کارآموزی

نیک و بیلی (با بازی اوون ویلسون و وینس وان، زوج کمدین خارق‌العاده فیلم مهمانان ناخوانده عروسی) فروشنده‌های میان‌سالی هستند که ناگهان بیکار می‌شوند. با وجود تمام موانع، این دو که حتی با ایمیل هم آشنایی ندارند، موفق می‌شوند در گوگل کارآموز شوند. در این شرکت، عدم آشنایی آنها با فناوری و همچنین شوخی‌های قدیمی‌شان از دهه ۸۰ میلادی، در میان انبوه دانشجویان نخبه، آنها را متمایز می‌کند. این برنامه از آنها می‌خواهد در یک سری چالش‌ها با دیگر کارآموزان رقابت کنند که عدم توانایی آنها را در این زمینه آشکار می‌کند. برندگان این رقابت، شغل‌های واقعی در گوگل را به دست می‌آورند و بقیه به خانه برمی‌گردند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم کارآموزی صحبت کنند. چگونه ضعف‌های نیک و بیلی در طول فیلم به نقاط قوت تبدیل می‌شوند؟ از نظر فیلم‌سازان، درک افراد یا درک کامپیوترها مهم‌تر است؟
• این فیلم گوگل را به عنوان یک محل کار و یک شرکت که متعهد به بهتر کردن جهان است، می‌ستاید. آیا واقعا گوگل تا این حد خاص است؟ یا این تصویر کمی بیش از حد مثبت است؟
• این فیلم یک کلوپ استریپ را به عنوان مکانی برای استراحت و تفریح نشان می‌دهد. آیا این نوع مکانی است که دوستان و خانواده شما برای استراحت و لذت بردن انتخاب می‌کنند؟ چرا فکر می‌کنید سازندگان فیلم این مکان را برای فیلم انتخاب کرده‌اند؟

والدین باید بدانند که فیلم کارآموزی داستان دو فروشنده بیکار (اوون ویلسون و وینس وان) را دنبال می‌کند که تا میانسالی بدون دستیابی به موفقیت خاصی زندگی کرده‌اند و حالا تلاش می‌کنند از برنامه کارآموزی سخت گوگل عبور کنند. در فیلم مقداری فحاشی (از جمله کلمات ش*ت، پ**سی و یک بار اف**) وجود دارد و در بعضی صحنه‌ها نوشیدن الکل به چشم می‌خورد. یکی از صحنه‌ها در یک باشگاه استریپ‌تیز اتفاق می‌افتد، جایی که یک شوخی طولانی در مورد مردی است که بعد از رقص لپ چند بار انزال می‌شود. همچنین یک داستان فرعی عاشقانه با برخی کنایه‌های نسبتاً ملایم و گفتگوهای دلربا وجود دارد. اما بزرگ‌ترین عشق بین فیلم‌سازان و گوگل است، که در این ادای احترام واضح (و اغراق‌آمیز) به شرکت فناوری، گوگل به عنوان بهترین مکان روی زمین به تصویر کشیده شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نوستالژی به‌خوبی در این کمدی جذاب جریان دارد. نوستالژی دورانی پیش از گوگل، زمانی که روابط عاشقانه هنوز رازهایی بودند که با شناختن فرد حل می‌شدند، کودکان و بزرگسالان به‌طور مجازی به دستگاه‌های خود دستبند زده نشده بودند، و تجارت‌ها رو در رو انجام می‌شد و نه، به قول یکی از شخصیت‌ها، "از راه دور." این موضوع می‌تواند سوژه خوبی برای یک فیلم باشد، اما کارآموزی ما را به یاد دورانی مهربان‌تر و ملایم‌تر می‌اندازد، زمانی که گفتگوی شاد و سرگردان ویلسون و وون تازه و دست‌نخورده بود، و هنوز فیلم‌هایی مثل مهمانان ناخوانده عروسی، برومنس‌های بی‌شماری را به وجود نیاورده بودند. اما در اینجا، این فقط یکی از موارد زیادی در ژانری است که مدت‌هاست از رونق افتاده است.ما در اینجا استادان این هنر را داریم. ویلسون و وون شیمی غیرقابل انکار و جذابی با هم دارند. آنها بهترین بخش فیلم هستند، که تا حدودی از ارجاعات قدیمی و خسته‌کننده رنج می‌برد. آیا واقعاً نمی‌توانیم چیز دیگری را از آرشیوها احیا کنیم جز فلش‌دنس؟ آیا شوخی‌های کوییدیچ هنوز هم رایج هستند؟ و صحنه‌هایی که در عصر اینترنت ۱.۰ معنا پیدا می‌کنند. درس‌های آموخته شده کلیشه‌ای هستند، اما هنوز هم مرتبط هستند.