سورپرایز مواجه می‌شویم: فیلمی از مجموعه اره که واقعاً خوب است (بهترین از زمان نسخه اصلی در سال ۲۰۰۴). کارگردان کوین گروترت (اره ۶، اره سه‌بعدی: فصل آخر) در فیلم اره ۱۰ با رویکردی غیرمعمول برای این مجموعه شروع می‌کند: این فیلم بر افکار و احساسات قاتل تمرکز می‌کند و به بل، ستاره فیلم، فرصتی طولانی‌مدت برای بازی‌گری واقعی می‌دهد. در بیمارستان، کرامر یک نگهبان را می‌بیند که در حال فکر کردن به دزدی وسایل شخصی یک بیمار در حال مرگ است. کرامر تصور می‌کند که یکی از دستگاه‌های شکنجه‌اش انگشتان مرد را می‌شکند و بدتر از آن، اما بعد مرد تجدید نظر می‌کند و وسایل را برمی‌گرداند. کرامر می‌گوید: «انتخاب هوشمندانه‌ای بود».کرامر واقعاً باور دارد که با تلاش برای نشان دادن اشتباهات مجرمان به آنها، در حال انجام کار خوبی در جهان است. او حتی آن را انتقام یا تلافی نمی‌نامد. او آن را «بیداری مجدد» می‌نامد. (او تقریباً خودش هم بیداری مجدد را تجربه می‌کند، تا زمانی که متوجه می‌شود کارش تمام نشده است.) تله‌ها در اینجا به همان اندازه وحشتناک هستند، اما این بار ما به چهرهٔ غمگین بل توجه می‌کنیم، که تماشا می‌کند و منتظر می‌ماند تا ببیند آیا تلاش‌هایش بی‌فایده خواهد بود یا نه. این موضوع کمک می‌کند که رابطهٔ او با آماندا صادقانه و حتی تاثیرگذار به نظر برسد. (وقتی متوجه می‌شود او قرار است بمیرد، آماندا گریه می‌کند.) فارغ از اینکه چطور بیان شود، «اره ۱۰» واقعاً در مورد انتقام است، اما – با توجه به اینکه هدف اینجا خود امید بوده است – این بار منطقی به نظر می‌رسد.