کابوس در خیابان الم

در خیابان آلِم، نوجوانی تلاش می‌کند بیدار بماند، ظاهراً از مرد ترسناکی می‌ترسد که انگشت‌هایش چاقو هستند و تهدید می‌کند او را در خواب بکشد. در نهایت او تسلیم می‌شود و می‌میرد، و باعث می‌شود بقیه دوستانش برای جان خودشان بترسند. بعد از مرگ‌های وحشتناک بیشتر، نَنسی (رونی مارا) و کوئنتین (کایل گالنر) تلاش می‌کنند بیدار بمانند تا متوجه شوند فردی (جکی ارل هیلی) کیست و چه می‌خواهد. جستجوی آن‌ها به حقیقتی ترسناک و حادثه‌ای مرموز در گذشته که والدین همه آن‌ها را درگیر می‌کند، ختم می‌شود. اما حتی با این دانش، آیا آن‌ها می‌توانند قبل از اینکه خستگی‌شان بر آن‌ها غلبه کند، فردی را شکست دهند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های خشن و خشونت‌آمیز فیلم صحبت کنند. آیا ترسناک بود؟ چگونه بر شما تأثیر گذاشت؟ چه چیزی باعث محبوبیت (و سودآوری) فیلم‌های ترسناک می‌شود؟
• تماشای تصاویر دلخراش و وحشتناک در فیلم‌های ترسناک مثل اینها چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟ نوجوانان: آیا فکر می‌کنید اگر فیلم‌های زیادی مثل این ببینید، همدردی کمتری با کسی که آسیب می‌بیند، خواهید داشت؟
• فردی چرا ترسناکه؟ چه چیزی اونو از آدم‌کش‌های دیگه مثل جیسون یا مایکل مایرز متمایز می‌کنه؟ آیا فکر می‌کنید فیلم‌هایی مثل این خشونت واقعی رو تایید می‌کنند؟

والدین باید بدانند که کابوس خیابان الم — بازسازی فیلم کلاسیک ۱۹۸۴ اسلشر، و نهمین فیلم درباره «فردی کروگر»، قاتلی سریالی که نوجوانان را در خواب مورد حمله قرار می‌دهد — شامل تمام صحنه‌های خونین مورد انتظار (بریدن گلو، سوزاندن بدن، تصادف ماشین، فروکردن چاقو در چشم) و تصاویر کابوس‌وار (مانند دختری که در استخری از خون فرو می‌رود) است، با لحنی اندکی تاریک‌تر از نسخه اصلی. در این نسخه، جکی ارل هیلی، بازیگر نامزد اسکار، فردی را به عنوان شخصیتی پیچیده‌تر و تراژیک‌تر بازی می‌کند — فردی که به عنوان آزاردهنده کودکان (هرچند چیزی دیده نمی‌شود یا حتی به صراحت مورد بحث قرار نمی‌گیرد) — که انتقامش را از کسانی که او را نابود کرده‌اند، می‌گیرد. این فیلم شامل الفاظ زشت (از جمله «فاک» و «بیچ») و برخی اشاره‌های ملایم به روابط جنسی نوجوانان، و همچنین برخی ارجاعات به مواد مخدر (برای بیدار ماندن) است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ایده پشت این مجموعه ترسناک هنوز هم بسیار موثر است. ترس را به جایی می‌آورد که باید در آن احساس امنیت کنیم: خواب. این بازسازی جدید از همان ساختار پیروی می‌کند و از برخی تصاویر ترسناک فیلم اصلی کلاسیک وس کریون در سال ۱۹۸۴ استفاده می‌کند. این مجموعه به‌خوبی ساخته شده و شخصیت‌ها و دیالوگ‌ها به اندازه کافی اصیل به نظر می‌رسند. جلوه‌های ویژه دیجیتال مدرن‌تر هستند، به روشی که برای بینندگان نوجوان امروزی جذاب خواهد بود.فیلم جدید عمدتاً در شخصیت فردی تفاوت دارد. به تصویر کشیده شده توسط هیلی نامزد اسکار، او کمتر بامزه و بیشتر پیچیده و عذاب‌کشیده است، به‌خصوص در صحنه‌های فلش‌بک «خاستگاه» او. اما پیشنهاد سوءاستفاده از کودکان فیلم را کاملاً از حوزه «سرگرم‌کننده» خارج می‌کند؛ بسیار آزاردهنده‌تر از سرگرم‌کننده است. اما یک نکته مثبت این است که نوجوانان در این فیلم بچه‌های خوبی هستند -- نه نوجوانان شیفتهٔ سکس یا بدجنس که اغلب در فیلم‌های ترسناک دیده می‌شوند.