پسر با پیراهن راه راه

برونو (با بازی آسا باترفیلد) پسری جوان است که در برلین با خواهر، مادر (ورا فارمیگا) و پدرش (دیوید تیولیس) زندگی می‌کند، اما همه‌چیز با قبول پست جدید پدرش در خارج از شهر تغییر می‌کند. برونو از پنجره خانه‌شان افرادی را می‌بیند که در تاسیسات دوردست، جایی که پدرش کار می‌کند، کار می‌کنند—به نظر او کشاورزانی هستند که در باغی کار می‌کنند و همه‌شان "پیراهن راه‌راه" به تن دارند. به‌زودی متوجه می‌شویم که برونو نمی‌داند پدرش در اردوگاهی کار می‌کند که به کشتار یهودیان اختصاص داده شده است. برونو با فرار از خانه و عبور از جنگل به سمت اردوگاه، با پسری به نام شموئل (جک اسکنلون) آشنا می‌شود و آن‌ها با هم دوست می‌شوند—برونو کم‌کم متوجه می‌شود چرا شموئل در آن‌سوی سیم خاردار است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد آگاهی نوجوانان از هولوکاست صحبت کنند. چه چیزی در فیلم برایشان ناراحت‌کننده بود؟ چرا؟»
• «از بچه‌ها بپرس آیا فکر می‌کنند آدم‌ها می‌توانند همزمان خوب و بد باشند. بعد می‌توانید بحث را به این سمت ببرید که چطور هولوکاست مخفی نگه داشته شد. آیا واقعاً مخفی بود، یا مردم می‌دانستند و فقط چشمشان را بستند؟»
• «خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد آنچه که فیلم‌سازان و مخاطبان را به این موضوع جذب می‌کند، بحث کنند.»

«والدین باید بدانند که این درام پرتنش جنگ جهانی دوم، داستان پسری جوان را روایت می‌کند که پدرش، یک افسر آلمانی، کل خانواده را به نزدیکی محل مأموریت جدیدش منتقل کرده است - اداره اردوگاهی که به کشتار و قتل‌عام زندانیان یهودی اختصاص دارد. این پسر با یکی از زندانیان در آن سوی سیم‌خاردارها دوستی برقرار می‌کند، در حالی که معلمان و والدینش به او دربارهٔ اینکه "یهودی" دشمن است، توضیح می‌دهند. با توجه به موضوع فیلم، تماشای آن - که در نهایت با صحنه‌ای از کشته شدن گروهی از افراد در یک اتاق با گاز سمی به اوج می‌رسد - ممکن است برای بینندگان در هر سنی دشوار باشد. همچنین در فیلم، صحنه‌هایی از نوشیدن الکل، کشیدن سیگار و خشونت در اردوگاه کار اجباری وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

«پسر با پیژامه راه راه»، اقتباسی از رمان جان باین، تصویری مؤثر، هنرمندانه و در نهایت ویرانگر از هولوکاست از نگاه یک پسر است. این فیلم به کارگردانی مارک هرمن، تعادلی دشوار را میان معصومیت و امید کودکان و شرارت و تاریکی بزرگ‌ترین جنایت تاریخ مدرن به تصویر می‌کشد. آزا باترفیلد در نقش برونو در تقریباً هر صحنه حضور دارد و مخاطبان جهان را از دریچه چشم او می‌بینند، به همراه سردرگمی‌اش در مواجهه با واقعیت‌های جهان. برونو به شموئل می‌گوید: «ما نباید دوست باشیم، تو و من. ما باید دشمن باشیم.» برونو قادر به درک اتفاقات نیست؛ آنچه «پسر با پیژامه راه راه» به ما نشان می‌دهد، این است که بزرگسالان در زندگی برونو (با بازی فوق‌العاده فرمیگا و تیوولیس) نیز در فریب دادن خود در مورد واقعیت‌های اردوگاه، مهارت دارند.در عین حال، برونو بی‌گناه ساده‌ای نیست؛ او خودخواهانه رفتار می‌کند، بدون فکر حرف می‌زند و در لحظه‌ای از ترس، شموئل را فاش می‌کند. کارگردانی هرمان هرگز احساساتی نیست، اما همیشه حساس، متفکر اما نه نمایشی، و به‌شدت آگاه از مسائل دراماتیک و اخلاقی است. ما فقط در یک صحنه شاهد مکانیسم‌های کشتار جمعی هستیم؛ بقیه فیلم فقط به آنچه در اردوگاه (که به وضوح آشویتس است) در حال رخ دادن است، اشاره می‌کند و این به‌نوعی ترسناک‌تر از صحنه‌های واضح‌تر است. وقتی شخصیت فارمیگا از دود بدبو و غلیظی که از دودکش‌های اردوگاه بلند می‌شود، عقب می‌کشد، یک افسر جوان با لبخند می‌گوید: «وقتی می‌سوزند، بوی بدتری می‌دهند، مگه نه؟» و صورت فارمیگا تحت تأثیر درک این واقعیت فرو می‌ریزد؛ او هیچ تصوری نداشت. فیلم «پسر با پیژامه راه‌راه» به یک پایان‌بندی وحشتناک و تکان‌دهنده می‌رسد که اجازه نمی‌دهد معصومیت، عشق یا دوستی روز را نجات دهند و مدت‌ها پس از پایان فیلم با شما می‌ماند.