جاده ناامیدی

در جاده‌ی ناامیدی، مابن (ویلا فیتزجرالد) یک مادر مجرد بی‌خانمان است که تلاش می‌کند با دختر کوچک خود، آنالی (پایپر بران)، زنده بماند. یک شب، مابن سعی می‌کند با کار جنسی مقداری پول به دست آورد، اما یک افسر پلیس او را دستگیر می‌کند. او مابن را به مکانی دورافتاده می‌برد و مورد آزار قرار می‌دهد، سپس دوستانش را برای پیوستن به او فرا می‌خواند. مابن اسلحه‌ای پیدا می‌کند، به او شلیک می‌کند و از صحنه می‌گریزد. در همین حال، راسل (گرت هدلند) پس از آزادی از زندان، بلافاصله با برادران لری (رایان هرست) و والت (مایکل آرون میلیگان) مواجه می‌شود که او را کتک می‌زنند. مدت زیادی نمی‌گذرد که مابن در حال فرار، به طور اتفاقی راسل را گروگان می‌گیرد و او را مجبور می‌کند تا او را از شهر خارج کند. اما راسل تصمیم می‌گیرد به او کمک کند و او را در خانه‌ی پدرش میچل (مل گیبسون) پنهان می‌کند. سپس دوست قدیمی راسل، افسر پلیس بوید (وودی مک‌کلین)، وارد داستان می‌شود که در تلاش است پرونده‌ی قتل افسر پلیس را حل کند و رازهای بیشتری در انتظار کشف هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در جادهٔ ناامیدی صحبت کنند. این موضوع چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ شوک‌آور؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• میتچل باور دارد که همه مستحق بخشش هستند. آیا با او موافقید؟ چرا، یا چرا نه؟
• لری در پی انتقام است. ماهیت انتقام چیست؟ آیا می‌تواند رضایت‌بخش باشد؟ چرا؟ آیا می‌تواند واقعاً مشکلی را حل کند؟
• چگونه سیگار کشیدن به تصویر کشیده شده است؟ آیا آن را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا پیامدهایی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• شخصیت این فرد نشان‌دهنده سوءمصرف الکل است. این موضوع چه تأثیری بر او می‌گذارد؟ چه اقدامات مثبتی می‌تواند انجام دهد؟

والدین باید بدانند که جاده ناامیدی یک درام جنایی جذاب در مورد یک تراژدی است که زندگی راسل (گارت هدلند) را که به تازگی از زندان آزاد شده و مابن (ویلا فیتزجرالد) مادر مجردی که با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند، تغییر داده است. داستان با صبر و حوصله و با تمرکز بر شخصیت‌ها روایت می‌شود، اما بسیار بالغانه است. صحنه تجاوز، اسلحه و شلیک، فردی که با آچار ضربه‌ای به سرش می‌خورد، قتل‌ها، زخم‌های خونین، درگیری، مشت زدن، تهدیدها و تفکر در مورد مرگ از طریق خودکشی وجود دارد. زبان به کار رفته نیز بسیار تند و زننده است و کلماتی مانند فحش، آشغال، مادر****، *****، *****، لعنتی و موارد مشابه در آن استفاده شده است. صحنه کوتاهی از رابطه جنسی یک زوج، زنی که سینه‌هایش را با دست‌هایش می‌پوشاند، تصاویری از کارگران جنسی و موارد مشابه وجود دارد. رانندگی در حالت مستی بخشی از داستان است، شخصیتی در داستان الکل مصرف می‌کند و خشن می‌شود، شخصیت‌های اصلی سیگار می‌کشند و نوشیدن الکل در اجتماع وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم که می‌توانست یک تریلر معمولی دیگر باشد، با ریتم آهسته و لمس مطمئن روایت داستان، ارتقا یافته است. کارگردانی وقت زیادی را صرف ساخت شخصیت‌ها و ایجاد حس مکان می‌کند. نادین کروکر، کارگردان، در دومین فیلم خود، فضای زیادی را به شخصیت‌های خیابان ناامیدی اختصاص می‌دهد و اطمینان حاصل می‌کند که انگیزه‌های آن‌ها بر اساس چیزی واقعی است. او همچنین اطلاعات حیاتی را تا زمانی که اهمیت پیدا می‌کنند، پنهان می‌کند و جذابیت را حفظ می‌کند. این موضوع در مورد لری شرور نیز صدق می‌کند، که تنها وظیفه‌اش آزار و اذیت راسل است. او لحظاتی را دارد تا نشان دهد که عمدتاً از غم و اندوه عمل می‌کند، که او را به نوشیدن الکل و دور شدن از پسرش سوق داده است. در نهایت، شخصیت‌ها باید بر اساس بخشش تصمیم بگیرند، و همه چیز احساس واقعی دارد. اما فیلم کمی در رسیدن به پایانی که به نظر می‌رسد بیش از حد حساب‌شده است، در مقایسه با درام قبلی، بیش از حد تلاش می‌کند. با این حال، خیابان ناامیدی برای شخصیت‌پردازی هوشمندانه و مراقبانه و داستان‌گویی قوی خود، امتیازهای بیشتری کسب می‌کند.