هیلسانگ: امید را برانگیزیم

هیلسانگ: بگذار امید برآید یک فیلم مستند کنسرت در مورد ظهور هیلسانگ یونایتد، گروهی که در استرالیا پایه‌گذاری شده است، می‌باشد. این گروه از یک گروه کوچک موسیقی جوانان کلیسا شروع شد و به یک پدیده جهانی، حداقل در میان میلیون‌ها مسیحی انجیلی، تبدیل شده است. ۱۱ راک‌باز مسیحی استرالیایی که گروه را تشکیل می‌دهند در سراسر جهان تور برگزار می‌کنند، نه تنها اجرا می‌کنند بلکه با آهنگ‌های گیرا و محبوب خود مخاطبان را به پرستش دعوت می‌کنند. فیلم بین کنسرت بزرگ آنها در فروم لس آنجلس و مصاحبه‌های یک به یک، تصاویر کنسرت‌های قدیمی و بحث در مورد رشد بین‌المللی کلیسایی که در سیدنی پایه‌گذاری شده است، در نوسان است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت مستند کنسرت هیلسانگ: ظهور امید با سایر مستندهای کنسرت صحبت کنند. چه چیزهایی در مورد این گروه موسیقی یاد گرفتید؟ چه چیزی این گروه را از دیگران متمایز می‌کند؟
• این فیلم به نظر شما برای چه مخاطبانی ساخته شده است؟ آیا غیرمسیحیان هم می‌توانند از آن لذت ببرند؟ آیا برای لذت بردن از موسیقی مذهبی باید پیرو یک مذهب خاص بود؟
• فیلم چگونه ارتباط، همدلی، فروتنی و کار تیمی را ترویج می‌کند؟ چرا این نقاط قوت مهم هستند؟
• به نظر شما تفاوت‌های موسیقی هیلسانگ -- از روند آهنگسازی تا استفاده از سود و اجرا -- با یک هنرمند/گروه سکولار در چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم هیلسانگ: امید را بالا ببریم، هم مستند است و هم فیلم کنسرت. این فیلم بر روی گروه موسیقی مسیحی استرالیایی هیلسانگ یونایتد با ۱۱ عضو تمرکز دارد که رکورد فروش را شکسته و رویدادهای خود را بیشتر به عنوان تجربیات پرستش می‌داند تا اجراهای موسیقی. "بزرگترین گروهی که کسی از آن نشنیده" در اصل تیم پرستش موسیقی در حال تور هیلسانگ کلیسا، یک کلیسای انجیلی مگاکلیسا مستقر در استرالیا است که کلیساهای ماهواره‌ای در سراسر جهان دارد. از نظر زبان، مسائل جنسی یا خشونت، هیچ چیز قابل پرسشی در فیلم وجود ندارد و مضامین مثبتی از ارتباط، دلسوزی، فروتنی و کار تیمی را ارائه می‌کند. به طور غیرقابل انتظاری، این فیلم برای خانواده‌های مسیحی و/یا کسانی که از موسیقی مبتنی بر ایمان گروه لذت می‌برند، جذاب‌تر است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

موسیقی احساسی و الهام‌بخش گروه مسیحی استرالیایی، ارتباط مخاطبان مذهبی را با اعتقاداتشان بهتر از بسیاری از درام‌های مذهبی تقویت می‌کند. اگر تماشای یک مستند موسیقیایی درباره یک گروه مسیحی را دوست دارید، «هیلسانگ: امید را بالا ببر» نگاهی جذاب و انکارناپذیر به تفاوت‌های این گروه و هنرمندان غیرمذهبی است. با توجه به اینکه آخرین آلبوم آنها در میان ۱۰ آلبوم برتر آی‌تیونز و ۵ آلبوم برتر بیلبورد قرار گرفت (و البته، رتبه ۱ در لیست‌های مسیحی/گاسپل)، احتمالاً فکر می‌کنید که آنها پول زیادی به دست می‌آورند، اما این هنرمندان در خانه‌های متواضعانه‌ای زندگی می‌کنند و درآمدشان بیشتر صرف مأموریت کلیسای‌شان می‌شود، نه ثروت شخصی‌شان.مصاحبه‌ها با اعضای گروه از عمیق تا سطحی متفاوت است. در حالی که هنرمندان اصلی، جوئل هیوستون، جاناتان "جی‌دی" داگلاس، جدوین "جاد" گیلیز، مت کروکر و تایا اسمیت، به همراه مایکل گای چیسلت، مدیر موسیقی و تهیه‌کننده اصلی آلبوم، زمان بیشتری روی پرده دارند و داستان‌های شخصی خود را به اشتراک می‌گذارند، مخاطبان ممکن است آرزو کنند که اطلاعات بیشتری از پشت صحنه وجود داشت. یکی از نقص‌های قابل توجه فیلم این است که مایکل جان وارن، کارگردان، با هیچ فردی خارج از خانواده هیلسانگ مصاحبه نمی‌کند (هیچ مقام رسمی جوایز داو، متخصصان موسیقی مسیحی مستقر در نشویل، یا حتی منتقدان موسیقی مسیحی) تا تاثیر و نفوذ گروه را برای کسانی که با گروه آشنا نیستند، درک کنند. با این حال، یکی از تاثیرگذارترین لحظات فیلم، مونتاژی از یکی از مشهورترین آهنگ‌های گروه است که در سراسر جهان به زبان‌ها و سبک‌های مختلف خوانده می‌شود. هیلسانگ بیش از یک گروه موسیقی مسیحی است، بلکه جنبشی مبتنی بر کلیسا است، و گروه می‌داند چگونه حس تجدید حیات را به مخاطبان القا کند. اما تقریباً مطمئناً باید اعتقاد داشته باشید تا از این تجربه لذت ببرید.