اتاق‌ها

ساشا یازی، نوجوان بومی آمریکایی، در یک شهر کارگری در آریزونا بزرگ می‌شود. زندگی او با حمله قلبی ناگهانی و شدید در اوج شور و شوق با دوست پسرش به هم می‌ریزد. عمو فرانک، سرپرست مهربان اما خشن او، بسیار خوشحال می‌شود وقتی که پیوند قلب در آخرین لحظه ممکن می‌شود. قلب از دختر تازه درگذشته ننسی لفور و همسرش بن، زوج ثروتمند و عصر جدیدی از کریستال ولی در نزدیکی، است. ساشا در حال بهبودی از عمل جراحی و تلاش برای یافتن جایگاهی در جهان است، اما با توهمات ترسناک و ویژگی‌های شخصیتی جدید و غیرقابل توضیح مواجه می‌شود. این ویژگی‌ها برای خانواده عزادار لفور آشنا به نظر می‌رسند، که به نظر می‌رسد به طور مشکوک مشتاق برقراری ارتباط با دختری هستند که اکنون قلب دختر مرده آنها را در سینه دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی دیگری که در آن‌ها افرادی وجود دارند که پیوند اندام دریافت می‌کنند و در نهایت مشخص می‌شود که اندام پیوندی به نوعی «تسخیرشده» یا «ارواح در آن ساکن هستند» صحبت کنند. به جز فیلم چمبرز، چه مثال‌های دیگری می‌توانید در این مورد بیان کنید؟ چه چیزی باعث می‌شود این مفهوم در ژانر وحشت بسیار محبوب باشد؟
• آیا دوست دارید ترسیده باشید؟ آیا تفاوتی بین تماشای چیزی ترسناک و تجربه ترس در زندگی واقعی وجود دارد؟ سعی کنید آن را توصیف کنید.

والدین باید بدانند که چمبرز یک مجموعه ترسناک است که بر روی دختری نوجوان تمرکز دارد که از یک ترومای پزشکی غیرمنتظره با عوارض جانبی عجیب و ترسناک عبور می‌کند. صحنه‌های زیادی در بیمارستان وجود دارد، صحنه‌هایی از خون‌گیری و تجویز دارو. مسائل بهداشت روان به تصویر کشیده شده و مورد بحث قرار گرفته شامل اختلالات اضطرابی، بارداری هیستریک، حملات وحشت و افکار خودکشی است. الکل در مهمانی‌ها توسط بزرگسالان و نوجوانان مصرف می‌شود و مسائل سوء مصرف مواد (یکی از شخصیت‌ها معتاد به هروئین در حال بهبودی است) مورد بحث قرار می‌گیرد. یکی از شخصیت‌ها توهمات و رویاهای مکرر (یا شاید نه؟) از اتفاقات گرافیکی و خونین برای خودش و دیگران دارد: کندن پوست خودش، مرگ افراد از طریق برق گرفتگی، برخی از خشونت‌های حیوانی از جمله قطع شدن دم موش. شخصیت اصلی در حال آماده شدن برای از دست دادن بکارت خود دچار حمله قلبی می‌شود؛ چندین صحنه بوسیدن و برخی صحنه‌ها با شخصیت زن بدون بالاتنه وجود دارد.

سبک فرعی ترسناک «پیوند عضو تسخیرشده» چیز جدیدی نیست؛ از «اجزای بدن» تا «چشم»، این سبک بسیار تکراری است و این مجموعه چیز زیادی در مورد غافلگیری‌ها ارائه نمی‌کند. این خجالت‌آور است، زیرا تضاد بین داراها (خانواده لوفور در کریستال ولی، با جلسات یوگای روزانه و مدارس خصوصی که از «اتاق خواب» برای دانش‌آموزانی که احساس «تحریک» می‌کنند، می‌بالند) و ندارها (دانش‌آموز «بد» مدرسه دولتی و آرزومند صاحب سالن ناخن، ساشا، که در کتان‌وود کثیف توسط عمو فرانک بزرگ شده است، که با اداره یک فروشگاه حیوانات خانگی به سختی امرار معاش می‌کند) می‌توانست منجر به برخی کاوش‌های جالب در مورد امتیاز، پیوندهای خانوادگی و اندوه شود. در عوض، چمبرز عمدتاً لحنی غمگین را ارائه می‌دهد که با فریادهای گاه و بی‌گاه و خونین و ریتم بسیار کندی همراه است. به راحتی می‌توان این داستان را به پنج یا شش قسمت فشرده کرد به جای ۱۰ قسمت و بسیار بهتر می‌شد. این نمایش برخی از فیلم‌برداری‌های جذاب را ارائه می‌دهد -- در نیومکزیکو فیلم‌برداری شده است، که چشم‌اندازهای متفاوت و تازه‌ای را نسبت به مجموعه‌های ترسناک معمولی ارائه می‌کند -- اما بین نویسندگی ضعیف و ریتم کند، عمدتاً احساس پف‌کرده و بی‌مزه‌ای دارد.