بهترین دشمنان

فیلم «بهترین دشمنان» بر اساس رویدادهای واقعی رخ داده در سال 1971 در دورهام کارولینای شمالی اتفاق می‌افتد، زمانی که مدارس هنوز جدا از هم بودند. پس از آتش‌سوزی که مدرسه‌ای که بیشتر دانش‌آموزان آن سیاه‌پوست بودند را تا حد زیادی غیرقابل استفاده کرد، شورای تمام سفیدپوست شهر علیه ادغام رای داد. بنابراین والدین به رهبری آن آتواتر (با بازی تاراجی پی. هنسون)، فعال صریح مسکن عادلانه، از طریق انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان، دادخواستی را برای درخواست ادغام کامل ارائه کردند. دفتر دادستان ایالت تصمیم می‌گیرد یک کارگاه 10 روزه (جلسات میانجی‌گری شامل اعضای جامعه از همه طرف‌ها) را به رهبری تسهیل‌گر آفریقایی-آمریکایی، بیل ریدیک (بابو سسی) اجرا کند. پس از 10 روز، هرگونه قطعنامه‌ای که سنای 12 نفره کارگاه رای دهد، اجرا خواهد شد. بیل از آن دعوت می‌کند تا به همراه سی.پی. الیس (سام راکول)، رئیس کوکلاکس کلان محلی، به عنوان رئیس مشترک کارگاه فعالیت کند. با پیشرفت جلسات شبانه، سی.پی. و آن به‌طور اکراه‌وار شروع به شناختن یکدیگر می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این که آیا هر یک از شخصیت‌های فیلم «بهترین دشمنان» الگوی مناسبی هستند یا خیر، صحبت کنند. چگونه ویژگی‌های همدلی و ارتباط در فیلم به تصویر کشیده شده‌اند؟ چرا این ویژگی‌ها به عنوان نقاط قوت شخصیت مهم هستند؟
• این فیلم چگونه به موضوع نژاد و جدایی نژادی می‌پردازد و آن‌ها را چگونه به تصویر می‌کشد؟ در مورد طبقه اجتماعی چطور؟
• چرا فکر می‌کنید این فیلم بیشتر بر زندگی سی.پی. تمرکز دارد تا آن؟ آیا این مسئله مشکل‌ساز است؟ چرا؟
• از سال ۱۹۷۱ تاکنون روابط نژادی چگونه تغییر کرده است؟ چرا آگاهی از تاریخ جداسازی نژادی اهمیت دارد؟" از سال ۱۹۷۱، روابط نژادی شاهد پیشرفت‌ها و تغییرات قابل توجهی بوده است. قوانین و سیاست‌های تبعیض‌آمیز رسمی از بین رفته‌اند و جنبش‌های حقوق مدنی در سراسر جهان به پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه برابری نژادی دست یافته‌اند. با این وجود، تبعیض و نابرابری نژادی همچنان وجود دارد و چالش‌های زیادی باقی مانده است. آگاهی از تاریخ جداسازی نژادی بسیار مهم است زیرا به ما کمک می‌کند گذشته را بهتر درک کنیم و از اشتباهات گذشته درس بگیریم. این آگاهی به ما یادآوری می‌کند که تبعیض و نابرابری چگونه شکل گرفته و نهادینه شده‌اند و چگونه بر زندگی افراد تأثیر گذاشته است. با درک تاریخ جداسازی نژادی، می‌توانیم بهتر با تبعیض مبارزه کنیم و جامعه‌ای برابرتر و عادلانه‌تر ایجاد کنیم.

بهترین دشمنان" درام الهام گرفته از داستان واقعی دوستی غیرمنتظره بین یک عضو کوکلاکس کلان (ک ک ک) نژادپرست و یک فعال حقوق مدنی سیاه‌پوست در اوایل دهه ۱۹۷۰ است. علی‌رغم اینکه در عنوان فیلم نام تراجی پی. هنسون در نقش آن آتواتر در صدر قرار دارد، شخصیت او به اندازه شخصیت سی.پی. الیس (با بازی سم راکول)، رئیس یک شاخه کوکلاکس کلان، کاوش نشده است. بیشتر پیام‌های فیلم آموزشی (نژادپرستی نهادی و تبعیض نژادی آسیب severی به شهروندان سیاه‌پوست آمریکا وارد کرده است) و مثبت (دوستی فردی می‌تواند به از بین بردن پیش‌داوری‌ها منجر شود) هستند. اما تم‌ها و نکات آزاردهنده‌ای نیز وجود دارند، از جمله این ایده که بار مبارزه با نژادپرستی بر دوش قربانیان آن است، نه عاملان آن. صحنه‌های خشونت‌آمیز شامل تیراندازی اعضای کوکلاکس کلان به خانه یک زن، تهدید و ارعاب مردم و آسیب رساندن به یک زن به شیوه‌ای که حاکی از تعرض جنسی است (دست‌های مرد دیده نمی‌شود). واژه "نی**ر" بارها تکرار می‌شود، و همچنین نوشیدن الکل و کشیدن سیگار و سیگار برگ به وفور دیده می‌شود. همچنین در فیلم، کوکلاکس کلان به عنوان یک گروه برادری مثبت و خوش‌آمدگو (برای مردان سفیدپوست) نشان داده می‌شود.

این داستان دوستی بعید، بهتر بود به شکل یک مستند روایت می‌شد. تردیدی نیست که "داستان واقعی" دوستی آتواتر و الیس جذاب است و چند دقیقه پایانی فیلم که شامل تصاویری از آن مرحوم و سی.پی. است، تماشاگران را مشتاق می‌کند که بیشتر از خانواده‌های این دو نه تنها درباره 10 روزی که به دوستی آنها منجر شد، بلکه همچنین درباره سال‌هایی که پس از آن آمد، بشنوند. اما در روایت داستان "بهترین دشمنان"، فیلمسازان تصمیم گیج‌کننده‌ای گرفتند که بیشتر بر پرورش انسانیت الیس، عضو کوکلاکس کلان، تمرکز کند تا اینکه هر دو شخصیت را به عنوان برابر نشان دهد که توجیه آن دشوار است. به جای اینکه احساس شود این فیلم درباره هر دو نفر است، بر اطمینان خاطر دادن به تماشاگران برای همدردی با رئیس کوکلاکس کلان که کارت عضویت خود را به نمایش می‌گذارد، تمرکز دارد. در همین حال، شخصیت آن پرخاشگر به کاتالیزوری برای "کشف" سی.پی. که "من از همه سیاه‌پوستان متنفر نیستم" تقلیل یافته است.آن چندان تحت تأثیر برخی سخنرانی‌های الهام‌بخش قرار نمی‌گیرد، اما زمانی که به زندگی خانوادگی او اختصاص داده می‌شود محدود است در مقایسه با زمان CP. تا جایی که یکی از طولانی‌ترین صحنه‌ها در خانه آن، همراه با همسر CP، مری (با بازی آن هچ) است که به نظر می‌رسد فعالیت‌های شوهرش در کوکلاکس کلان را تحمل می‌کند اما نژادپرست آشکاری نیست (به جز اینکه با رهبر محلی کوکلاکس کلان ازدواج کرده است). سیزای نیز عملکرد قابل توجهی به عنوان میانجی مسئول کارگاه جامعه ارائه می‌دهد، و وس بنتلی به عنوان دوست و معاون CP ترسناک است. مشکل اینجا بازیگران نیستند که قابل توجه هستند، بلکه ناتوانی فیلم در به تصویر کشیدن بیش از یک جنبه از دوستی واقعی است.