رسالت

از رمان اینگر اش ولف با نام مشابه اقتباس شده است، در فیلم فراخوان، سوزان ساراندون در نقش هازل میکالف، کارآگاهی بداخلاق در یک شهر کوچک است که بیشتر روز خود را به نوشیدن و مصرف قرص برای بی‌حس کردن دردش می‌گذراند. وقتی او یک قتل وحشتناک را کشف می‌کند و شباهت‌های آن را با پرونده‌های شهرستان‌های همسایه درک می‌کند، هازل به پدر پرایس (دونالد ساترلند) روی می‌آورد تا متوجه شود «لیبراره» — عبارت لاتین که دهان قربانیان به گونه‌ای دستکاری شده تا آن را بگویند — در ارتباط با قتل‌ها چه معنایی دارد. با کمک کارآگاه ری گرین (گیل بلوز) و جدیدترین عضو تیمش، بن وینگیت (تافر گریس)، هازل باید یک قاتل متعصب زنجیره‌ای را پیدا و قبل از اینکه او بتواند یک دعای باستانی رستاخیز را کامل کند، متوقف کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نقش جوامع اینترنتی در «فراخوان» صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید قربانیان سایمون احساس راحتی بیشتری در ارتباط با کسی آنلاین داشتند تا حضوری؟ وقتی نیاز به صحبت با کسی دارید، به چه کسی مراجعه می‌کنید؟
• چگونه دین در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا فکر می‌کنید پیامی خاص در نظر بوده است؟ فکر می‌کنید در پایان فیلم چه اتفاقی افتاد؟
• چگونه اعتیاد به الکل و مواد مخدر در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟

والدین باید بدانند که فیلم «فراخوان» یک فیلم جنایی و دلهره‌آور با چند مرجع مذهبی است که شامل تصاویر گرافیکی اجساد در حالات مختلف است، مانند زنی مسن با بریدگی در گلو و مردی که معده‌اش خارج شده است (بینندگان بعدا سگ‌هایی را می‌بینند که معده را می‌خورند). قاتل زنجیره‌ای همچنین دهان قربانیان خود را بعد از مرگشان تغییر می‌دهد. در سراسر فیلم به خودکشی اشاره شده است، بیشتر آنها مبتنی بر ایمان هستند، و یک شخصیت با شلیک به سر خودکشی می‌کند. شخصیت اصلی الکل زیادی می‌نوشد و از قرص‌های تجویزی سوءاستفاده می‌کند تا درد خود را بی‌حس کند. همچنین از زبان قوی استفاده می‌شود، از جمله کلماتی مانند «s--t»، «f--k» و «hell». برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

درام جنایی فراخوان با مناظر غم‌انگیز شهر کوچک و آرام هازل در پورت دانداس حال و هوای مرموزی به خود می‌گیرد و موسیقی هولناک آن به تعلیق فیلم می‌افزاید. اگرچه هویت قاتل زنجیره‌ای در میانه‌های فیلم مشخص می‌شود، اما بازی کریستوفر هییردال در نقش سایمون، که شخصیتی پیشگویانه اما افراط‌گرایانه دارد، در صحنه‌های ترسناکی که او از ایمانش برای متقاعد کردن قربانیان و داروهای جایگزینش برای درمان دختری جوان استفاده می‌کند، به بهترین شکل به نمایش درمی‌آید.ساراندون به راحتی یک الکلی بداخلاق را به تصویر می‌کشد که نگرش بدبینانه‌اش اغلب قضاوت او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و تماشاگران را به این باور می‌رساند که ممکن است او یکی از قربانیان سیمون شود. کسانی که با انجیل آشنا هستند به سرعت به ارجاعات مذهبی در سراسر فیلم پی می‌برند و پایان مبهم فیلم به بینندگان اجازه می‌دهد تا ایمان سیمون را مورد سوال قرار دهند.