تونی رابینز: من معلم شما نیستم

در دسامبر ۲۰۱۴، تونی رابینز اجازه داد تا دوربین‌ها سمینار شش روزه او به نام «قرار با سرنوشت» را که در یک سالن کنفرانس بزرگ در بوکا راتون، فلوریدا برگزار شد، مستند کنند. قبل از این، فقط کسانی که می‌توانستند ۵۰۰۰ دلار برای حضور در سمینار بپردازند، اجازه ورود داشتند. تونی رابینز: من معلم شما نیستم، نکات برجسته این سمینار را به تصویر می‌کشد، افرادی که تجارب سوءاستفاده وحشتناک، روابط ناکام، و تلاش‌های اخیر برای خودکشی را داشته‌اند، به شدت تحت تأثیر و دگرگون شده‌اند توسط ترکیب صحبت‌های صریح و شفاف رابینز و شعار‌های انگیزشی او. آماده‌سازی قبل و بعد از هر روز «قرار با سرنوشت» آشکار می‌شود، همچنین تولید پشت صحنه و مصاحبه‌هایی با رابینز که در آن درباره پیشینه خود و چگونگی و چرایی تبدیل شدن به یکی از موفق‌ترین سخنرانان انگیزشی صحبت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد بی‌طرفی در فیلم‌های مستند مثل تونی رابینز: من گورو شما نیستم صحبت کنند. آیا فیلم‌های مستند می‌توانند بی‌طرف باشند؟ آیا باید بی‌طرف باشند؟ آیا این درست است که یک مستند دیدگاه خاصی داشته باشد، به شرطی که مخاطب از آن آگاه باشد و آن را در نظر بگیرد؟
• در این مستند، فیلمساز تجربیات مثبتی از همکاری با تونی رابینز داشت و رابینز سرمایه اولیه ساخت فیلم را تامین کرد. اگر فیلمساز نظری منفی در مورد تونی رابینز داشت و می‌خواست اعتبار کار او را زیر سوال ببرد، این فیلم چگونه می‌توانست متفاوت باشد؟ اگر این فیلم توسط فردی ساخته می‌شد که ارتباط قبلی با رابینز نداشت، چه اتفاقی می‌افتاد؟
• اگر این مستند درباره موضوع یا شخص دیگری بود و فیلمساز تجربیات مثبت قبلی با موضوعاتی مانند یک مذهب جنجالی، یک سیاستمدار رسواشده یا مدیرعامل نامحبوب یک شرکت چندملیتی داشت، آیا عدم شک و تردید در فیلم، کیفیت کلی آن را پایین نمی‌آورد؟

والدین باید بدانند که تونی رابینز: من معلم شما نیستم یک مستند اصلی نتفلیکس در سال ۲۰۱۶ است که نگاهی به درون و بیرون یکی از سمینارهای «قرار با سرنوشت» رابینز می‌اندازد. در حالی که کسانی که از سخنرانی‌های انگیزشی و کتاب‌های رابینز بهره برده‌اند، مطالب زیادی برای لذت بردن خواهند یافت، اما شکاکان امیدوار به دیدن مستندی که سوالات سخت‌تری می‌پرسد و عمیق‌تر می‌رود، از حس تبلیغاتی آن ناامید خواهند شد. در واقع، کارگردان، جو برلینگر، که بیشتر به خاطر فیلم‌هایی مانند مستند متالیکا به نام هیولایی از نوع دیگر و مستندهای متعدد متمرکز بر بی‌عدالتی اجتماعی شناخته شده است، تجربیات مثبتی از همکاری با رابینز در گذشته داشته است، و این، به همراه تامین سرمایه اولیه فیلم توسط رابینز، به وضوح بر بی‌طرفی تاثیر گذاشته است. الفاظ زشت به طور مکرر استفاده می‌شوند: رابینز اغلب از کلمه «لعنتی» برای شوکه کردن کسانی که سعی در کمک به آنها دارد، استفاده می‌کند. او از روش‌هایی استفاده می‌کند که ریشه در مفاهیم سنتی مردانه/زنانه دارد. شرکت‌کنندگان به طور آشکار از سوء استفاده‌های جنسی و جسمی که تجربه کرده‌اند صحبت می‌کنند. دیگران به طور آشکار از تمایل به خودکشی صحبت می‌کنند. و در حالی که رابینز به عنوان کسی که به کاهش رنج دیگران و کمک به افراد برای کنترل زندگی‌شان اهمیت می‌دهد، نشان داده می‌شود، این فیلم باید بحث در مورد بی‌طرفی در مستندات را بین والدین و نوجوانان الهام بخشد، و زمانی که فیلمسازان به وضوح دیدگاه‌هایی دارند که سعی در بیان آن دارند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کیفیت این مستند به طور اجتناب ناپذیری به دیدگاه شما در مورد رابینز و کارش و صنعت خودیاری بستگی دارد. کسانی که شاهد و تجربه کننده خوبی از کار او بوده اند، از دگرگونی های آشکار در لحظه افرادی که از سوءاستفاده های وحشتناک، تلاش برای خودکشی و روابط بین فردی ناکام رنج برده اند و به افراد با اعتماد به نفس و جرات بیشتری تبدیل شده اند لذت خواهند برد. از طرف دیگر، شکاکان از احساس تبلیغاتی تونی رابینز: من معلم شما نیستم، و اینکه به نظر نمی رسد از بین هزاران نفری که 5000 دلار برای سمینار "قرار با سرنوشت" خود پرداخت کرده اند، کسی ناراضی باشد، دلسرد خواهند شد. در واقع، کارگردان فیلم، جو برلینگ، در گذشته با رابینز همکاری کرده و گفته است که این یک "تجربه زندگی ساز" بوده است.در واقع، هیچ چیز واقعا زیر سؤال قرار نمی‌گیرد، حتی در حالی که نمایش‌های نور و موسیقی‌های به‌موقع به ایجاد فضای تفکر گروهی کمک می‌کنند که برای مبلغان در کلیساهای بزرگ، کنسرت‌های پاپ و راک در سالن‌ها و ورزشگاه‌ها، و دیکتاتورهای گذشته و حال نیز کار می‌کند. و این به این معنی نیست که رابینز برای انجام کارهای خوب و کمک به دیگران برای زندگی بهتر انگیزه ندارد-- این جنبه قبل، در حین و بعد از این رویدادها نشان داده می‌شود، در حالی که رابینز بی‌وقفه حداقل دوازده ساعت در روز با شرکت‌کنندگان کار می‌کند. مشکل این است که فیلم صدای آن بدبینانی را خاموش نمی‌کند که به تصاویر طولانی و آزاردهنده عمارت لوکس او در وست پالم بیچ اشاره می‌کنند، یا اینکه او چگونه ترکیبی از ارعاب مرد آلفا، فلسفه عصر جدیدی که با فحش‌های رکیک پوشانده شده تا کمتر به نظر برسد، و نوع شجاعت آمریکایی رایج در شرکت‌های بازاریابی شبکه‌ای و رمان‌های هوریشیو آلجر دورهٔ گilded را اعمال می‌کند. فقط عدم بررسی و تفکر انتقادی، به همان اندازه که به نظر می‌رسد به کسانی که به شدت به این نوع کمک نیاز دارند پاسخ می‌دهد، سؤالاتی را مطرح می‌کند.