آسپرگرها ما را تشکیل می‌دهند.

در ASPERGER'S ARE US، نوح بریتون، ایتان فینلان، مایکل اینجمی و جک هانکه در حال آماده شدن برای اجرای یک نمایش هستند. آنها مدتی است که در منطقه بوستون به اجرای کمدی و بداهه پرداخته‌اند، اما این قرار است آخرین اجرای آنها باشد، آخرین نمایش قبل از اینکه یکی از اعضای گروه برای تحصیل در آکسفورد راهی شود. این واقعیت که هر چهار نفر آنها سندرم آسپرگر دارند، که باعث می‌شود از نظر اجتماعی کمتر مهارت داشته باشند، کمتر انعطاف‌پذیر باشند و برخی رفتارهای عجیب و غریب داشته باشند، فقط آنها را مصمم‌تر به انجام وظیفه‌ای که در دست دارند، می‌کند. نوح، ایتان، مایکل و جک در یک اردوی تابستانی در دوران نوجوانی با هم آشنا شدند؛ نوح چند سال بزرگتر است و هم به عنوان مربی و هم به عنوان دوست عمل می‌کند. آنها در آن زمان دوستی صمیمی برقرار کردند و این دوستی دوام آورده است. الکس لمان، کارگردان، آنها را به صورت انفرادی و به عنوان یک گروه در طول چند ماه دنبال می‌کند و دوربین را بر روی کلمات، احساسات و اهمیت هر کدام برای دیگری متمرکز نگه می‌دارد. گفتگوهای کوتاهی با برخی از والدین و حمایت بهترین دوست دیگر مایکل، فعالیت‌های این گروه چهار نفره را تکمیل می‌کند. با تیم قدرتمند مارک و جی دوپلاس به عنوان تهیه‌کننده، لمان تلاش می‌کند تا با نزدیک ماندن به سوژه‌های خود در طول ماجراجویی‌شان، قلب آنها را آشکار کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌های نوح، ایتان، «مایکل جدید» و جک با یکدیگر صحبت کنند و در چه مواردی در آسپرگرز آر آس ما شبیه هم هستند. آیا شخصیت‌های منحصر به فردشان برایتان شگفت‌انگیز بود؟
• فیلم‌های مستند مانند این می‌توانند هم آموزنده و هم الهام‌بخش باشند. قبل از دیدن این فیلم، افکار و نظرات شما در مورد افراد مبتلا به سندرم آسپرگر چگونه بود؟ آیا این فیلم پیش‌داوری خاصی را در شما تغییر داد؟
• الکس لمان و تیمش چرا تصمیم گرفتند این فیلم را روایتی نکنند و مصاحبه‌های کمی با افرادی غیر از سوژه‌هایشان نشان دهند؟ آیا این انتخاب هوشمندانه‌ای از طرف او بود؟ چرا بله یا خیر؟
• اگر با کسی آشنا هستید که تشخیص داده شده به سندرم آسپرگر، آیا این فیلم تاثیری بر احساسات شما نسبت به آن فرد داشت؟ اگر خودتان به سندرم آسپرگر مبتلا هستید، آیا این فیلم با شما ارتباط برقرار کرد؟

والدین باید بدانند که آسپرگرز آر آس یک مستند است که چهار مرد جوان بالغ (اواخر نوجوانی و اوایل دهه بیست) با سندروم آسپرگر را دنبال می‌کند، در حالی که در طول چند ماه با هم کار می‌کنند تا یک نمایش کمدی آماده کنند. آسپرگر به عنوان یک اختلال رشدی در طیف اوتیسم تعریف می‌شود. افرادی که به آسپرگر مبتلا هستند (که مسن‌ترین فرد گروه اغلب آن‌ها را "آسپی" می‌نامد) اغلب هوش بالاتر از حد متوسط را در کنار مهارت‌های اجتماعی مختل و رفتارهای تکراری، محدودکننده و علایق نشان می‌دهند. این فیلم نگاهی عمیق به این افراد پیچیده، جالب و دوست‌داشتنی در تعامل با یکدیگر دارد. در سراسر فیلم، قسم خوردن و الفاظ رکیک به صورت پراکنده وجود دارد (مثلا "عصبانی"، "س--ت"، "حس نوک‌تیزی"، "آلت تناسلی" و یک "ف--ک، شما بچه‌ها"). با توجه به اینکه آسپرگر دیگر یک سندرم ناشناخته یا مستند نیست (تخمین‌های ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، یک در ۶۸ تولد است)، به نظر می‌رسد وجود آن همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند بینش‌هایی در مورد افرادی که به آسپرگر مبتلا هستند به دست آورند. همانند مفاهیم چالش‌برانگیز دیگر، فیلمی مانند این فیلم نگاهی نزدیک و شخصی به افرادی که ممکن است متفاوت به نظر برسند اما در واقع بسیار شبیه به بیشتر ما هستند، ارائه می‌دهد. برای اینکه در مورد فیلم‌های بیشتری مانند این فیلم در جریان باشید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

تلاش صادقانه‌ای برای به تصویر کشیدن چالش‌ها و موفقیت‌های افرادی با سندروم آسپرگر، این فیلم جذاب چهار جوان را معرفی می‌کند که در حالی که با ویژگی‌های منحصر به فرد خود دست و پنجه نرم می‌کنند، درخشش می‌یابند. واضح است که آنها شبیه هم هستند، اما کاملا یکسان نیستند. آسپرگرز آر آس نشان‌دهنده گستره و عمق دوستی‌های آنها و این واقعیت است که اهداف مشترک آنها کلید بلوغ مداومشان است. آنها اعتماد به نفس، پذیرش، الهام و احساسات مثبت در مورد خود را از یکدیگر به دست می‌آورند، و این چیزی است که تا حدی فیلم را دوست‌داشتنی می‌کند. تا پایان فیلم، مخاطبان دلگرم خواهند شد تا ببینند این جوانان تا چه حد پیشرفت کرده‌اند و به همان اندازه مهم است که مسیرهای منحصر به فردشان تا چه حد آنها را پیش خواهد برد. برخی از توالی‌های خسته‌کننده و/یا تکراری تنها عیب‌های جزئی در یک فیلم محکم و استوار است. و نظر مخاطبان در مورد کمدی واقعی که در فیلم اجرا می‌شود، در حاشیه است. این فیلم برای نوجوانان بالغ مناسب است و توانایی برانگیختن همدلی و درک برای بخش رو به رشدی از جمعیت را دارد.