پوکمون فیلم: سیاه - ویکتینی و ریشیرام

اش (سارا ناتوچنی) و دوستانش به شهر ایندواک می‌رسند تا در یک جشنواره بزرگ و نبرد پوکمون شرکت کنند. پوکمون‌های اش به راحتی پیروز می‌شوند، اما با کمک پنهانی یک پوکمون نامرئی به نام ویکتینی (نانا میزاکی). اش با مقداری شیرینی خانگی، ویکتینی را از مخفیگاهش بیرون می‌کشد و آنها به سرعت دوست می‌شوند. او داستان غم‌انگیز ویکتینی را می‌شنود، اینکه او یک بار در نگهبانی از یک قلعه جادویی کمک کرده و نیروی اژدها را به طور آزادانه حفظ کرده است، اما او برای هزاران سال گرفتار و تنها بوده است. یک بومی به نام دیمون (جی. مایکل تاتوم) می‌خواهد قدرت ویکتینی را مهار کند و قلعه را به محل استراحت قبلی خود بازگرداند. این کار نیاز به بیدار کردن اژدهای درازمدت ریشام (مارک تامپسون) توسط اش دارد، که راه "حقیقت" را نمایندگی می‌کند. اما چیزی که دیمون نمی‌داند این است که جابجایی دوباره قلعه به فاجعه‌ای حتمی منجر خواهد شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم پوکمون: سیاه صحبت کنند. چرا سازندگان فیلم احساس کردند که این صحنه‌ها ضروری است؟ آیا این صحنه‌ها فیلم را هیجان‌انگیزتر می‌کند یا جذابیت آن را کم می‌کند؟ وقتی ویکتینی آسیب دید، چه حسی داشتید؟
• فیلم چه پیامی دارد؟ آیا آِش در مورد «آرمان‌ها» و «حقیقت» چه پاسخی می‌دهد؟ تفاوت دو فیلم در چیست؟
• آیا تماشای این فیلم باعث شد که بخواهید اسباب‌بازی‌ها، بازی‌ها یا کارت‌های بیشتری از پوکمون بخرید؟ چرا؟
• چرا دو فیلم وجود دارد؟ چگونه بر یکدیگر تاثیر می‌گذارند؟ آیا یکی از فیلم‌ها دیگری را غنی‌تر یا عمیق‌تر جلوه می‌دهد؟

والدین باید بدانند که فیلم سینمایی پوکمون: سیاه - ویکتینی و ریشیرام یکی از دو فیلم پوکمون است که گاهی با هم عرضه می‌شوند و تقریباً داستان یکسانی را روایت می‌کنند (دیگری سفید - ویکتینی و زکروم است). تفاوت این دو فیلم نشان می‌دهد که چگونه مسیرهای جایگزین می‌توانند به یک نتیجه مشابه برسند. این فیلم نسبت به سایر فیلم‌های پوکمون کمتر خشونت‌آمیز و پیچیده است و کمتر بر مبارزه و جمع‌آوری تمرکز دارد و بیشتر بر کمک به دیگران متمرکز است. اما همچنان برخی از نبردهای پوکمون و حملات مختصر وجود دارد، و شخصیت اصلی - یک پوکمون دوست‌داشتنی به نام ویکتینی - در بخشی از اوج فیلم گرفتار شده و درد را نشان می‌دهد. این فیلم با انیمیشن زیبا و لمسی ملایم، یکی از بهترین فیلم‌های بلند پوکمون است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم پوکمون به نظر می‌رسد نسبت به دیگر فیلم‌های این مجموعه، بیشتر به تفکر و کمتر به خشونت‌های نمایشی توجه دارد. ریتم فیلم کندتر از حد معمول است، داستان پیچیدگی کمتری دارد و انیمیشن و طراحی‌ها ظریف‌تر و واقعاً دوست‌داشتنی هستند و یادآور برخی از آثار هایائو میازاکی است. شاید بتوان گفت این فیلم، بهترین فیلم پوکمون در این مجموعه است. قهرمان این فیلم، پوکمونی دوست‌داشتنی و جدید به نام ویکتینی است که با خجالتی از مخفیگاهش بیرون می‌آید و به سرعت دل آش (و البته ما را هم) به دست می‌آورد.هدف اصلی کمک به ویکتینی برای خارج شدن از وضعیت غم‌انگیزش و تلاش برای احیای سرزمینی در حال مرگ است. حتی یک شرور واقعی هم در اینجا وجود ندارد؛ آنتاگونیست در حال انجام کاری است که به اعتقادش در راستای منافع همه است، هرچند که از اطلاعات لازم بی‌بهره است. (تیم راکتی بازیگوش برای چند صحنه اجباری کمدی ظاهر می‌شوند.) در مورد دو فیلم جایگزین، هدف اصلی مشخص نیست، زیرا هر دو به همان نتیجه می‌رسند، اما ممکن است بینندگان را به بحث در مورد معانی «آرمان‌ها» و «حقیقت» وادار کند.