عشق و خشم

در عشق و خشم، هنرمندان، موسیقی‌دانان، نویسندگان، اجراکنندگان و فعالان بومی آمریکایی مختلف و متنوعی را به مدت یک سال دنبال می‌کنیم. آنها آثار خود را به نمایش می‌گذارند، در مورد جوامع و اهدافشان صحبت می‌کنند و از مبارزات و پیروزی‌هایشان می‌گویند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد انتقال پیام‌های مثبت در مستندها صحبت کنند. چگونه عشق و خشم می‌توانند به ترویج صداقت، پشتکار و ارتباط موثر کمک کنند؟
• کدام قطعه موسیقی، اثر هنری یا اجرا، مورد علاقه شماست؟ چرا آن را دوست دارید؟
• شما فکر می‌کنید پیام اصلی این مستند چیست؟ آیا فکر می‌کنید این پیام به خوبی منتقل شده است؟ چرا بله و چرا خیر؟

والدین باید بدانند که عشق و خشم مستندی است در مورد هنرمندان، موسیقی‌دانان، شاعران، نویسندگان، هنرمندان و فعالان بومی آمریکایی، که آثار، مبارزات و پیام‌های آنها را به نمایش می‌گذارد. این فیلم آنها را در طول یک سال دنبال می‌کند و هنر، موسیقی، اشعار، اجراهای آنها و فرآیندهای خلاقانه‌شان را به تصویر می‌کشد. پیام‌های مثبت در مورد صداقت، پشتکار و ارتباطات وجود دارد و مثال‌های زیادی از ساخت جامعه ارائه می‌شود. موضوعات همچنین شامل آسیب‌های تاریخی، قاچاق انسان، تجاوز، خودکشی و مسائل مهم دیگر مرتبط با جوامع بومی آمریکایی است. برخی از داستان‌ها به موجودات اساطیری منحرف جنسی (مانند ایکتومی، یک تغییرشکل‌دهنده) اشاره دارند و برخی از داستان‌ها، هم افسانه‌ای و هم واقعی، به تجاوز، زنان برهنه و آمیزش جنسی با حیوانات اشاره می‌کنند. همچنین چند صحنه‌ای وجود دارد که آسیب حیوانات را نشان می‌دهد (مردی یک فک را می‌کشد، آن را به خانه می‌آورد و آماده می‌کند، اما آن را سلاخی و پوست می‌کند). زبان تند و تیز در سراسر فیلم شامل همه اشکال "لعنتی"، "خر"، "احمق"، "احمق"، "خر" و "خدای لعنتی" است. بزرگسالان همچنین سیگار می‌کشند، ماری‌جوآنا می‌کشند و در مورد رهایی از اعتیاد به مواد مخدر، تریاک و الکل صحبت می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

هنر، موسیقی و اجراها این هنرمندان بومی آمریکایی جذاب، قدرتمند و احساسی هستند. بخش زیادی از کارهایی که عشق و خشم به نمایش می‌گذارد، شایسته توجه و تحلیل عمیق‌تر است. کارگردان استرلین هارجو (هم‌آفرین سگ‌های رزرو) با مهارت بین مکان‌های مختلف (نیویورک، پاریس، البوکرکی و پلیموث، انگلستان) حرکت می‌کند تا ده‌ها هنرمند بومی آمریکایی در زمینه‌های هنرهای تجسمی، موسیقی و اجرا را دنبال کند که در تلاش برای بقا در دنیای پسااستعماری خود هستند، و در دنیایی که اغلب سعی در پاک کردن تاریخ آن‌ها یا استعمار آن داشته است. این مستند با دادن صدا به میراث‌های ترومای تاریخی، دهه‌ها رفتار ناعادلانه دولتی و فرهنگی، و مسائل هویت و قدرت، به سادگی با اجازه دادن به هنرمندان برای داشتن صدایشان و بیان حقیقت‌شان به‌طور مؤثر عمل می‌کند.این فیلم به شیوه‌ای بین هنرمندان مختلف حرکت می‌کند، اما گاهی این حرکت عجولانه به نظر می‌رسد، مانند گردبادی که مشتاقانه می‌خواهد هر فضا و مکانی را لمس کند. به همین دلیل گاهی دشوار است که دنبال کردن افراد و مکان‌ها در فیلم آسان باشد، و بدون یک خط داستانی منسجم، برخی از بخش‌های فیلم تمرکز کافی را ندارند. با این حال، تماشای این فیلم همچنان ارزش دارد.