کاراته کید قسمت دوم

دانش‌آموز دبیرستانی دنی (رالف ماچیو)، قهرمان کاراته کالیفرنیایی، به همراه مربی خود میاگی (نوریوکی "پت" موریتا) به اوکیناوا، ژاپن، بازمی‌گردد. میاگی به دلیل رفاقت قدیمی با ساتو، که حالا به یک تاجر مافیایی تبدیل شده، ۴۰ سال است که از اوکیناوا دور بوده. بعد از گذشت بیش از نیمی از عمر، ساتو هنوز هم تقاضای مبارزه مرگبار کاراته با میاگی بی‌تفاوت را دارد. ساتو، خواهرزاده قلدر خود، چوزن را برای آزار دنی و دوست‌دختر ژاپنی‌اش کومیکو می‌فرستد. در نهایت میاگی با دوئل موافقت می‌کند. وقتی طوفان می‌آید، میاگی از مهارت‌های کاراته خود برای نجات جان ساتو استفاده می‌کند. دو دوست قدیمی یکدیگر را می‌بخشند، اما چوزن دیوانه‌شده از نفرت، دنی را به یک مبارزه مرگبار در مقابل کل روستا وادار می‌کند. دنی با استفاده از درس‌هایی که از میاگی آموخته، پیروز می‌شود و جان حریف خود را نجات می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا فیلمی که راه‌حل‌های غیرخشونت‌آمیز را ترویج می‌کند، این‌قدر خشونت‌آمیز است. فیلم‌ساز چگونه واکنش‌های خشونت‌آمیز شخصیت‌های «خوب» را توجیه می‌کند؟ آیا می‌توانید راه‌حل‌های دیگری برای معضلاتی که فیلم‌ساز ایجاد کرده است، بیابید تا شخصیت‌ها را به سمت رویارویی‌های خشونت‌بار «وادار» نکند؟

والدین باید بدانند که خشونت هنرهای رزمی و انتقام در کنار مضامین ارزشمند رحمت، بخشش و فرهنگ ژاپنی قرار می‌گیرد. با وجود ادعای عدم خشونت، فیلم نشان می‌دهد که مبارزه راه حل نهایی مشکلات است، بنابراین کودکان شاهد رفتارهای تهدیدآمیز، ضربات شدید کاراته و انتقام خواهند بود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در این دنباله اجتناب‌ناپذیر فیلم برتر کاراته کید، خشونت هنرهای رزمی و انتقام با مضامین ارزشمند رحمت، بخشش و فرهنگ ژاپنی رقابت می‌کند. این فیلم دوستی فراتر از مرزهای فرهنگی بین شخصیت‌های اصلی را حفظ می‌کند، اما در زیرداستان‌های انتقام و درگیری‌های خیابانی زیاده‌روی می‌کند. وقتی فیلم بر دنی و کومیکو تمرکز می‌کند، لحظاتی تاثیرگذار و حتی شاعرانه خلق می‌کند.در فواصل منظم، آدم‌بدها با هیبت حیوانی، در حالی که از «افتخار» و مبارزه‌های تلافی‌جویانه‌شان با دو قهرمان لذت می‌برند، به چشم می‌آیند. فینال اکشن به‌خصوص برای تشنگی خون مخاطب جذاب است، به‌ویژه به خاطر مهارت جان آویلدسن، کارگردان راکی، در صحنه‌های هرج و مرج. میاگی همیشه آرام، به عنوان سخنگوی نجیب پیام‌های خرد، رحمت و بخشش هنرهای رزمی عمل می‌کند. بیشتر بچه‌ها از طریق ابزارهای داستانی، هنوز، موریتا و ماکیو، با یک مشت، دوستی روی صفحه‌شان را گرم و تماشایی می‌کنند.