مردانه

وقتی فیلمساز مورگان اسپرلاک تصمیم گرفت برای یک مسابقه سبیل بگذارد و بعد برای یک رویداد خیریه آن را بتراشد، تعجب کرد که چرا این موضوع اینقدر مهم است. در مستند MANSOME، او با متخصصان و کمدین‌های مختلف، همچنین یک کشتی‌گیر حرفه‌ای، یک "مرد ریشو" حرفه‌ای و آرایشگران دیگر مصاحبه می‌کند تا بداند چرا و چگونه موهای صورت خود را می‌گذارند، اصلاح می‌کنند یا تحت روش‌های مختلف دیگر قرار می‌دهند، همه به نام "خوب به نظر رسیدن". این فیلم سوالات متعددی را مطرح می‌کند: چرا مردان آرایش می‌کنند؟ آیا فقط سعی در جلب توجه جنس مخالف دارند، یا چیزی بیشتر از این است؟ و آیا این کار آنها را "مردانه"‌تر می‌کند؟ Mansome به طور قطعی پاسخی نمی‌دهد، اما هدف آن سرگرم‌کننده بودن است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوع مانسام صحبت کنند. آیا برای پسران خوب است که نگران تصویر بدنی خود باشند؟ چه میزان از این نگرانی، زیاد (یا کم) است؟
• آیا این فیلم آگاهی‌بخش است، سرگرم‌کننده است، یا هر دو؟ چرا اسپرلاک مصاحبه با کمدین‌ها و همچنین متخصصان را انتخاب کرد؟
• آیا مانسوم شما را به آراستن خود و مراقبت بیشتر از بدن‌تان ترغیب می‌کند؟ چگونه؟
• آیا این فیلم از موضوعاتش تمسخر می‌کند؟ چه زمانی مناسب است و چه زمانی نامناسب است که از کسی تمسخر کنیم؟

والدین باید بدانند که مستند مانسام، اثر مورگان اسپرلاک، به بررسی میل مردان به آراستگی و پیرایش و تاثیر آن بر «مردانه‌گی» آنها می‌پردازد. این فیلم بیشتر یک کمدی است تا یک بررسی جدی؛ با چند کارشناس مصاحبه شده، اما بسیاری از افراد دیگر کمدین‌ها یا افرادی هستند که به طور مرتب خود را پیرایش می‌کنند. صحنه‌های برهنه بسیار اندک است، اما زیرمتن جنسی در موضوع «پیرایش» وجود دارد؛ مردانی که خود را پیرایش می‌کنند ممکن است صرفا در تلاش برای جلب جفت و تولید مثل باشند. برخی از کلمات تند سانسور شده‌اند، اما کلمات «ف*ک» و «ش*ت» شنیده می‌شوند، و همچنین اشاره‌هایی به قسمت‌های مختلف بدن. مانسام تا حدودی خنده‌دار است، اما در نهایت حس سبکی می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اسپراک بیشتر به خاطر مستندهای طنز «تقلبی» اش شناخته شده است تا هر نوع روزنامه نگاری حرفه ای؛ می توان گفت که «مانسام» کم اهمیت ترین و سبک ترین تلاش او تا به امروز است. مهم نیست که هیچ پاسخی ارائه نمی دهد؛ حتی به سختی یک سوال را مطرح می کند. اسپراک به وضوح زمان اجرا را با مصاحبه با کمدین های مختلف پر می کند، از جمله توالی های بداهه جیسون بیتمن و ویل آرنت در یک اسپا.حتی بخش‌هایی که با مصاحبه‌شوندگان واقعی، مانند یک «حرفه‌ای ریش‌دار»، طولانی می‌شوند. بگذریم از اینکه اسپرلاک به نظر می‌رسد هرچه بیشتر با سوژه‌هایش در مقابل دوربین می‌ماند، بیشتر به دنبال عیب‌جویی از آنهاست. فیلم به طور زیرکانه‌ای به آنها طعنه می‌زند و به جای انسانیت یا ناامنی‌هایشان، به خودشیفتگی و تکبرشان اشاره می‌کند. البته مهمانان مشهور، با احترام بیشتری مورد توجه قرار می‌گیرند. برخی مفاهیم جالب مطرح می‌شوند و برای تلویزیون سرگرم‌کننده است، اما ارزش قیمت بلیت را ندارد.