یک مکان آرام قسمت دوم

این فیلم ادامه‌‌ای بر قسمت اول است که فرار اعضای خانواده را از محل زندگی خود نشان می‌دهد. هیولاهایی گویا از آسمان ناگهان به زمین حمله می‌کنند و همه‌چیز و همه‌کس را از بین می‌برند. مادر خانواده و سه فرزندش که از این نبرد جان سالم به در برده‌اند به یک کارخانه‌ی متروکه پناه می‌برند. در آنجا امت که یکی از دوستانشان است را می‌بینند. رگان به‌طوراتفاقی متوجه پخش یک موسیقی، به نام «آن سوی دریا» از رادیو می‌شود. او قصد دارد با قایق به جزیره‌ای که آن موسیقی از آنجا پخش شده برود تا راه نجاتی بیابد. در مسیر هیولایی به او حمله کرده و امت او را نجات می‌دهد. آن‌ها با هم و پس از نبرد با هیولاها و انسان‌هایی که قصد آزارشان را دارند، با قایق پس از دو روز، به جزیره‌ای امن می‌رسند. اما فردای آن روز پای هیولاها به آنجا نیز باز می‌شود. رگان به مرکز رادیو رفته و با پخش صدایی ناهنجار که هیولا را آزار می‌دهد و سپس با یک میله‌ی آهنی او را می‌کشد و نجات می‌یابند.

• می‌توانید درباره‌ی ژانر ترسناک و اثرات مخرّب تماشای فیلم‌های ترسناک بر ذهن افراد با فرزندان خود صحبت کنید. این فیلم بهانه‌ی خوبی است تا درباره‌ی معلولیت و توانایی افراد با فرزندان صحبت کنیم و به آن‌ها یادآوری کنیم که افراد بااراده به اهداف خود می‌رسند و معلولیت نیز نمی‌تواند سد راه افراد بااراده و قوی باشد. می‌توانیم زندگینامه‌ی افراد موفق زیادی را با هم مرور کنیم که معلولیت‌هایی هم داشته‌اند اما ناامید نشده‌اند و تلاش کرده‌اند. تلاش اعضای خانواده برای بقا و زنده‌ماندن نیز قابل‌توجه است که می‌تواند برای فرزندانمان مثال‌زدنی باشد. خلاصه: درباره‌ی تماشای فیلم‌های ترسناک و اثرات مخرّب آن با فرزندانتان گفت‌وگو کنید.

والدین عزیز، این فیلم در ژانر ترسناک ساخته شده است بنابراین تماشای آن به سنین زیر 17 سال توصیه نمی‌شود. روانشناسان معتقدند افراد خودشان می‌توانند تشخیص دهند تا چه حد تحمل استرس را دارند و برخی می‌توانند میزان استرس بیشتری تحمل کنند، اما باید دقت کرد این میزان استرس از حدی فراتر نرود که موجب آسیب‌های روحی و جسمی شود. ممکن است به علّت جذّابیتی که فیلم‌های ترسناک دارند برخی افراد به‌ویژه نوجوانان بیش از حدی که تحمل آن را دارند این فیلم‌ها را تماشا کنند که این امر در آینده آسیب‌هایی برای آن‌ها به‌دنبال خواهد داشت. هرچه سن مخاطبان فیلم‌های ترسناک کمتر باشد میزان آسیب‌پذیری هم افزایش می‌یابد. کودکان نمی‌توانند واقعیت و خیال را از هم تشخیص دهند، بنابراین این فیلم‌ها را باور می‌کنند که موجب تشدید آسیب‌پذیری در آن‌ها خواهد شد. بنابراین دیدن این فیلم‌ها در سنین پایین توصیه نمی‌شود درنتیجه وظیفه‌ی ما والدین این است که مراقبت بیشتری داشته باشیم. بهتر است بدانید قهرمانان فیلم از اسلحه برای کشتن هیولاها استفاده می‌کنند بنابراین این اسلحه در دستان نوجوانان نیز دیده می‌شود که البته برای دفاع استفاده می‌شود. قهرمان اصلی فیلم، رگان، باوجود ناشنوابودن، دختری باهوش و شجاع است و این مشکل جسمی باعث نشده تا او توانایی‌های دیگر خود را نادیده بگیرد. استفاده‌ی کارگردان از این مسئله جالب‌توجه است. از مفاهیم خوب فیلم می‌توان به حضور یک مادر اشاره کرد. مادری که 2 فرزند نوجوان و یک نوزاد دارد که حالا باید با تمام وجود از آن‌ها محافظت کند. به‌ویژه حضور یک نوزاد در فیلم که می‌تواند بارقه‌ای از امید باشد نیز جالب توجه است. مادر در سکانس‌های فرار، نوزاد را با پارچه، مانند آغوشی، به خود بسته است و هر سه نفر به‌شدّت از او محافظت می‌کنند. هرچند وجود احتمال خطر برای این نوزاد، دلهره‌ای دوچندان برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. خلاصه: با توجه به ترسناک‌بودن فیلم، بهتر است در تماشای آن مراقبت بیشتری داشته باشیم.

این فیلم کامل نیست، اما این دنباله ترسناک تحسین‌برانگیز -- که به‌طور بی‌نقص و ماهرانه توسط جان کرازینسکی کارگردانی شده -- با استفاده دقیق از صدا و تدوین عمل می‌کند. در قسمت دوم "یک مکان ساکت"، کرازینسکی به‌طور مختصر در نقش لی در یک پیش‌درآمد/فلش‌بک ظاهر می‌شود، که روز اول حمله هیولا را نشان می‌دهد. این یک دنباله پرتنش است، که با استفاده از چیزهای معمولی برای ایجاد تعلیق، صحنه‌های اولیه فیلم "پرندگان" هچکاک را به یاد می‌آورد. اما این فیلم، که در پایان دوران همه‌گیری کووید-19 منتشر شد، با تصاویر پیش از حمله به یک جامعه متحد، در آغوش کشیدن، غذا خوردن و جمع شدن برای یک بازی توپ، حتی قدرتمندتر است. سپس داستان به بعد از "یک مکان ساکت" می‌پرد و تصاویری از ماسک‌ها و جعبه کمک‌های اولیه جانسون اند جانسون به‌طور عجیبی آشنا به نظر می‌رسند.حتی اگر داستان کلی تا حدودی آشنا به نظر برسد، کراسینسکی توالی‌های زیبایی از برش‌های متقاطع خلق می‌کند، جایی که تصاویر با هم هماهنگ و بر یکدیگر بنا می‌شوند. یک لحظه، با دو نفس همزمان برای هوای تازه، تقریباً مست‌کننده است. موسیقی متن بر صدا تمرکز دارد—باد سوت‌زن، فلزات قلمبه، آب چکنده و غیره—و آن‌ها را به نوعی زبان منحصر به فرد تبدیل می‌کند. رگان سیموندز، که ناشنوا است (هم در زندگی واقعی و هم در فیلم)، فرصت‌هایی را برای طراحی‌های صوتی پیچیده‌تر فراهم می‌کند، زیرا فیلم نشان می‌دهد تجربه او چگونه می‌تواند باشد؛ او الگوی قدرتمندی است، نه فقط برای جامعه ناشنوایان. این فیلم ممکن است زمانی فقط یک دنباله ترسناک بوده باشد، اما به لطف زمان اکرانش، «یک مکان ساکت، قسمت دوم» به نمادی از بازگشت به زندگی تبدیل می‌شود.