ماجراجویی های دایناسور خانگی

در فیلم «دایناسور خانگی من»، جیک ایموری (جردن ژولیو)، دانش‌آموز مدرسه راهنمایی، یک مینی‌دایناسور را به فرزندی قبول می‌کند که در نتیجه یک آزمایش علمی ناموفق روی میز او ظاهر می‌شود. پنهان نگه داشتن "ماگنوس" کوچک کاری غیرممکن است، به‌ویژه اینکه این موجود به نظر می‌رسد بسیار سریع بزرگ می‌شود. خانه جیک به اندازه کافی پرتنش است. او و برادر بزرگ‌تر و خصمانه‌اش، مایک (هریسون ساندرز) هنوز از مرگ پدرشان در دو سال پیش بر اثر نوعی سرطان با منشأی مرموز بهبود نیافته‌اند. در واقع، اکنون این شهر به‌عنوان یک خوشه بیماری شناخته می‌شود و دانشمندی مهم در حال بررسی آن است. محافظت از ماگنوس در برابر یک سرهنگ نظامی شرور و مردان مسلحش نیز غیرممکن است. لازم است تیمی از جیک و دوستانش، از جمله ابی (آنابل ولف)، همسایۀ جدید و بسیار خاصش، برای کمک به کشف راز حملۀ روزافزون موجودات منقرض‌شده از گذشته و افشای هویت مجرم نظامی که قساوت و تلاش‌های گمراه‌کننده‌اش برای "نجات کره زمین" همه را تهدید می‌کند، تشکیل شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونتی که در فیلم «دایناسور خانگی من» وجود دارد، صحبت کنند. کدام یک ترسناک‌تر بود: حیوانات ماقبل تاریخ یا سرهنگ و افرادش؟ وقتی که ماگنوس مورد حمله قرار گرفت، چه حسی داشتید؟ آیا خشونت برای شما زیاد بود؟ چرا یا چرا نه؟
• با توجه به پیشرفت‌های چشمگیر سینما در زمینه جلوه‌های ویژه، گرافیک کامپیوتری و غیره در فیلم‌های پرهزینه، آیا شما حاضر هستید فیلم‌هایی با بودجه کم و تکنیک‌های ابتدایی، مانند همین فیلم را ببینید، اگر داستان آن جذاب باشد؟ چرا یا چرا نه؟
• این فیلم چگونه ارتش آمریکا را به تصویر کشیده است؟ آیا فکر می‌کنید فیلم‌هایی مانند این، چهره نیروهای مسلح را مخدوش می‌کنند؟ چرا ارتش اغلب به عنوان یک شخصیت شرور به تصویر کشیده می‌شود؟ به چه دلایلی هدف آسانی است؟

والدین باید بدانند که «دایناسور خانگی من» یک فیلم اکشن زنده درباره ظاهر شدن غیرمنتظره حیوانات ماقبل تاریخ در دنیای مدرن، یک نیروی نظامی شرور که در حال حمله است، و پسری که برای پدرش عزاداری می‌کند، می‌باشد. اگرچه این فیلم در استرالیا ساخته شده است، اما حوادثی که در آن به تصویر کشیده می‌شود در یک شهر کوچک آمریکایی رخ می‌دهد. علاوه بر درگیری‌های پرهیجان بین ارتش آمریکا، این مخلوقات و کودکان، فیلم با خانواده‌ای درگیر مشکل و تلاش اشتباه آنها برای «فدا کردن چند نفر برای نجات بقیه» سر و کار دارد. این حیوانات که بیشتر آنها خزنده و ترسناک هستند و صداهای وحشتناکی از خود تولید می‌کنند، هدف حملات اسلحه و پهپادهای مسلح قرار می‌گیرند. بچه‌ها مورد تعقیب قرار می‌گیرند، علیه میل خود نگه داشته می‌شوند و تهدید می‌شوند. چند کلمه ناسزا (مانند "عصبانی"، "جهنم" و "مزخرف") و همچنین توهین‌ها و تمسخرهایی (مانند "ابله"، "احمق" و "بی‌مزه") شنیده می‌شود. این فیلم تنها برای کودکان مقاطع بالاتر دبستان و راهنمایی که با تمایز بین خشونت واقعی و خیالی آشنا هستند، مناسب است. (هشدار اسپویلر: صحنه‌ای که در آن دایناسور مورد علاقه چند بار تیر می‌خورد، بیهوش می‌شود و سپس پیدا می‌شود که زنده است اما با زنجیر از سقف یک مرکز نگهداری آویزان شده است، ممکن است حتی برای برخی کودکان بزرگ‌تر نیز ناراحت‌کننده باشد.)

این تلاش صادقانه با بودجه کم برای بازآفرینی معبدی از حیوانات ماقبل تاریخ نیست که آن را نابود می‌کند، بلکه داستان کلیشه‌ای، تعدادی اجراهای ضعیف و تدوین ناشیانه است که آن را زمینگیر می‌کند. «دایناسور خانگی من» بسیار دور از ایده‌ی اصلی، یک ورودی فرعی در زیرژانر علمی-تخیلی است: «پسران دوچرخه‌سوار توطئه‌ی شیطانی را که شامل موجودات فضایی، هیولاها یا دانشمندان شرور است، کشف می‌کنند.»دایناسورها و دیگر موجودات پیش از تاریخ - به‌ویژه مگنوس کوچک که از نوزادی به بزرگسالی تکامل می‌یابد - در واقع دوست‌داشتنی هستند و یادآور تلاش‌های اولیه‌ای هستند که قبل از اینکه اسپیلبرگ و پارک ژوراسیک استاندارد طلایی چنین ویژگی‌های مخلوقی شوند. با این حال، برای کودکانی که با این طرح و کلیشه‌های فرسوده و غم از دست دادن یکی از والدین و سپس آشتی با خانواده‌های مشکل‌دار خود آشنا هستند، ممکن است کافی باشد تا آنها را درگیر کند. هشدار (و آشکارسازی داستان): برخی از بدرفتاری‌هایی که با حیوان خانگی دوست‌داشتنی جیک صورت می‌گیرد ممکن است برای کودکان کم سن و سال یا بسیار حساس ناراحت‌کننده باشد.