استامپ یارد ۲: بازگشت به خانه

فقط چند روز مانده به برگزاری رقابت ملی رقص استپ-آف در دانشگاه تروث، دانشگاهی خیالی برای آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار در آتلانتا. چنس هریس (کالینز پنی)، که بعد از مرگ مادرش به دلیل مشکلات احساسی مدتی از مدرسه دور بوده، مشتاقانه می‌خواهد به برادرش کمک کند تا در این مسابقه برنده شود و بورسیه‌ی تحصیلی کامل برای همه‌ی اعضای تیم رقص برنده فراهم می‌کند. اما چنس قربانی کلاهبرداری شده و به برخی افراد بد بدهکار است. پیچیدگی‌های بیشتر شامل یک رقابت دیرینه با برخی دیگر از پسرهای فراتی، یک دوست دختر قدیمی که رابطه‌ی فعلی‌اش را تهدید می‌کند، و مخالفت پدرش با علاقه‌اش به رقص است. موسیقی و رقص شهری زیادی در داستان وجود دارد و چنس با برخی انتخاب‌های دشوار مواجه می‌شود که باعث می‌شود او معنای صداقت و خوداحترامی را بررسی کند. کلمبوس شورت، از فیلم اصلی استامپ د یارد، در یک نقش کوتاه به عنوان یک مربی الهام‌بخش برای چنس و دوستانش بازگشته است.

• آیا این فیلم حس یک دنباله را القا می‌کند؟ چه چیزی به غیر از عنوان، آن را به عنوان دنباله‌ای از "استامپ یارد" معرفی می‌کند؟ آیا ادامه‌ای از داستان یا شخصیت‌های قبلی در آن وجود دارد؟
• رقص بخش مهمی از این داستان است. چه فیلم‌های دیگری دیده‌اید که در آن موسیقی یا رقص خط داستانی را پیش ببرد؟
• شانس در اوایل فیلم، تصمیمات بسیار بدی می‌گیرد. عواقب اقدامات او چیست؟ چه عواقب و پیامدهایی برای تصمیماتی که شما گرفته‌اید، رخ داده است؟
• وقتی با چنس و پدرش آشنا می‌شویم، هیچ‌کدام آدم‌های بدی نیستند، اما با هم ارتباط برقرار نمی‌کنند. چه اتفاقاتی به آنها کمک می‌کند تا رابطه‌شان را بازسازی کنند؟

والدین باید بدانند که برای یک فیلم سبک درباره جوانان در محیط کالج و/یا در دنیای موسیقی هیپ‌هاپ، این فیلم محتوای نامناسبی ندارد. شخصیت‌های اصلی در تلاش برای رسیدن به برتری هستند، استانداردهای اخلاقی بالایی دارند یا عواقب آن را می‌پذیرند و درس‌های مهمی می‌آموزند. در صحنه‌هایی که برخی اراذل و اوباش خیابانی تهدیدآمیز وجود دارند، همچنین در طول چند دعوا و زد و خورد، ضربات مشت زیادی زده می‌شود اما آسیب‌های کمی وارد می‌شود. یک صحنه عاشقانه وجود دارد (که به طور عجیبی با خرابکاری در یک رستوران ترکیب شده است)، اما بدون نمایش صریح صحنه‌های جنسی است و برهنه‌ای در آن دیده نمی‌شود. فحاشی در فیلم اندک و ملایم است: "احمق"، "نفرین"، "خر" و یک بار نشان دادن انگشت وسط.

این فیلم علی‌رغم تلاش‌های صادقانه‌اش، نتوانسته است انرژی و هیجان فیلم استامپ د یارد را بازتولید کند. (این دنباله که امید داشت از موفقیت گیشه آن فیلم قبلی بهره ببرد، مستقیماً به صورت DVD منتشر شد.) داستان قابل پیش‌بینی، غیر原創ی و فاقد عمق است. به جز چند مورد، بازی‌ها، تدوین و ارزش‌های تولیدی صرفاً قابل قبول هستند. چند سکانس رقص هیجان‌انگیز وجود دارد، اما بیشتر قطعات موسیقی آماتور به نظر می‌رسند، که تا حدی به دلیل این است که کارگردان با محدودیت بازیگر اصلی که واقعاً یک رقصنده نیست، مواجه است.