طعمه

داستان درباره پنج دوست و همکار به نام‌های پری، رُمَن (دیوید کراس) و چند نفر دیگر است که برای پیاده‌روی به طبیعت وحشی می‌روند. این اتفاق روز بعد از میهمانی مجردی رومن می‌افتد که در آن رومن مست کرده و دیده نشده است. در حالی که صحبت‌ها بیشتر حول جمع‌آوری سرمایه برای شرکت و این است که هر کدام از آنها چه شغلی خواهند گرفت، ناگهان شلیک گلوله‌هایی شنیده می‌شود. یکی پس از دیگری، مردان هدف گلوله قرار می‌گیرند و برخی کشته می‌شوند. ما چیز زیادی درباره شخصیت مردان نمی‌آموزیم، اما مثل بچه‌ها با یکدیگر دعوا می‌کنند و بدون کوچک‌ترین سرنخی از یک برنامه، در جنگل می‌دوند. چه کسی دارد شلیک می‌کند و چرا؟

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی این صحبت کنند که این فیلم می‌خواهد چه چیزی از تجربه‌ی تماشا از مخاطبانش باقی بگذارد. آیا پیام فیلم این است که زندگی تصادفی است و برخی افراد بدشانس هستند؟ پیام‌های احتمالی دیگر چیست؟
• چرا فکر می‌کنید پیشرفت شخصیت یک عامل مهم در جلب مشارکت مخاطب است؟ آیا فکر می‌کنید استفاده از توضیح برای صحبت در مورد خیانت مردم با پیشرفت شخصیت یکسان است؟
• این کارگردان چه تغییراتی می‌توانست در این فیلم ایجاد کند تا محتوای آن غنی‌تر شود؟
• یک فیلم ترسناک خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟ فیلم‌های ترسناک مورد علاقه‌ی شما کدام‌ها هستند و این فیلم تا چه اندازه با آن‌ها برابری می‌کند؟

والدین باید بدانند که «طعمه» یک فیلم ترسناک/هیجان‌انگیز آلمانی در ژانر بقا با صحنه‌های بسیار خشونت‌آمیز است که در سال ۲۰۲۱ منتشر شده و دربارهٔ پنج کوهنورد است که در جنگل با یک تیرانداز ناشناس مواجه می‌شوند، در حالی که دربارهٔ کار و خیانت به هم دیگر بحث می‌کنند. یک مرد و زن یکدیگر را می‌بوسند. افراد از قسمت‌های مختلف بدن مانند اندام، سینه، بازو و سر مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرند و خونریزی دارند. فردی در یک حادثه شکار غیرمسئولانه کشته می‌شود. شخصی آگاهانه از صخره به پایین می‌پرد و خودکشی می‌کند. مردی که از ارتفاع می‌ترسد، استفراغ می‌کند. دوستان به هم مشت می‌زنند. الفاظ رکیک به‌صورت مکرر استفاده می‌شود، از جمله «لعنت»، «کثافت»، «احمق»، «بی‌شرف»، «ناراحت»، «احمق» و «خر». به می‌گساری و رقص‌های شهوانی شب قبل اشاره می‌شود. در ویدئوهایی، افراد مستی با تفنگ‌های خود نشان داده می‌شوند.

در بخشی از فیلم احمقانه «طعمه»، یکی از کوهنوردانی که توسط یک قاتل مورد تعقیب قرار گرفته، می‌گوید: «چه کسی گفته که باید منطقی باشد؟» به نظر می‌رسد این جمله، شعار راهنمای این فیلم است. به همین دلیل، هیچ میزان از افشای داستان نمی‌تواند «خراب» کند این مسیر طولانی، کسل‌کننده و بی‌هدف را، زیرا حتی برای علاقه‌مندترین و جذب‌شده‌ترین بیننده، هیچ پاداشی وجود ندارد. کسانی که استقامت می‌کنند تا 87 دقیقه کامل را بنشینند، ممکن است بهترین کار این باشد که موسیقی ترسناک را کنار بگذارند و فقط صدا را قطع کنند، زیرا موسیقی دستکاری‌کننده چیزی به تنش ساختگی اضافه نمی‌کند. درک ما از اینکه این افراد چه کسانی هستند محدود است محتوای سخنرانی‌هایی که توسط مردان عصبانی ارائه می‌شود که دیگران را متهم به خطاکاری می‌کنند، که یکی نیست توسعه شخصیت. هر زمان که کوهنوردان فرصت تصمیم‌گیری منطقی دارند، برعکس عمل می‌کنند. آنها اتومبیلی را که می‌توانست آنها را به امنیت برساند، رها می‌کنند، بدون لوازم فرار می‌کنند، در حالی که یک تیرانداز آنها را دنبال می‌کند، در فضای باز قدم می‌زنند و سرپناه و تلفن را ترک می‌کنند تا بدون قطب‌نما از طریق برسش دوندگی کنند. یک مرد که بانداژش در یک صحنه خونریزی نشان می‌دهد، در چند صحنه بعد بانداژی تمیز دارد. در یک صحنه، تیرانداز همه را در تیررس اسلحه خود دارد و آنها را رها می‌کند. چرا؟سؤالات دیگری که بینندگان ممکن است در تلاش خود برای حفظ علاقه‌مندی به رویدادها از خود بپرسند، شامل موارد زیر است: آیا همه تیراندازی می‌شوند و می‌میرند؟ فیلمساز چه کاری انجام می‌دهد تا ما را درگیر کند؟ آیا متوجه می‌شویم چه کسی تیراندازی می‌کند؟ آیا دلیل آن را متوجه می‌شویم؟ آیا هر یک از این پاسخ‌ها می‌توانند یکسان بودن بی‌حس‌کننده این روایت را توجیه کنند؟ ما نه‌تنها هیچ سرمایه‌گذاری در سرنوشت این افراد نداریم، بلکه اطلاعاتی که به‌تدریج درباره آنها کسب می‌کنیم، باعث می‌شود که کمتر از زمانی که هیچ نمی‌دانستیم، اهمیت دهیم.