سنگ دل

پارکر و کیا هر کدام به دلیلی به دنبال دستیابی به سیستم عامل دل هستند. دل که یک هوش مصنوعی فوق پیشرفته است به تریلیون‌ها داده و اطلاعات از تمام جهان دسترسی دارد و می‌تواند تمام سیستم‌های امنیتی، نظامی، بانکی و... را هک کند. پارکر به سیستم MI6 نفوذ کرده تا بداند چه کسی به عنوان مامور مخفیِ دل در آنجا کار می‌کند. هویت استون که مامور مخفیِ دل در MI6 است در عملیاتی که برای رهگیری کیا برنامه‌ریزی شده بود، لو می‌رود. با فاش‌شدن هویتش، پارکر نیز هویت واقعی خود را فاش می‌کند. او با دارویی استون را بیهوش کرده و دستگاهی را در بدن او جاسازی می‌کند تا با رفتن به محلِ دل، شروع به هک این سیستم کند. استون پس از به هوش آمدن موفق می‌شود تا دستگاه را از بدنش خارج کند اما چارتر او را از کار تعلیق می‌کند. او اما به دنبال کیا و پارکر می‌رود. پس از یافتن آن‌ها در یک سفینه و انفجار آن، کیا و استون در بیابانی در سنگال فرود می‌آیند. در آنجا نیز مزدورانی به دنبال او هستند اما استون با کمک مامور ششِ دل موفق به فرار می‌شود. پارکر به دنبال کیا می‌آید و با در دست گرفتن کنترل دل، اقدام به کشتن مسئولان رده بالای آن می‌کند. این کار او با اعتراض کیا مواجه می‌شود چرا که انسان‌های بی‌گناه نیز در این میان کشته می‌شوند. در نتیجه کیا با استون تماس گرفته و با او همکاری می‌کند. در پایان استون و کیا، پارکر را می‌کشند و بار دیگر کنترل دل را در دست می‌گیرند.

• درباره داستان فیلم و پیام آن با فرزندان خود گفتگو کرده و از آن‌ها بپرسید: علت موفقیت استون چه بود؟ آیا تصمیم او درست بود؟ چرا کیا قصد انتقام داشت؟ و چرا نظر او تغییر کرد؟ آیا تو به چنین ژانری علاقمندی؟ علت این علاقه چیست؟ نظر تو درباره استفاده از هوش مصنوعی چیست؟ آینده هوش مصنوعی را چطور می‌بینی؟ آیا هوش مصنوعی می‌تواند مشکلات بشریت را حل کند؟ جایگزین هوش مصنوعی چیست؟ اصلا جایگزینی برای آن وجود دارد؟ آیا تا به حال از هوش مصنوعی استفاده کرده‌ای؟ در چه زمینه‌ای؟ خلاصه: درباره هوش مصنوعی، آینده آن، پیام فیلم و مهربانی و رفاقت با فرزندان خود گفتگو کنید.

داستان فیلم درباره یک هوش مصنوعی فوق پیشرفته است که قادر است موفقیت افراد در عملیات را با درصد بالایی از صحت، پیش‌بینی کند. این دستگاه از منطق ریاضی پیروی می‌کند و احساس یا رحم و مروت را نمی‌شناسد؛ در نتیجه از استون می‌خواهد که بدون توجه به جانِ دوستانش، آن‌ها را تنها گذاشته و فرار کند اما استون به پیش‌بینی او اهمیت نمی‌دهد و برای نجات جان دوستانش بازمی‌گردد. او جانِ خود را در این راه می‌گذارد. در نهایت او با پیروی از همین قلب مهربان، کیا که یکی از دشمنانش است را جذب خود کرده و با همکاری او موفق می‌شود تا افراد شرور را از بین ببرد. این مهربانی و رجوع به خصوصیت‌های انسانی بدون توجه به منطق ریاضی و ماشینی از پیام‌های خوب این فیلم است که می‌تواند محل گفتگوی خوبی با فرزندانتان باشد. بهتر است بدانید فیلم از ابتدا تا انتها با خشونت و کشتار و تعقیب و گریزهای دلهره‌آور همراه است. هیجان فیلم برای نوجوانان جذاب و پرکشش است اما به نمایش بی‌رحمانه‌ی کشتار و خشونت نیز باید توجه کرد. تماشای آثاری با خشونت بالا موجب عادی‌شدن آن در نگاه مخاطب خواهد شد؛ در ناخودآگاه او رسوخ کرده و منجر به بروز رفتار خشونت‌آمیز و یا پرخاشگری گردد.      خلاصه: میزان خشونت فیلم بالاست. پیام فیلم برتری مهربانی، شفقت و رفاقت بر منطق ریاضی و ماشینی است.

برای طرفداران قهرمانان اکشن جاسوس جهانی مثل جیمز باند، جیسون بورن، یا اتان هانت که مدت‌ها منتظر نسخه‌ی زنانه‌ی این شخصیت‌ها بوده‌اند، این فیلم برای شماست. نت‌فلیکس که حتی قبل از انتشار، قلب سنگی را یک «بلاک‌باستر آینده» توصیف کرده، به‌وضوح یک فرانچایز را در نظر دارد. این برای طرفداران گادوت که ممکن است از فیلم اکشن قبلی او در نت‌فلیکس، یعنی رد نوتیس، ناامید شده باشند، بسیار خوب است. اشاره به کودکی پرتلاطم ریچل استون می‌تواند راه‌هایی برای توسعه‌ی شخصیت در دنباله‌ها باز کند. شخصیت‌های جالب دیگری هم در اطراف او وجود دارند که می‌توانند خط داستانی ایجاد کنند و تماشاگران را برای دیدن ادامه‌ی فیلم هیجان‌زده کنند، به‌خصوص هکر کیا (با بازی ستاره‌ی بالیوود، بات، در اولین نقش انگلیسی‌اش) و جاسوسان همکارش، نوماد (با بازی اوکونیدو از بریتانیا) و جک آو هارتس (با بازی شویگهوفر از آلمان).بازیگران بین‌المللی فیلم، بخش بزرگی از جذابیت آن را تشکیل می‌دهند و به‌خوبی با ایده‌ی داستان فیلم، که درباره‌ی یک گروه جاسوسی فراملیتی است، هماهنگ می‌شوند. اگر دنباله‌های برنامه‌ریزی‌شده نیز از همین سبک اکشن جهانی پیروی کنند، حتی بهتر خواهد بود. تماشای شهرهای واقعی درگیر در اکشن‌های ساختگی، همیشه جذاب است؛ در این فیلم، به‌عنوان مثال، ساختمان‌هایی در ریکیاویک منفجر می‌شوند و اتومبیل‌هایی در اطراف ترامواهای معروف لیسبون می‌چرخند. گادوت، مثل همیشه، بر پرده‌ی سینما مسلط است. او در این فیلم، به‌اندازه‌ی همتایان مردش، در صحنه‌های اکشن چشمگیرش باورپذیر است؛ صحنه‌هایی که بازیگر را از بالای صخره‌ها به پایین می‌فرستند، از تپه‌ها به پایین می‌غلتانند، از هواپیما می‌پرند، با سرعت از شهرها عبور می‌کنند، به بدمن‌ها لگد می‌زنند و به‌طور کلی، به روش‌های مختلف روز را نجات می‌دهند. آیا برای لذت بردن از این فیلم، باید باور را کاملاً به تعلیق درآورد؟ البته، اما آیا این لذت بخش نیست؟