بازی پول

مونه‌بال بر اساس کتاب غیرداستانی پرفروش مایکل لوئیس ساخته شده و داستان بیلی بین (با بازی برد پیت) را روایت می‌کند، مدیرعامل تیم اوکلند آتلتیکس و بازیکن حرفه‌ای سابق که با اعتماد به تحلیل‌های آماری به اندازه و حتی بیشتر از روش‌های سنتی استخدام، دنیای بیسبال را متحول کرد. او با کمک پیتر (با بازی جونا هیل)، کارشناس آمار بیست و چند ساله و فارغ‌التحصیل دانشگاه ییل، این حرکت جسورانه و جنجالی را انجام می‌دهد و با منتقدان سرسختی مواجه می‌شود. حتی مربی تیم (با بازی فیلیپ سیمور هافمن) هم با این روش موافق نیست. اما با وجود باشگاه‌های بزرگ‌تر و ثروتمندتری مثل یانکی‌ها که می‌توانند بهترین استعدادها را از آتلتیکس و دیگر تیم‌ها جذب کنند، گزینه‌های زیادی برای پیدا کردن استعدادهای دست‌نخورده و مقرون‌به‌صرفه باقی نمی‌ماند. آیا بیلی بین می‌تواند به موفقیت دست یابد؟

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام این فیلم گفتگو کنند. چگونه می‌توان فهمید تا چه حد باید به ایده یا برنامه‌ای که به آن اعتقاد دارید، پایبند بود؟ آیا راهی وجود دارد که بتوان با اطمینان دانست که یک ایده خوب است یا نه؟»
• «این فیلم در مورد دنیای حرفه‌ای بیسبال چه می‌گوید؟ انگیزه‌های مالکان تیم‌ها چیست؟ و در مورد مربیان و بازیکنان چه؟»
• «فیلم فناوری را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا فکر می‌کنید آمار بهترین روش برای یافتن ورزشکاران با استعداد است؟ یا عوامل دیگری وجود دارند که مربیان باید در نظر بگیرند؟»

«والدین باید بدانند که این فیلم الهام‌بخش و هوشمندانه، که بر اساس کتاب غیرداستانی پرفروش مایکل لوئیس ساخته شده است، با بازی برد پیت در نقش یک مدیر حرفه‌ای بیسبال، تلاش می‌کند هنر استخدام بازیکنان را متحول کند. این فیلم نگاهی عمیق به بازی کلاسیک دارد و به لطف محتوای ملایم و کنترل‌شده، به جز برخی الفاظ ناسزا (از جمله "لعنتی" و "خرابکاری")، نوشیدن الکل در مجامع اجتماعی و اشاره به لاس وگاس، برای طرفداران فیلم‌های ورزشی نوجوانان بزرگ‌تر و افراد مسن‌تر مناسب است. علاوه بر این، این فیلم پیامی بسیار مثبت در مورد تعهد به یک مسیر و پیگیری آن تا پایان، فارغ از موانع، دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

به جز صحنه‌ای در پایان که کمی احساسی است (اما هنوز بسیار شیرین است)، فیلم مانی‌بال تقریباً یک فیلم بیسبال کامل است. این فیلم ریتم‌های غیرمنتظره‌ای را که در مرکز آن قرار دارد، تقلید می‌کند—در برخی از صحنه‌ها زمان خود را صرف افشای داستان می‌کند، در برخی دیگر به سرعت ریتم و تنش را بالا می‌برد، به سبک پر از هیجان بازی—و به ما یادآوری می‌کند که چرا این بازی بسیار محبوب است. در اینجا کمتر حقه‌بازی وجود دارد، فقط روایت مطمئن و فیلمنامه‌ای که قوس دراماتیک را در رویکرد پیشگامانه بین پیدا می‌کند و آن را به یک محتوای عالی تبدیل می‌کند.پیت در اینجا در بهترین حالت خود است و این بسیار خوب است. مانند یک ورزشکار حرفه‌ای، او دقیقاً می‌داند که چه زمانی باید عقب‌نشینی کند و چه زمانی باید به جلو حرکت کند. این یک اجرای فوق‌العاده است. هیل نیز همین‌طور است، او شخصیت خود را رها می‌کند و نقش یک دانشجوی اقتصاد را به‌خوبی ایفا می‌کند که جایگاه خود را در ورزش بیسبال پیدا می‌کند. فیلم موفق است زیرا لحظات کلیدی را به صحنه‌های اکشن محدود نمی‌کند—چیزی که قبلاً دیده‌ایم—بلکه بر انقلابی آرام تمرکز می‌کند که سرگرمی مورد علاقه آمریکا را متحول کرد. چه کسی فکر می‌کرد که آمار می‌تواند این‌قدر در سینما جذاب باشد؟