دشمن درون

سه سال پیش، اریکا شپرد (با بازی جنیفر کارپنتر) در سریال دشمن درون، یک مامور عالی‌رتبه سیا بود که رابطه گرمی با دختر نوجوانش داشت، هرچند پیچیده. اما آن روزها قبل از این بود که او اطلاعات فوق محرمانه‌ای به تروریست پلید، تال (با بازی الکس فلدمن) بدهد که منجر به مرگ چهار نفر، از جمله نامزد ویل کیتون (موریس چستنات) مامور اف‌بی‌آی شد. اما وقتی سری جدیدی از حملات همزمان در چهار شهر مختلف اتفاق می‌افتد، جامعه اطلاعاتی انتظار حمله‌ای مرگبارتر را دارد. ویل با این استدلال که برای دستگیری جاسوس باید مثل جاسوس فکر کرد، به طور موقت اریکا را از زندان فوق امنیتی‌اش آزاد می‌کند تا با یک ماموریت: متوقف کردن نقشه تال به هر قیمتی.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل محبوبیت سریال‌هایی مانند «دشمن درون» که دربارهٔ ماموران اجرای قانون و مبارزه با جرم و جنایت است، صحبت کنند. این نوع سریال‌ها چه جذابیت‌ها و امکانات دراماتیکی ارائه می‌دهند؟ چه جذابیت ذاتی در این نوع سریال‌ها وجود دارد؟
• آیا این نمایش شما را به یاد نمایش‌های دیگری می‌اندازد؟ کدام‌ها؟ چه صحنه‌های خاصی را قبلاً در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی دیگر دیده‌اید؟ چرا صحنه‌های مشابه در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی زیادی تکرار می‌شوند؟
• آیا طرح کلی این نمایش - تروریست‌های خارجی که در حال برنامه‌ریزی یک حمله بزرگ هستند - واقع‌گرایانه است؟ آیا این سناریویی است که شما از آن می‌ترسید؟ چرا تروریست‌ها در داستان‌های اکشن/ماجراجویی به شخصیت‌های شرور جذابی تبدیل می‌شوند؟

والدین باید بدانند که این سریال تلویزیونی، یک مجموعه اکشن و ماجراجویی در مورد یک مامور سیا است که در زندان به سر می‌برد و توسط یک مامور اف‌بی‌آی آزاد می‌شود تا در دستگیری یک تروریست خطرناک کمک کند. زبان سریال ملایم است (واژه‌هایی مثل «لعنتی» و «جهنم» به کار رفته)، نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و مصرف مواد مخدر وجود ندارد، و اگرچه والدین باید انتظار پیچیدگی‌های رمانتیک و بوسیدن را داشته باشند، اما صحنه‌های رمانتیک خیلی کم است. خشونت تنها مسئله‌ای است که ممکن است برای والدین نگران‌کننده باشد. بسیاری از شخصیت‌ها در صحنه‌های مختلف کشته می‌شوند، یا توسط ماموران قانون یا همدیگر (مجرمین به نظر می‌رسد که عمداً هدف‌گیری بدی دارند). خونریزی از عدم وجود خون تا قطرات و برکه‌های خون متفاوت است، و برخی تصاویر به خصوص آزاردهنده هستند: یک شخصیت یک سینی فلزی را گاز می‌گیرد تا دندانش را عمداً بشکند، سپس آن را از دهانش خارج می‌کند و بعد از آن، یک آمپول بزرگ از نووکائین به او تزریق می‌شود. در صحنه‌ای دیگر، یک دستگاه ردیاب در بدن یک انسان کاشته می‌شود و ما شاهد گوشت خونی هستیم که توسط ابزارهای جراحی باز نگه داشته شده است. با توجه به اینکه شخصیت‌های شرور این سریال تروریست هستند، می‌توان انتظار بمب و انفجار داشت.

این ترکیب کلیشه‌های اکشن، به لطف بازی‌های جذاب بازیگران اصلی، بهتر از آن چیزی است که انتظار می‌رفت. اما این کلیشه‌ها در فیلم «دشمن درون» به وفور یافت می‌شوند. اداره‌ی پلیس بی‌نام‌ونشان با بازیگرانی که همگی لباس‌های خاکستری به تن دارند، تیک. شرورهای بزرگ و بدی که از راه دور نقشه‌های خود را اجرا می‌کنند و نیازی به شخصیت‌پردازی ندارند و از افراد ناشناس با هدف‌گیری ضعیف استفاده می‌کنند، تیک. مامور خشمگینی که مرگ زنش او را به حرکت واداشته، تیک.اریکا کارپنتر، که خلبان او را «بِنِدیکت آرنولد نسل ما» می‌نامد، اما به هر حال او را متمایز می‌کند. مادر مهربان/تروریست قاتل ترکیبی است که ما به ندرت آن را دیده‌ایم (هرچند واضح است که شخصیت او با الیزابت جِنینگزِ کری راسل در سریال آمریکایی‌ها اشتراکاتی دارد) و تماشاگران مشتاقند تا ببینند که او بعداً چه خواهد کرد، و همچنین داستان پشت وقایعی که او را به زندان انداخت. او شخصیتی جالب است، اما در سریالی معمولی گیر افتاده که به ندرت شما را شگفت‌زده می‌کند.