برندی هلویل و فرقه مد سریع

برندی هل‌ویل و فرقه مد سریع به بررسی عملکرد داخلی زنجیره مد محبوب می‌پردازد. این فیلم از طریق مصاحبه با کارمندان سابق، روزنامه‌نگاران، فعالان و دیگران، نحوه استفاده شرکت از رسانه‌های اجتماعی برای دسترسی و شکل‌دهی مخاطبان هدف خود، تاثیر منفی آن بر تصویر بدن دختران جوان، تاثیر آن و فروشگاه‌های مد سریع مشابه بر محیط زیست و نحوه تدوین سیاست‌های نژادپرستانه و زن‌ستیز و فرهنگ بهره‌کشی توسط مدیران شرکت را برجسته می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شواهد مستند علیه مدیران برندی هلویل و فرقه مد سریع صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید آنها شواهد کافی را برای اثبات ادعاهای فیلم فاش کردند؟ توضیح دهید.
• فست فشن چیست؟ چگونه در تمام طول زنجیره اش، مردم را استثمار می‌کند، همانطور که یکی از مصاحبه شوندگان آن را توصیف می‌کند؟ کدام قسمت‌های این کاوش برای شما افشاگری‌های جدیدی بود؟
• آیا این فیلم باعث شد تا شما تمایل به تغییر عادات مصرفی خود داشته باشید؟ به چه صورت؟ یا چرا نه؟
• نظر شما در مورد عنوان این مستند چیست؟

والدین باید بدانند که مستند برندی هلویل و فرقه مد سریع، مجموعه‌ای از افشاگری‌ها، بسیاری از آنها قبلا گزارش شده، در مورد فروشگاه محبوب لباس برندی ملویل و همچنین زنجیره مخرب مد سریع، از تولید تا دور ریز را ارائه می‌دهد. این فیلم شامل فحاشی، توصیف یک مورد ادعایی تجاوز جنسی، افشای شرایط شبیه به برده‌داری در صنعت مد و آلودگی سیاره، و بحث در مورد نژادپرستی و تبعیض جنسی توسط مدیران شرکت است. مصاحبه‌شوندگان فاش می‌کنند که مدیران مرد در برندی ملویل، زنان را بر اساس ظاهرشان استخدام و اخراج می‌کردند. کارمندان رنگین‌پوست به مشاغل پشت صحنه محدود می‌شدند. مدیران در پیام‌های متنی در مورد هیتلر و نازی‌ها شوخی می‌کردند. آنها همچنین عکس‌هایی از کارمندان و مشتریان جوان خود جمع‌آوری می‌کردند. صنعت مد سریع به عنوان «ادامه استعمار» و «برده‌داری در شکل دیگری» توصیف می‌شود. زنی که می‌گوید مورد تجاوز قرار گرفته، می‌گوید به او نوشیدنی‌های الکلی داده شده و سپس بیهوش شده و عریان بیدار شده است. الفاظ زشت شامل «فاک»، انواع «شیت»، «لعنتی»، «خدای لعنتی»، «خرت و پرت»، «کاک»، «مکیدن آلت»، «عصبانی» و «مکیدن» است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این مستند جاه‌طلبانه حاوی پیام‌های مهمی است و با افشای یک برند مد محبوب، سر و صدا به پا کرده است، هرچند که به طور کامل به اهداف خود نمی‌رسد. عنوان فیلم همه چیز را می‌گوید: برندی هلویل و فرقه مد سریع. در واقع، دو داستان موازی در اینجا وجود دارد: روش‌های استثماری و سوءرفتارهای مدیریتی در زنجیره جهانی برندی ملویل و چگونگی چرخه تولید و دور انداختن لباس‌های ارزان که شرایط کار شبیه به برده‌داری را ایجاد می‌کند و سیاره را آلوده می‌سازد. اولی ناراحت‌کننده و دومی هشداردهنده است.مهم‌ترین ضعف این مستند این است که این دو موضوع تا ۱۰ دقیقه پایانی فیلم به‌طور کامل با هم تلفیق نمی‌شوند. به همین ترتیب، برخی از اطلاعات محکوم‌کننده‌تر در مورد برندی ملویل و استفان مارسان، مالک آن، در اعماق مستند دفن شده‌اند. تصاویر تکراری از مارسان به نمایش گذاشته می‌شود و عنوان فیلم، اهداف جدی‌تر آن را پنهان می‌کند. همه این موارد در ابتدای فیلم این حس را القا می‌کنند که ممکن است هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای وجود نداشته باشد، در حالی که در واقع شواهد فراوانی وجود دارد (که بسیاری از آنها قبلاً توسط بیزینس اینسایدر منتشر شده است). مخاطبان جوان نوجوان برندی ملویل احتمالاً تمایلی به تماشای تمام این افشاگری ندارند و حتی ممکن است تمام پیامدهای آن را درک نکنند، اما نوجوانان کمی بزرگ‌تر و زنان جوان - مانند بسیاری از مصاحبه‌شوندگان فیلم - قطعاً این کار را خواهند کرد. این فیلم و پیام‌های متعدد آن می‌توانند تاثیر مثبتی داشته باشند.