بیگی: داستانی برای گفتن دارم

بیگی: داستانی برای گفتن دارم مستندی است درباره زندگی و زمانه هنرمند آیکونیک هیپ هاپ. این مستند شامل تصاویر قابل توجهی از دوربین خانگی است که توسط دوست و همکارش دامیون "دی-راک" باتلر گرفته شده و بیگی و اعضای گروه جونیور ام.ای.اف.آی.ای را در حال اجرا در نمایش‌ها و گذراندن اوقات فراغت در هتل‌ها در مسیر رسیدن به شهرت بین‌المللی نشان می‌دهد. در میان این تصاویر، با کریستوفر والاس جوان قبل از اینکه به بیگی اسمالز/نوتوریوس بی.آی.جی تبدیل شود، آشنا می‌شویم و اینکه چگونه سفرها برای دیدار با خانواده مادرش در جامائیکا الهام‌بخش هنر او بود، و همچنین مربی موسیقی جاز که در خیابان پایین‌تر زندگی می‌کرد و او را با آثار مکس روچ، نوازنده درام جاز، آشنا کرد. این تاثیرات به خلق سبک نوآورانه و تحول‌آفرین بیگی کمک کردند. این مستند همچنین نشان می‌دهد که چگونه والاس و دوستانش یاد گرفتند که در خیابان‌های خشن نزدیک محله بروکلین خود چگونه کار کنند، کراک بفروشند و در مواجهه با خطر پلیس و خشونت اسلحه‌ای اطرافشان پول در بیاورند. در این بستر، والاس، که از نوجوانی رپ می‌خواند، شروع به یادگیری بازی می‌کند، با رقبای دیگر محله‌ها در نبردهای حماسی رپ روبرو می‌شود، ضبط موسیقی خود را آغاز می‌کند و شروع به موفقیت می‌کند. تک‌آهنگ‌های موفق او منجر به آلبوم‌هایی با فروش چند میلیونی می‌شود، قبل از اینکه زندگی او به طرز غم‌انگیزی توسط مهاجمان ناشناس که در سال 1997 در لس آنجلس او را به قتل رساندند، کوتاه شود، ظاهراً در تلافی قتل توپاک شکور، دوست سابق و سپس رقیب بیگی.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندهای موسیقی مثل بیگی: داستانی برای گفتن صحبت کنند. این مستند در مقایسه با مستندهای موسیقی دیگری که دیده‌اید، چگونه است؟
• در این مستند، چگونه به تصویر کشیده شده است که کریستوفر والاس به عنوان یک الگوی مثبت در زندگی خود عمل می‌کرده است؟
• این فیلم چه رویکرد متفاوتی دارد و چرا فکر می‌کنید مهم است که به بقیه زندگی و حرفه بیگی نگاه کنیم؟ معمولاً وقتی صحبت از حرفه نوتوریوس بیگ می‌شود، زمان زیادی صرف رقیبی می‌شود که بین او و توپاک شکور شکل گرفت و قتل‌هایشان.

والدین باید بدانند که بیگی: داستانی برای گفتن دارم، مستندی است در سال ۲۰۲۱ که زندگی و موسیقی یکی از آیکون‌های واقعی موسیقی هیپ‌هاپ را جشن می‌گیرد. انتظار توهین‌های فراوان در طول فیلم را داشته باشید، از جمله کلمات فحش و ناسزا. بیشتر فیلم از ویدئوهای قدیمی خانگی گرفته شده و Notorious B.I.G.، کریس والاس، و دوستانش را در حال کشیدن ماری‌جوانا و نوشیدن نشان می‌دهد. در طول فیلم، آهنگ‌های مختلفی از دوران حرفه‌ای بیگی پخش می‌شود، از جمله آهنگ‌هایی که در مورد خشونت با اسلحه صحبت می‌کنند، و یک آهنگ که بیگی در مورد مشکلاتش رپ می‌کند و اینکه چگونه او را به سمت خودکشی سوق می‌دهند. صحبت از معامله کراک کوکائین. تصاویر آرشیوی اخبار، پوشش قتل‌ها و خشونت‌های مرتبط با مواد مخدر را در اطراف محل زندگی بیگی در بروکلین نشان می‌دهد. تصاویر آرشیوی اخبار، قتل‌های بیگی و توپاک شکور را پوشش می‌دهد. در تصاویر ویدئویی خانگی، یک طرفدار مشتاق والاس از بیرون لیموزین فریاد می‌زند که می‌خواهد با او رابطه جنسی داشته باشد. اگرچه کریس والاس الگوی مثبتی به معنای سنتی کلمه نیست، اما با کمک یک موسیقی‌دان جاز محلی که به عنوان مربی او عمل می‌کرد، از طریق کار سخت، راهی برای فراتر رفتن از خیابان‌های سخت و خشن محل زندگی‌اش پیدا کرد و سبک رپ منحصر به فردی را توسعه داد و صادقانه در مورد مشکلاتی که در زندگی‌اش با آن‌ها مواجه بود، صحبت کرد و میلیون‌ها نفر را الهام بخشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

دیدن یک مستند موسیقی درباره Notorious B.I.G. که زمان زیادی را به مرگ او اختصاص نمی‌دهد، جالب توجه است. در عوض، در مستند Biggie: I Got a Story to Tell، بیننده شاهد جشن زندگی و هنر اوست، جشنی که در پی یافتن حقیقت پشت افسانه‌های این هنرمند آیکونیک و نوآور هیپ‌هاپ است. این مستند با تصاویری از مراسم تشییع جنازه او آغاز می‌شود، جایی که هزاران نفر در خیابان‌های بروکلین جمع شدند تا زندگی و موسیقی او را جشن بگیرند. در این مستند، تصاویر دوربین خانگی از دوست و همکار او، دامیون "D-Roc" باتلر، و مصاحبه‌هایی با مادر بیگی (کریس والاس)، دوستان قدیمی و همکاران موسیقی‌اش به نمایش گذاشته می‌شود. تصویری که از او به دست می‌آید، جوانی با استعداد و کاریزماتیک است که می‌توانست به راحتی در مسیر اشتباه قرار بگیرد و در خیابان‌های خشن اطراف محله‌اش به فروش کراک بپردازد، اما از طریق موسیقی هیپ‌هاپ راهی برای بیان تجربیاتش یافت و میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داد.شما لازم نیست طرفدار بزرگ Notorious B.I.G باشید، یا حتی طرفدار بزرگ هیپ هاپ، تا از این مستند لذت ببرید. این یک داستان جذاب است که به نظر می‌رسد کودکی، نوجوانی و جوانی والاس را به صورت یکپارچه با فیلم‌های خانگی، مصاحبه‌ها و تصاویر آرشیوی خبری از اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ به هم می‌بافد. و در حالی که زمان زیادی باید صرف رقابت ساحل شرقی و غربی و اتفاقات رخ داده که منجر به مرگ ناگهانی والاس شد، این فیلم اغلب بیشتر به عنوان یک ادای احترام و تجلیل بی‌تکلف از زندگی و موسیقی او به نظر می‌رسد. در واقع، این یک مستند از هنرمندی است که از محله خود الهام گرفته است، اما همچنین در بازدید از خانواده مادرش در جامائیکا و یادگیری در مورد پابلو پیکاسو و مکس روچ از یک مربی موسیقی جاز که در خیابان پایین زندگی می‌کرد. برای طرفداران و غیر طرفداران، این یکی از بهترین مستندهای موسیقی موجود است.