پاتوق اردک‌ها: تغییردهنده‌های بازی

در سریال The Mighty Ducks: Game Changers، حدود ۳۰ سال از ظهور تیم شگفت‌انگیز اردک‌های قدرتمند می‌گذرد، و این اردک‌ها به یک تیم فوق‌العاده رقابتی و نخبه هاکی جوانان تبدیل شده‌اند. ایوان (بردی نون از فیلم‌های پسربچه‌های خوب و امپراتوری بوردواک) از تیم کنار گذاشته می‌شود، و مربی بداخلاق او به او می‌گوید که اگر تا سن ۱۲ سالگی در هاکی خوب نشود، بهتر است اصلاً بازی نکند. مادرش الکس (لورن گراهام، از سریال‌های دختران گیلمور و Parenthood) تصمیم می‌گیرد تیمی از بچه‌هایی که فقط به خاطر عشق به بازی می‌خواهند بازی کنند، تشکیل دهد، و درست قبل از شروع فصل، تیم "Don't Bothers" را جمع می‌کند. تیم Don't Bothers شامل گروهی از بچه‌ها با مهارت‌های هاکی حداقلی و عدم جذابیت کلی است. آنها در یک زمین هاکی فرسوده که توسط گوردون بمبی (امیلیو استوز) اداره می‌شود، تمرین می‌کنند، مربی از فیلم‌های اصلی "اردک‌های قدرتمند". بمبی در بدشانسی به سر می‌برد و سوگند خورده است که دیگر هرگز هاکی بازی نکند، اما به نظر می‌رسد که تیم Don't Bothers او را متقاعد خواهد کرد و او را به مربیگری بازمی‌گرداند. آیا این تیم نامنظم از ناهمسازان می‌توانند یاد بگیرند که هاکی بازی کنند و در عین حال از آن لذت ببرند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فعالیت‌های فوق برنامه صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید سنی وجود دارد که بچه‌ها در آن سن ورزش (یا انجام فعالیت‌های دیگر) را برای تفریح کنار بگذارند؟ در این مورد چه احساسی دارید؟ آیا تا به حال احساس فشار برای موفقیت در یک ورزش یا فعالیت داشته‌اید؟
• بسیاری از بچه‌هایی که در گروه «دون باترز» هستند، به عنوان بچه‌هایی به تصویر کشیده می‌شوند که در مدرسه احساس تنهایی می‌کنند. آیا گاهی اوقات شما هم چنین حسی دارید؟ چگونه می‌توانید نسبت به بچه‌هایی که به نظر می‌رسد در پیدا کردن دوستان مشکل دارند، مهربان باشید؟

والدین باید بدانند که سریال تلویزیونی The Mighty Ducks: Game Changers بازسازی مجموعه فیلم‌های Mighty Ducks دهه ۹۰ است. مانند نسخه اصلی، در این سریال هم تا حدودی از زبان متوسط (واژه‌هایی مثل ass، crap، suck) استفاده شده است و همچنین برخی جوک‌های نامناسب که بر اساس کلیشه‌های مختلف ساخته شده‌اند. کمی خصومت کلامی بین بچه‌های باحال و بچه‌های ناسازگار مدرسه وجود دارد، و همچنین برخی خشونت‌های فیزیکی مرتبط با هاکی. تبلیغات محصول در سراسر سریال گنجانده شده است، به طوری که نام برندها ذکر می‌شود و لوگوها قابل مشاهده هستند.

مانند بچه‌های سریال «دِن باترز»، این مجموعه پتانسیل‌های زیادی دارد که هنوز کشف نشده‌اند. بازی لورن گراهام و هم‌بازی‌های جوانش جذاب است، اما نویسندگی باعث شده شخصیت‌های «مایتِی داکز: گیم چنجرز» یک‌بعدی به نظر برسند. خط داستانی بسیار قابل پیش‌بینی است و کلیشه‌های رایج مدرسه راهنمایی را دنبال می‌کند. تنوع جنسیتی و نژادی بازیگران فوق‌العاده است، اما تعداد ناامیدکننده‌ای از شوخی‌ها و نقاط داستانی بر اساس کلیشه‌ها (در مورد تصویر بدن، آدم‌های عجیب و غریب، مذهب، نژاد و موارد دیگر) وجود دارد. همه شخصیت‌ها از گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند و پست‌هایشان به‌سرعت پخش می‌شود، اما بیشتر شوخی‌ها به دهه ۹۰ برمی‌گردد.بچه‌های نوجوان احتمالاً از داستان تلاش برای موفقیت و تماشای دانش‌آموزان دبیرستانی که موانع را پشت سر می‌گذارند لذت خواهند برد. بزرگسالان احتمالاً آرزو می‌کنند که این بازسازی همان احساس خوب و خاطره‌انگیز نسخهٔ اصلی را برایشان زنده کند.