ماجراهای قدرت

در شهر معدنی لود، نیومکزیکو، پاور (نویسنده/کارگردان آری گلد) یک درامر بی‌مکان است. پدرش (مایکل مکین) یک سازمان‌دهنده اتحادیه معدنچی است که با اعتصاب مواجه است، که پاور نمی‌تواند در آن شرکت کند، چون اخراج شده است. اما پاور به دنبال رویاهای خود از جلال به نیوآرک می‌رود و به یک گروه درامر می‌پیوندد که برای جایزه نقدی با درامر واقعی دالاس اچ. (آدرین گرینیر) رقابت می‌کند. دالاس اچ. اتفاقاً پسر ستاره بزرگ سبک ملایم موسیقی کانتری است که مدیرعامل شرکت معدنی است که پدرش پاور با آن مواجه است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش تک‌بعدی فیلم از گروه‌های قومی مختلف، از صاحب‌های رستوران چینی عجیب و غریب تا آفریقایی-آمریکایی‌هایی که موهای فر دارند، صحبت کنند. آیا این نمایش‌ها کلیشه‌ای هستند؟
• نظر شما در مورد تم «دنبال کردن رویاهایت» فیلم چیست؟ آیا فیلم رویای دور از دسترس پاور را مسخره می‌کند یا آن را تأیید می‌کند؟

والدین باید بدانند که این فیلم خسته‌کننده و تقلیدکننده ناپلئون دینامیت شامل خشونت‌های کمدی (از جمله کتک‌کاری و هنرهای رزمی)، بوسیدن و صحبت‌های اغواگرانه، و کمی الفاظ زشت (از جمله کلماتی مثل p---y و ass) است. همچنین شامل برخی کاریکاتورهای قومی نسبتا گسترده‌ای است که به مرز کلیشه‌ها می‌رسد. ظاهرا این فیلم درباره دنبال کردن رویاهایتان است، اما پیام مثبت آن به دلیل خودشیفتگی و بی‌خبری شخصیت اصلی به خوبی منتقل نمی‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

یک کپی ارزان‌قیمت از ناپلئون دینامیت، ماجراهای پاور زمان زیادی را صرف انتظار از بینندگان برای ابراز محبت به خلق کمدی گل می‌کند. مشکل این است که فیلم، مثل پاور، تا حدی خودشیفته و بی‌خبر از اطراف است که باور کردن و همدلی با سفر و جستجوی شخصیت اصلی دشوار است. گل به نظر می‌رسد که تا حدی شیفته کار خودش به عنوان نویسنده، کارگردان و ستاره است که گویا فرض کرده مخاطبان هم این محبت را مسری خواهند یافت—مشکل اینجاست که این سفر به حدی سطحی ساخته شده که دشوار است بتوان هدفی در آن دید.قدرت در ماجراجویی‌های قدرت، یک کمدی سطحی، احمقانه و خودشیفته است که یکی از بی‌مزه‌ترین کمدی‌های سال‌های اخیر به حساب می‌آید.