جیمز در مقابل آینده خودش

جیمز در مقابل نسخه آینده خودش قرار می‌گیرد. جیمز (با بازی جوناس چرنیک) در آستانه کشف راز سفر در زمان است که ناگهان با نسخه پیرتر خودش (با بازی دنیل استرن) روبرو می‌شود. جیمز پیرتر از آینده بازگشته تا مطمئن شود جیمز جوان هرگز طرح خود را تکمیل نمی‌کند. اما جیمز جوان مصمم است و این آغاز یک نبرد سخت بین او و خودش است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام فیلم جیمز در برابر خود آینده‌اش صحبت کنند. این فیلم چه حرفی در مورد قدردانی از زمان حال و زندگی در لحظه دارد؟ آیا با این موضوع موافق هستید؟
• فیلم حاضر در مقایسه با دیگر آثار ژانر سفر در زمان چگونه است؟ چرا فکر می‌کنید این مضمون در فیلم‌ها تا این حد محبوب است؟
• چگونه این فیلم از سفر در زمان برای بررسی تمایلات خودتخریبی انسان استفاده می‌کند؟ اگر می‌توانستید به گذشته برگردید، چه نصیحتی به خودتان در جوانی می‌دادید؟
• نمودهای موجود در فیلم را مورد بحث قرار دهید. زنان در این فیلم در مقایسه با اکثر فیلم‌ها چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟
• فیلم چه پیام‌هایی در مورد مصرف الکل و حشیش به بینندگان منتقل می‌کند؟ آیا فکر می‌کنید این موضوع عمدی است؟

والدین باید بدانند که جیمز در مقابل آینده خودش یک کمدی علمی-تخیلی کانادایی است که در مورد اهمیت حضور در لحظه حال است. یک دانشمند پیر (دانیال استرن) تلاش می‌کند تا خود جوان‌ترش (جوناس چرنیک) را از ساختن ماشین زمان منصرف کند، زیرا او زندگی‌اش را صرف کار کرده و از لذت‌های واقعی زندگی غافل شده است. همه شخصیت‌ها باهوش هستند و علی‌رغم نام فیلم و شخصیت اصلی، بیشتر بازیگران زن هستند. جیمز پیرتر یاد گرفته که احساساتش را ابراز کند، اما گاهی نیز به خشونت روی می‌آورد. شخصیت‌ها از الفاظ زشت و رکیک زیادی استفاده می‌کنند (از جمله فحش‌هایی مثل "لعنتی" و "مزخرف"). همچنین اصطلاحات بی‌ادبانه‌ای برای اشاره به اعضای بدن به کار می‌برند (مثل "آلت تناسلی مردانه"). اگرچه سندرم آسپرگر به صراحت نام برده نمی‌شود، اما اشاره‌هایی وجود دارد که بدون استفاده از کلیشه‌ها، نشان می‌دهد جیمز و رئیسش هر دو از نظر عصبی غیرمعمول هستند. یک داستان عاشقانه ناکام نیز در فیلم وجود دارد، و یک صحنه جذاب وجود دارد که قبل از اینکه اتفاق خاصی بیفتد، قطع می‌شود (به جز نگاهی گذرا به یک سوتین). در فیلم، نوشیدن الکل و مست شدن با گذراندن اوقات خوش مرتبط است، و یکی از شخصیت‌های فرعی ماری‌جوآنا می‌کشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در کمدی سفر در زمان جِرِمی لالوند و چرنیک، شوخ‌طبعی سطحی و مبتذل، از مفهومی که می‌توانست سرگرم‌کننده باشد، می‌کاهد. آن‌ها از علاقهٔ آزمودهٔ مخاطبان سینما به کاوش در گذشته و آینده استفاده می‌کنند تا پیام مخالف خود را به خانه‌ها ببرند: در لحظه زندگی کنید. اما نویسندگان نمی‌توانند از سر راه خود کنار بروند و در حالی که تلاش می‌کنند تا دنیایی از نوابغ علمی را با شوخی‌های نابالغانهٔ آلت تناسلی مردانه ترکیب کنند، زمین می‌خورند. با نگاهی به فیلم‌شناسی این دو (سکس بعد از بچه‌دار شدن، برنامه‌ریزی برای یک اُرِگی در یک شهر کوچک، آخر هفتهٔ سوینگ، ماجراجویی جنسیِ دست و پا چلفتی من و خیلی‌های دیگر)، به نظر اجتناب‌ناپذیر می‌رسد که آن‌ها یکدیگر را پیدا کنند... و انتظار زیادی است که فکر کنیم از منطقهٔ راحتی سطحی خود خارج می‌شوند. البته، این دقیقاً همان نوع شوخ‌طبعی است که برای نوجوانان و جوانان جذاب است. خبر خوب این است که اگرچه شخصیت‌ها شوخی‌های زیادی دربارهٔ اندام تناسلی می‌کنند، اما همهٔ آن‌ها بی‌ضرر و معصومانه است. حتی صحنهٔ «سکس» فیلم قبل از هر عمل واقعی فروکش می‌کند.واقعاً چیزهای خوب زیادی در فیلم جیمز در برابر خود آینده‌اش وجود دارد. برای شروع، این فیلم شامل یکی از بهترین سخنرانی‌های تمام دوران برای خارج شدن از «منطقه دوستانه» است. و کورتنی (کلئوپاترا کولمن)، بهترین دوست و مورد علاقه جیمز، شخصیتی فوق‌العاده است: یک دانشمند زن که نه خنگ است، نه خجالتی، و قطعاً منتظر شاهزاده رویاهایش نیست. بلکه او باهوش، مستقل، فصیح، مطمئن به خودش، و علاقه‌ای به تسویه حساب ندارد. علاوه بر این، رئیس جیمز و کورتنی، دکتر رولی، با بازی فوق‌العاده کمدی فرانسیس کانروی به تصویر کشیده شده است. این شخصیت یک رهبر در زمینه خود است که موسسه رولی، یک مرکز تحقیقاتی به نام خودش را اداره می‌کند (نام مردان اغلب بر شرکت‌های فیلم‌های مرتبط با نوآوری‌های علمی نقش بسته است، مانند صنایع استارک یا اوس‌کورپ، اما نام زنان به ندرت دیده می‌شود)، و او ویژگی‌های یک نابغه را بدون افتادن در دام کلیشه‌ها به نمایش می‌گذارد. حتی یک افسر زن که از وقت به وقت ظاهر می‌شود، عنصری از پیشرفت را نشان می‌دهد: او برای کمک کردن حضور دارد و اخم نمی‌کند، اما او احمق هم نیست. و در مورد شکستن کلیشه‌ها صحبت کنیم: باید به یک فیلم سفر در زمان احترام گذاشت که کاملاً در زمان حال اتفاق می‌افتد.