برایان و چارلز

در سبک موکومنتری فیلمبرداری شده، BRIAN AND CHARLES در زمستان سردی در یک دهکده ولزی دورافتاده اتفاق می‌افتد، جایی که برایان (دیوید ارل) به تنهایی در حال دست و پنجه نرم کردن است. برای اینکه سرگرم و مشغول باشد، چیزهای بی‌معنی می‌سازد—تا اینکه یک روز ایده‌ای به ذهنش می‌رسد: اگر دوستان به سراغش نمی‌آیند، باید خودش یکی بسازد. و به همین دلیل یک ربات می‌سازد و نامش را چارلز (کریس هیوارد) می‌گذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برایان صحبت کنند. چه چیزی از او یاد گرفتید؟ آیا او را به عنوان الگو در نظر می‌گیرید؟ چرا بله یا خیر؟
• برایان مرد خلاقی است که عاشق ساختن چیزهای مختلف است. آیا شما هم این اشتیاق را دارید؟ آیا چیزی هست که دوست داشته باشید اختراع کنید؟
• این فیلم بر روی فردی تمرکز دارد که در محله خود به دیگران زور می‌گوید. بهترین راه برخورد با این نوع موقعیت چیست؟
• برایان چگونه شجاعت، پشتکار و فروتنی را نشان می‌دهد؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که برایان و چارلز، یک کمدی بریتانیایی عجیب و غریب در مورد مردی تنها است که برای خودش یک دوست ربات می‌سازد. این فیلم بسیار احساسی است و شخصیت اصلی آن نگرشی مسری و خوشایند به زندگی دارد. برایان (دیوید ارل) هرگز دست از تلاش برنمی‌دارد و وقتی اوضاع مطابق میلش پیش نمی‌رود (که اغلب اوقات این اتفاق می‌افتد)، همیشه می‌تواند خود را جمع و جور کند و دوباره تلاش کند. او همچنین شجاع است و در مقابل کسانی که دیگران را آزار می‌دهند، می‌ایستد و فروتنی، پشتکار و ابتکار عمل را به نمایش می‌گذارد. این فیلم گاهی اندکی غمگین است و صحنه‌هایی که با قلدری سروکار دارند، ممکن است کمی شدید باشند. اما صحنه‌های کمدی نیز وجود دارند. زبان فیلم ملایم است (واژه‌هایی مانند "bloody" و "prat" استفاده شده است) و یک بوسه کوچک بر گونه وجود دارد. شخصیت‌ها گاهی سیگار می‌کشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم، اثری لطیف و زیبا در مورد تنهایی است که مطمئناً قلب شما را گرم می‌کند. یک کلاس استادانه از تعادل است، جایی که جیم آرچر، کارگردان، به‌طور بی‌نقصی ژانرها را با هم ترکیب می‌کند. لحظات خنده‌دار زیادی در آن وجود دارد، اما در عین حال بسیار تاثیرگذار است -- و علاوه بر این، یک داستان علمی-تخیلی است. هرچند که بیننده را به چالش نمی‌کشد تا باور نکردنی‌ها را باور کند، زیرا صحنه‌ها به‌طور شگفت‌انگیزی و اصیلی تنظیم شده‌اند، اعتماد بیننده را جلب می‌کند و سپس همه چیز را به‌طور کامل تغییر می‌دهد. و ارل به‌طور ماهرانه‌ای پیچیدگی برایان را به تصویر می‌کشد در حالی که زمان‌بندی کمدی بی‌نقصی را نشان می‌دهد.از طرفی، دشوار است که بفهمیم چرا سازندگان فیلم تصمیم گرفتند برای ارائه بریان و چارلز از سبک مستند طنز استفاده کنند، به طوری که انگار یک گروه فیلمبرداری در حال دنبال کردن بریان است. در ابتدا، منطقی نیست که کسی به طور تصادفی برود و از مردی که در وسط یک روستای دورافتاده ولزی به تنهایی زندگی می‌کند فیلمبرداری کند. بدتر از آن، در میانه‌های فیلم آن‌ها این سبک را از دست می‌دهند. تا پایان فیلم، فیلم بیشتر به یک درام متعارف شبیه است، انگار سازندگان فیلم در میانه‌های فیلم تصمیم گرفتند ایده اصلی را کنار بگذارند و حوصله برگرداندن و تغییر آن در تدوین را نداشتند. اما واقعاً این یک شکایت کوچک در فیلمی است که در غیر این صورت شیرین، خنده‌دار و اصیل است.