شمشیر اژدها

در حدود 50 سال قبل از میلاد مسیح، گروهی به نام "اسکادران حفاظت" به رهبری کاپیتان هو آن (جکی چان)، تلاش می‌کنند تا صلح را در جاده ابریشم نزدیک چین برقرار کنند. ارتشی از سربازان رومی به رهبری ژنرال لوسیوس (جان کوساک) وارد می‌شوند و با هو آن درگیر می‌شوند. یک طوفان شن رخ می‌دهد و هو آن از فرصت استفاده کرده و با لوسیوس دوست می‌شود. او متوجه می‌شود که لوسیوس یک فراری است که از تیبریوس شیطانی (آدرین برودی) فرار می‌کند، زیرا زندگی برادر کوچکتر تیبریوس را از حسادت و خیانت برادرش نجات داده بود. وقتی "اسکادران حفاظت" مورد خیانت قرار می‌گیرند و مجبور به کار اجباری می‌شوند، رومی‌های تبعیدی به کمک آنها می‌آیند. پیوند دوستی میان آنها شکل می‌گیرد که ممکن است تنها محافظ قهرمانان در برابر ارتش‌های قدرتمند تیبریوس انتقام‌جو باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «تیغ اژدها» صحبت کنند. کدام بخش‌های فیلم هیجان‌انگیز و کدام بخش‌ها دلهره‌آور و/یا آزاردهنده بودند؟ آیا مواجهه با رسانه‌های خشن، حساسیت کودکان را نسبت به خشونت کاهش می‌دهد؟
• این پیام‌های فیلم در مورد همکاری و دوستی چیست؟ شخصیت‌ها به چه شکل‌هایی خوب با هم کار می‌کنند؟ آیا ارائه‌ی این نوع پیام در فیلمی با این میزان خشونت، گسستگی ایجاد می‌کند؟
• چگونه می‌توان شخصیت «هئو آن» را با سایر نقش‌هایی که جکی چان ایفا کرده، مقایسه کرد؟ آیا او یک الگوی نقش است؟
• چگونه نوشیدن الکل در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟

شمشیر اژدها یک حماسه نبرد هنرهای رزمی است که در حدود ۵۰ سال قبل از میلاد رخ می‌دهد و بر اساس داستانی واقعی ساخته شده است. با بازی جکی چان و جان کوساک، این فیلم پر است از صحنه‌های اکشن و خشونت نسبتا گرافیکی، با زخم‌های خونین و پاشش خون، پیکان‌هایی که بدن‌ها را سوراخ می‌کنند و اندام‌های شکسته و قطع شده. علاوه بر این، تن‌ها تن مبارزه با شمشیر، نیزه و تیر وجود دارد، و همچنین سنگ‌های بزرگ و سایر اشیاء در دسترس. سربازان پس از نبردهایشان با اشتیاق می‌نوشند و اندکی ایما و اشاره جنسی وجود دارد، زمانی که یکی از شخصیت‌ها هنگام نجات یک زن، سینه‌های او را می‌گیرد. علی‌رغم خشونت بی‌رحمانه، این فیلم پیام‌های قوی درباره کار تیمی و دوستی دارد. شایان ذکر است که نسخه رسمی اکران آمریکا 21 دقیقه کوتاه‌تر شده است و روند داستان‌گویی به همین دلیل آسیب دیده است.

این حماسه نبرد چینی صحنه‌های مبارزه هیجان‌انگیز و نفس‌گیری دارد، اما داستان‌گویی بین آن‌ها تقریباً وجود ندارد و گویی به‌طور تنبلانه به دنبال راه‌هایی برای گذراندن وقت است. (با توجه به اینکه نسخه رسمی اکران فیلم در آمریکا 25 دقیقه کوتاه‌تر بود، ممکن است نسخه اصلی 127 دقیقه‌ای آن یکپارچه‌تر بوده باشد.) چان برنامه‌ریزی صحنه‌های مبارزه را بر عهده داشت و حتی پس از سال‌ها تجربه، صحنه‌های زیبایی خلق کرده است، از جمله سکانسی که در آن هو آن خانواده‌اش را با تکه‌ای ابریشم آبی نجات می‌دهد و یا سکانسی که کاپیتان همراه با مردان خود باله‌ای از نبردهای هماهنگ‌شده را اجرا می‌کند.در حالی که چن لحظات خوبی با شخصیت شجاع و باوقار خود دارد، کوساک به نظر می‌رسد که هنگام بیان دیالوگ‌هایش رنج می‌برد و برودی در نقش شخصیت منفی یک‌بعدی و بدطینت، سر باخت را برداشته است. برخی از بازیگران فرعی حتی بدتر هستند و با فریاد کشیدن خطوط تصادفی که به عنوان پرکننده طراحی شده‌اند، عملکردی ناامیدکننده دارند. در واقع، ریتم و تدوین فیلم کاملاً تصادفی به نظر می‌رسد. بهتر است این فیلم را نبینید و به دنبال نسخه اصلی آن باشید.