انکِرمن ۲: افسانه ادامه دارد

بعد از اتفاقات فیلم قبلی، مجری خبر رون برگاندی (ویل فرل) خوشبختانه با همکار مجری خود ورنونیکا کورنیگ استون (کریستینا اپلگیت) ازدواج کرده و اوضاع نمی‌توانست بهتر از این باشد تا اینکه ورنونیکا ارتقا می‌یابد و رون اخراج می‌شود. رون خبر را بد می‌گیرد و وقتی با او در مورد پیوستن به یک شبکه کابلی خبری ۲۴ ساعته جدید صحبت می‌شود، به پایین‌ترین سطح می‌رسد. رون از این ایده تمسخر می‌کند، اما شغل را قبول می‌کند و با تغییر تاکتیک‌ها، موفقیت بزرگی به دست می‌آورد و اخبار را «سرگرم‌کننده» می‌کند به جای اینکه اطلاع‌رسانی کند. او رابطه‌ای شدید با رئیس خود، لیندا جکسون (مگان گود) آغاز می‌کند، اما سرنوشت بار دیگر تغییر می‌کند وقتی که یک حادثه او را از بینایی‌اش محروم می‌کند. در حالی که نابینا است، متوجه می‌شود که خانواده‌اش قوی‌ترین لنگر اوست - خانواده‌اش و یک بچه کوسه.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت طنزآمیز فیلم صحبت کنند. چه چیزی خشونت روی پرده را خنده‌دار می‌کند، برخلاف هیجان‌انگیز یا ناراحت‌کننده بودن؟ آیا فکر می‌کنید خشونت طنزآمیز گاهی اوقات از حد می‌گذرد؟
• شما به صحنه‌های کلیشه‌سازی نژادی در فیلم چگونه واکنش نشان می‌دهید؟ آیا آن‌ها توهین‌آمیز بودند یا خنده‌دار؟ هدف این طنز چه کسی است؟
• فیلم چه نظری در مورد وضعیت اخبار تلویزیونی دارد؟ آیا آن را تایید می‌کند یا رد می‌کند؟ از دهه ۱۹۸۰ به بعد، وضعیت چگونه تغییر کرده است؟

والدین باید بدانند که فیلم «خبرچین ۲: افسانه ادامه دارد» دنباله‌ای بر فیلم کمدی «خبرچین» محصول ۲۰۰۴ با بازی ویل فرل است. همانند قسمت اول، این فیلم شامل شوخی‌های بی‌ادبانه و طنزهای خشونت‌آمیز است، که عمدتا بدون خونریزی و با تلفات اندک است، و همچنین شامل شوخی‌های جنسی و کنایه‌های فراوان است، هرچند برهنگی در آن وجود ندارد. زبان فیلم نیز شوخ‌طبعانه و قوی است و از کلماتی مانند «بیچ» و «اس» و بسیاری کلمات دیگر استفاده می‌کند. شخصیت‌های اصلی به طنز کرک مصرف می‌کنند، در حالی که در حال اجرا در برنامه زنده هستند، و همچنین در پس‌زمینه فیلم، نوشیدن الکل و سیگار کشیدن وجود دارد. همچنین برخی از کلیشه‌های نژادی طنزآمیز در فیلم وجود دارد، اما بیشتر به ضرر گوینده است. به طور کلی، پیام فیلم در مورد اهمیت خانواده و کیفیت اخبار جالب است و می‌تواند موضوعی برای بحث والدین و نوجوانان باشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

نویسندگان مشترک ویل فرل و آدام مک کی در بازگشت به شخصیت محبوب رون برگاندی، ایده درخشانی را مطرح می‌کنند. از آنجا که رون را در اواخر دهه ۱۹۷۰ ترک کردیم، منطقی است که او بخشی از چرخه خبری ۲۴ ساعته دهه ۱۹۸۰ باشد، و همچنین افول اخبار تلویزیونی و تبدیل آن به سرگرمی مبتنی بر رتبه‌بندی. رون، با وجود احمق بودن، اما با اعتماد به نفس، شخصیت مناسبی برای این نقش است. این موضوع هوشمندانه به تنهایی فیلم را ارزش دیدن می‌دهد. اما خوشبختانه، این فیلم بسیار خنده‌دار هم هست.فرل و مک کی بیشتر شوخ طبعی خود را بر اساس بازی با کلمات و تصاویری غیرمنتظره و عجیب و غریب بنا می‌کنند. هر شوخی برای هر بیننده‌ای کار نخواهد کرد. قسمت‌هایی از فیلم بیش از حد اغراق‌آمیز است و قطعاً کمی طولانی می‌شود، تقریباً به دو ساعت می‌رسد. اما بهترین شوخی‌ها در سراسر فیلم به وفور پخش می‌شوند و بازیگرانی مانند کریستن ویگ و میگان گود در فیلمی که توسط مردان سلطه دارد، بسیار شگفت‌انگیز هستند. این دنباله ارزشمندی است که هم مغز را قلقلک می‌دهد و هم استخوان خنده.