جیغ

در جیغ، ۲۵ سال بعد از اولین حمله قاتل با ماسک روح، نوجوان تارا کارپنتر (جنا اورتگا) تماسی از یک غریبه دریافت می‌کند که در مورد فیلم ترسناک مورد علاقه‌اش از او سوال می‌پرسد. مدت زیادی نمی‌گذرد که او مورد حمله قرار می‌گیرد و با چاقو مجروح می‌شود. خواهر بزرگترش، سامانتا (ملیسا باررا)، و دوست پسر سام، ریچی (جک کویید)، به وودسبورو برمی‌گردند تا پیش او باشند. وقتی قاتل دوباره حمله می‌کند، سام و ریچی به سراغ دوی ریلی (دیوید آرکت) بازنشسته می‌روند، که با اکراه موافقت می‌کند به آنها کمک کند، و قوانین بقا را به گروهی از دوستان تارا توضیح می‌دهد و اضافه می‌کند که قاتل احتمالا یکی از آنهاست. بوف فیلم‌های ترسناک، مندی (جاسمین ساووی براون)، نظریه‌اش را توضیح می‌دهد که این همه یک "بازسازی دنباله" است. در همین حال، سام تصمیم می‌گیرد راز تاریکش را فاش کند، که احتمالا دلیل اصلی این موج جدید از قتل‌هاست. قبل از اینکه مدت زیادی بگذرد، گیل ویترز (کورتنی کاکس) و سیدنی پرسکات (نیو کمپبل) به شهر می‌آیند تا امیدوارانه برای همیشه به قتل‌ها پایان دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم جیغ صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم ترسناک است؟ آیا بیشتر بر ترس، تعلیق/معما یا ارجاعات بامزه تمرکز دارد؟ چه چیزی می‌تواند فیلم را ترسناک‌تر – یا کمتر ترسناک – کند؟
• فیلم مصرف الکل و مواد مخدر در نوجوانان را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم متا چیست؟ آیا فیلم‌های ترسناک از خودآگاهی سود می‌برند؟ چه چیزی ممکن است از قلم افتاده باشد؟
• از زمان فیلم چهارم جیغ (۲۰۱۱) یا حتی اولین فیلم (۱۹۹۶) فناوری چقدر پیشرفت کرده است؟ چگونه فناوری‌های جدیدتر در داستان گنجانده شده‌اند؟

والدین باید بدانند که فیلم Scream 2022 پنجمین فیلم در مجموعه فیلم‌های ترسناک Scream است و به عنوان یک "بازسازی-ادامه" (ترکیبی از بازسازی و ادامه) توصیف شده است که هدف آن ارسال داستان در جهتی جدید در حالی که هنوز شامل شخصیت‌های "میراثی" مانند گیل ویترز (کورتنی کاکس) و سیدنی پرسکات (نِو کمپبل) است. در دست فیلمسازان جدید، ایده متا-ترسناک هنوز هم آب و تاب کافی برای تولید یک شوکه‌کننده به‌شدت سرگرم‌کننده و اندکی معیوب برای طرفداران بالغ دارد. خشونت بسیار شدید و بیش از حد است و شامل خون فراوان است: فواره، پاشیدن و قل قل. انتظار دیدن اسلحه و شلیک، مرگ شخصیت‌ها، ضربات چاقو، مبارزه، لگد زدن و مشت زدن و غیره را داشته باشید. زبان نیز بسیار قوی است و کلمات "فحش"، "کلمه‌ای با ریشه مدفوع"، "احمق"، "بی‌عرضه" و موارد مشابه به دفعات استفاده شده است. چندین مورد گفتگوی مرتبط با مسائل جنسی وجود دارد و دو صحنه بوسیدن وجود دارد، به علاوه بحثی در مورد "رفتن به طبقه بالا". نوشیدن الکل توسط نوجوانان به طور مختصر در یک مهمانی نشان داده شده است و گفتگویی در مورد مصرف مواد مخدر توسط نوجوانان و وابستگی به الکل وجود دارد (بسیاری از بطری‌های الکل نشان داده شده است). برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که مشعل را به نسل جدید می‌سپارد، این پنجمین قسمت از مجموعه متا-ترسناک نشان می‌دهد که هنوز لایه‌های متا بودن برای کشف، ترس‌های تازه برای تجربه و تفریحات شیطنت‌آمیز وجود دارد. کارگردانان مت بتینلی-اولپین و تایلر گیلت (از گروه "رادیو سایلنس") و نویسنده مشترک گای بوسیک قبلاً فیلم هوشمندانه و خونین Ready or Not را به ما ارائه کردند و این بار نیز به همان سبک به سراغ جیغ می‌روند. به نظر می‌رسد که آنها از سبک منحصر به فرد فیلمسازی مرحوم وس کریون الهام گرفته‌اند، که در استفاده استادانه از فضاهای داخلی به عنوان منبع کابوس‌ها مهارت داشت. یک سکانس، در حالی که شخصیتی در آشپزخانه در حال حرکت است، پر از تله‌ها و هشدار‌های دروغین است که جیغ مخاطب را درمی‌آورد، و وقتی سرانجام لحظه اوج می‌رسد، به خوبی به دست آمده است.فیلم با نظریه «باز-دنباله» سرگرمی زیادی دارد، فیلمی که یک فرنچایز را با شخصیت‌های تازه و همچنین شخصیت‌های «میراثی» در نقش‌های کوچک‌تر راه‌اندازی مجدد می‌کند (مثال: هالووین، جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد و دنیای ژوراسیک). این جیغ جدید نیز در فرنچایز داستانی فیلم-داخل-فیلم «استاب» غوطه‌ور است، با یک صحنه عالی که طرفدار فیلم مِندی را در حال لذت بردن از تماشای آن (در واقع جیغ اصلی) در تلویزیون نشان می‌دهد. اما این فیلم همچنین به ترس‌های «فکری» بالاتری مثل بابادوک و ارثی اشاره و آن‌ها را درک می‌کند. کمپبل، کاکس و آرکتت میزان ارتباط احساسی را فراهم می‌کنند و شخصیت جدید سامانتا به اندازه کافی جالب است که به تنهایی به آن پرداخته شود. در عمل پایانی، فیلم‌سازان در چند مورد کوچک جادوگری خود را از دست می‌دهند، اما در بیشتر موارد، این جیغ ارزش فریاد زدن دارد.