بزرگسالان ۲

لنی (آدام سندلر) بعد از مشهور شدن در هالیوود، به همراه همسرش (سالما هایک) و بچه‌هایش به شهرشون برمی‌گردند تا با بهترین دوستانش اریک (کوین جیمز)، کورت (کریس راک) و مارکوس (دیوید اسپید) و خانواده‌هاشون وقت بگذرونند. برگشتن به خونه خیلی باحاله، اما ظاهراً یه گروه جدیدی از پسرای دانشگاهی اومدن و جای قدیمی پسرا رو گرفتن. بعلاوه، قلدر سابق لنی هم هنوز اونجاست، و دشمنای قدیمی هم هنوز هستن.

• خانواده‌ها می‌توانند دربارهٔ گروه چهارنفره اصلی فیلم Grown Ups 2 صحبت کنند -- چه چیزی آنها را در طول سال‌ها کنار هم نگه می‌دارد؟ آیا دوستی آنها قابل تحسین، نابالغانه، یا ترکیبی از هر دو به نظر می‌رسد؟
• زنان در این فیلم چه نقش‌هایی دارند؟ آیا با کلیشه‌ها همخوانی دارند؟ و مردان چطور؟
• آیا برهنگی و شوخی‌های مبتذل در فیلم‌هایی مثل این ضروری است؟ این نوع شوخی برای جلب نظر چه کسانی است؟ چطور می‌توان فهمید؟

والدین باید بدانند که بزرگسالان ۲ دنباله‌ای نه‌چندان جذاب از کمدی سال ۲۰۱۰ با بازی آدام سندلر، کریس راک، دیوید اسپید و کوین جیمز به عنوان گروهی از بهترین دوستان میانسال است. این بار، پسران بداخلاق کالج دشمنان چهارگانه هستند. درست مثل اولین بار، این کمدی به شدت به شوخی‌های بی‌ادبانه (برخی از آن‌ها بسیار زن‌ستیزانه)، کمدی‌های اسلپ‌استیک، زبان تند (از جمله «احمق» و «احمق») و برهنگی جزئی (اغلب پشت مردان، اگرچه ارجاعاتی به آلت تناسلی، ارجاعاتی به خودارضایی و کنایه‌های دیگر وجود دارد) تکیه دارد. همچنین می‌توانید انتظار نوشیدن/مست شدن در مهمانی‌های پر سر و صدا را داشته باشید. این چهار نفر دوستی قوی دارند، اما تلاش‌های فیلم برای ارسال پیام‌های مثبت عمدتاً در زیر کمدی‌های بی‌ادبانه گم می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

ممکن است چند صحنه باعث خندهٔ تماشاگران شود، مثلاً صحنه‌ای که یک مرد برهنه بعد از شیرجه زدن در دریاچه روی مرد دیگری فرود می‌آید. اما در کل، این فیلم به نظر بالغانه و جدی نمی‌رسد. شوخی‌های فیلم سطحی، قدیمی، لوس و تکراری هستند. (آیا واقعاً هنوز هم باید به شوخی‌های مربوط به مدفوع و باد شکم و چای پت بخندیم؟ این شوخی‌ها متعلق به سال ۱۹۸۹ هستند!) علاوه بر این، گاهی فیلم کاملاً زن‌ستیز است (به‌علاوه اینکه اصلاً خلاقیت ندارد، مثلاً در مورد مادری که بچهٔ نوپایش را دارد و مجبور است داخل پوشک او را نگاه کند تا ببیند مدفوعش چقدر «بد» است).با توجه به روابط صمیمی بازیگران، این فیلم واقعاً حیف است. ساندلر و دوستانش واقعاً هماهنگی و شیمی خوبی با هم دارند، که باعث می‌شود این فیلم کاملاً وقت تلف کردن نباشد. (نقطه قوت دیگر فیلم؟ دیدن بازی اغراق‌آمیز تیلور لاتنر در نقش شرور است.) اما حیف است که آن‌ها با مواد و محتوای بهتری کار نمی‌کنند.