چهره سکوت

نگاه سکوت، دنباله‌ای مستند است در مورد کشتار جمعی اندونزی در سال‌های ۱۹۶۵–۱۹۶۶ که در جریان کودتای نظامی رخ داد. این مستند، برادر یکی از قربانیان را دنبال می‌کند و تاثیر کشتار جمعی را بر خانواده‌اش و جامعه اندونزی در دوران معاصر بررسی می‌نماید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونتی که در فیلم «نگاه سکوت» به آن پرداخته شده، صحبت کنند. آیا صحبت کردن در مورد آن، تاثیر شوک‌آور آن را کمتر می‌کند؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• آیا از اینکه قاتلان چقدر پشیمانی نشان دادند، شگفت‌زده شدید؟ آدی روکون از ملاقات با قاتلان برادرش چه چیزی به دست آورد؟ انگیزه‌های او چه بود؟
• امروزه چگونه کشتارهای جمعی در تلویزیون و اینترنت گزارش می‌شوند؟ رسانه‌های اجتماعی چه نقشی ایفا می‌کنند؟
• شما فکر می‌کنید این مستند چه هدفی را دنبال می‌کند؟ در مقایسه با مستند قبلی، چطور بود؟ آیا مستندهای دیگری هم دیده‌اید و چه تأثیری بر شما داشته‌اند؟

والدین باید بدانند که «نگاه سکوت» مستندی قدرتمند در مورد کشتار جمعی در اندونزی است که در سال‌های ۱۹۶۵-۱۹۶۶ رخ داد. این فیلم دنباله‌ای بر «قتل عام» است و شامل مراجعات متعددی به برخی از فجایع رخ داده با جزئیات وحشتناک است. در برخی موارد، این فجایع توسط همان افرادی بازسازی می‌شود که در خشونت‌ها شرکت داشتند و هیچ پشیمانی از اعمال خود نشان نمی‌دهند. این مستند آدی رکن را دنبال می‌کند که در تلاش است تا دروغ‌ها و فریب‌های پیرامون کشتار جمعی را افشا کند، که شامل قتل برادرش نیز می‌شود. برخی از خشونت‌های توصیف شده شامل درآوردن چشم‌ها، بریدن گلوها، حمله به مردم با داس‌های بلند، و بریدن سینه زنان و اندام تناسلی مردان است. قاتلان همچنین نقل می‌کنند که چگونه خون قربانیان خود را می‌نوشیدند، زیرا اعتقاد داشتند که این کار از دیوانه شدن آنها به دلیل ارتکاب قتل‌های بسیار جلوگیری می‌کند. صحنه‌های جنسی وجود ندارد، اما یک مرد سالخورده برهنه در صفحه نمایش ظاهر می‌شود، در حالی که توسط اعضای مختلف خانواده از او مراقبت می‌شود و حمام اسفنجی می‌گیرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

نگاه سکوت، دومین مستند جاشوا اوپنهایمر درباره کشتار جمعی در اندونزی در دهه ۱۹۶۰ است و تاثیری ماندگارتر از فیلم اول او برجای می‌گذارد. شاید این فیلم فاقد جلوه‌های نمایشی فیلم قبلی، یعنی عمل کشتن، باشد اما رویکردی متعادل‌تر در بررسی تاثیرات کودتای نظامی وحشتناکی که زخم‌هایی بر پیکر جامعه اندونزی برجای گذاشته، در پیش می‌گیرد. در مرکز این فیلم، آدی روگون قرار دارد که وقار آرامش بخش او صحنه‌های به یادماندنی فیلم را رقم می‌زند. قاتلان جمعی سالخورده از منطقه او، داستان‌هایی از کشتارها را برایش بازگو می‌کنند که یا خود در آن‌ها شرکت داشته‌اند یا بر آن‌ها نظارت داشته‌اند و شامل قتل برادر روگون نیز می‌شود.همانند قبل، اپنهایمر اجازه می‌دهد دوربین بر واکنش‌های شرکت‌کنندگان تمرکز کند، تکنیکی که او آن را به حدی تکرار می‌کند که اغلب خسته‌کننده به نظر می‌رسد تا جذاب. اما برخلاف فیلم «قتل کردن»، در اینجا شاهد طیفی از واکنش‌های احساسی هستیم، از آشفتگی تا انکار، خشم و اندوه. فیلم «چشم‌انداز سکوت» همچنین جزئیات بیشتری درباره همدستی غرب در کشتارها ارائه می‌دهد. تصاویر خبری از یک روزنامه‌نگار آمریکایی که به‌راحتی نسخه‌ی یک مبلغ دولتی از وقایع را می‌پذیرد، تقریباً سورئال به نظر می‌رسد. همانند قبل، مسائل باز و بدون راه‌حل‌های آسان رها می‌شوند، اما شاید این هدف فیلم باشد.