کارآگاه هندی

در مجموعهٔ کوتاه نتفلیکس به نام کارآگاه هندی، داگ دی‌ملو (با بازی راسل پیترز) از شغل خود به عنوان پلیس در تورنتو تعلیق می‌شود، بعد از اینکه عملیات دستگیری قاچاقچیان مواد مخدر در یک شهر مرزی که او با همکارش رابین (با بازی کریستینا کول) ترتیب داده بود، به‌شدت به‌هم می‌ریزد و برایش خجالت‌آور می‌شود. دی‌ملو خیلی افسرده می‌شود، تا اینکه تماس غیرمنتظره‌ای از پدرش، استنلی (با بازی انوپم کهیر) دریافت می‌کند — چرا از فرصت استفاده نکند و به دیدن پدرش در بمبئی برود؟ اما اگرچه دی‌ملو انتظار دارد که زمانش در هند تعطیلات باشد، خیلی زود با گوپال چندکار (با بازی حمزه حق)، ارباب محلی مواد مخدر، و حامی میلیاردرش، دیوید مارلو (با بازی ویلیام شاتنر) درگیر می‌شود. آیا دی‌ملو می‌تواند توطئهٔ بین‌المللی قاچاق مواد مخدر و قتل را که به آن برخورده است، با کمک پریا (با بازی میشکا پارتیفال)، همسایۀ باهوش و زیبای بمبئی‌اش، بدون اینکه خودش کشته شود، حل کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چگونه فضای سریال هندی دتکتیو آن را از سریال‌های پلیسی معمولی که در آمریکا، انگلستان یا کانادا می‌بینید، متمایز می‌کند. چه چیزهای جدیدی در این سریال مشاهده می‌کنید؟ چه نوع صحنه‌هایی در این سریال وجود دارد که در سریال‌های معمولی پلیسی یا معمای قتل دیده نمی‌شود؟
• برنامه‌هایی که حول حل یک معما توسط افسران پلیس می‌چرخند، اغلب شامل قتل‌هایی هستند که خارج از صحنه اتفاق می‌افتند و شخصیت‌هایی را درگیر می‌کنند که ما نمی‌شناسیم (یا اصلاً نمی‌شناسیم). چرا؟ اگر شخصیتی که به او علاقه‌مند شده‌ایم یا دوستش داریم، کشته شود، چه تأثیری بر برنامه خواهد گذاشت؟ اگر تمرکز بر درد و تراژدی قتل‌ها نباشد، این برنامه‌ها واقعاً درباره چه هستند؟
• آیا تماشاگران باید دملو را دوست داشته باشند؟ چطور می‌توان فهمید؟ چطور یک نمایش مشخص می‌کند که کدام شخصیت‌ها اصلی، قهرمان، شرور، پیچیدگی، یا مورد علاقه هستند؟ سعی کنید صحنه‌ای را بدون صدا تماشا کنید — به جز دیالوگ‌ها، چطور اهمیت و روابط شخصیت‌ها با یکدیگر نشان داده می‌شود؟

والدین باید بدانند که سریال کارآگاه هندی یک داستان معمایی قتل در هند است که در آن یک پلیس کانادایی به نام داگ دی‌ملو (با بازی راسل پیترز) نقش اصلی را ایفا می‌کند. این سریال به طور کلی ملایم‌تر، آرام‌تر و کندتر از سریال‌های معمایی و پلیسی مشابهی است که در ایالات متحده ساخته می‌شوند. با وجود حداقل یک صحنه مرگ در سریال، این مرگ به دلیل مسمومیت است و شخص به سرعت و بدون خونریزی یا فریاد جان می‌سپارد. در صحنه‌ای دیگر، تماشاگران مراسم تشییع جنازه و جسد او را می‌بینند، اما او به نظر آرام و در حال استراحت است و عزاداران با آرامش او را با گل تزئین می‌کنند. در صحنه‌ای دیگر، یک افسر پلیس هندی مظنون را با تکان دادن و هل دادن او مورد بازجویی قرار می‌دهد. دی‌ملو به دو زن علاقه‌مند است و می‌توان انتظار داشت که صحنه‌های قرار عاشقانه، معاشقه و اشاره به زیبایی آنها را ببینیم. همچنین چند شوخی ملایم و غیراخلاقی در سریال وجود دارد، از جمله شوخی‌های تکراری در مورد پدر دی‌ملو که سروصداهای بدنی می‌کند و شوخی در مورد فردی که دارای توانایی‌های خاصی است. الفاظ زشت در سریال به ندرت استفاده می‌شوند اما شامل کلماتی مانند احمق، لعنتی، جهنم و ... می‌شود.

در عصر ما که سریال‌های تلویزیونی و شبکه‌های جایگزین مرزهای جدیدی را می‌شکافند، کمتر پیش می‌آید که سریالی درباره جنایت و قتل به لطافت یک حمام گرم باشد، اما اینجا هستیم. سریال کارآگاه هندی کمی ما را به دهه ۸۰ و مجموعه‌های جنایی آن زمان برمی‌گرداند، زمانی که قتل فقط یک پیچیدگی جزئی قبل از اولین آگهی بازرگانی بود: قتل، نوشت، ماگنم، پی.آی.، متلاک. قتل‌ها و تراژدی‌ها به‌طور ایمن خارج از صحنه هستند (یا بهداشتی، مثل صحنه مرگ یک مرد مسموم که بدون هیچ سروصدایی مثل خوابیدن می‌میرد) و چیزی که ما می‌بینیم یک پلیس دوست‌داشتنی است که با شوخی‌های بامزه‌اش از پس پرونده برمی‌آید.نمایش در بمبئی اتفاق می‌افتد و این موضوع جذابیت خاصی به آن می‌بخشد. دی‌ملو در نقش یک توریست دست و پا چلفتی در سرزمین اجدادی‌اش، از بازارهای شبانه‌ی پر زرق و برق و دکه‌های غذاهای خیابانی با گریل‌های داغ و میوه‌های عجیب و غریب (برای بسیاری از غربی‌ها) می‌گذرد. در قسمت اول سریال، مراسم تشییع جنازه‌ی یک سوامی را می‌بینیم: عزاداران آرام و قرار دارند و تابوت او را با گل‌های نارنجی تزئین می‌کنند؛ شمع‌ها را روشن می‌کنند و در اقیانوس شناور می‌کنند. بعداً، سه دختر جوان به دی‌ملو توضیح می‌دهند که برنامه‌شان برای جمع‌آوری پول کافی برای رفتن به دانشگاه از طریق دعا به الهه‌ی هندو، ساراسواتی، است و محراب او را به او نشان می‌دهند. این صحنه‌ها و نقاط عطف داستان و موارد دیگر (باز هم برای بسیاری از غربی‌ها، اما نه همه) غیرمعمول است و به سریال «کارآگاه هندی» یک نوآوری متمایز اما قابل هضم می‌بخشد -- مثل این است که با یک دوست در یک کشور خارجی سفر می‌کنید.