بزرگ تر

در این مستند، رابرت داونی جونیور نگاهی صمیمی و افشاگرانه به زندگی، فیلم‌ها و حرفه پدرش دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مواد مخدر، سیگار کشیدن و الکل در مستندها صحبت کنند. نظر شما در مورد نمایش سوء مصرف مواد در مستندها چیست؟ نظر رابرت داونی جونیور در مورد نحوه تربیت او در دوران کودکی چیست؟
• تجربه بزرگ شدن در شرایطی که دوربین دائماً به سمت شما نشانه رفته، چگونه بوده است؟ آیا فکر می‌کنید این موضوع می‌توانست بر نحوه دید شما نسبت به خودتان تأثیر بگذارد؟ چرا یا چرا نه؟
• در نهایت، به نظر شما موضوع اصلی فیلم چه بود؟

والدین باید بدانند که «سر.» مستندی درباره رابرت داونی سر.، زندگی، حرفه و رابطه او با پسرش، رابرت داونی جونیور است. در طول سه سال، داونی جونیور زمان خود را با پدرش سپری می‌کند در حالی که به دوران فیلم‌سازی‌اش بازمی‌گردد. این مستند با استفاده از تصاویر قدیمی، فیلم‌های خانگی و کلیپ‌های فراوان از فیلم‌شناسی سر.، تأثیر و نفوذ او بر سینمای مدرن، جایگاهش به عنوان فیلم‌ساز و هنرمند، و بزرگ شدن با او (از نگاه جونیور) را به تصویر می‌کشد. برخی از فیلم‌های سر. که در این مستند پوشش داده می‌شوند کمی تحریک‌کننده هستند، از جمله فیلمی به نام «بو خوشِ سکس» که در آن کلیپی از زنی در لباس زیر در حالی که در تختخواب با میمونی یا شامپانزه‌ای دراز کشیده است، نشان داده می‌شود. صحنه‌ای از رابطه جنسی یا برهنگی وجود ندارد، اما زن به هوا نزدیک دهان شامپانزه بوسه می‌زند. یا فیلمی دیگر از سر. درباره مردی که عاشق مادرش می‌شود، به رابطه‌ای نامشروع اشاره دارد، اگرچه قرار است طنز باشد. در مورد خشونت، تصاویری از فیلم‌های قدیمی وجود دارد که زنی را نشان می‌دهد که با تیر به پایش زخمی شده است و پسری که «گردنش توسط خدا بریده شده است» (نشان داده نمی‌شود). بخشی از فیلم به سوء مصرف مواد مخدر سر. (ماری‌جوآنا و کوکائین) می‌پردازد و چند صحنه مصرف پودر را نشان می‌دهد. بزرگسالان اغلب در حال کشیدن سیگار نشان داده می‌شوند. مبارزه رابرت داونی جونیور با اعتیاد به مواد مخدر نیز به طور خلاصه پوشش داده شده است. الفاظ تند شامل: «فاک»، «فاکر»، «فاکینگ»، «شیت»، «بالز» و «اس» است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در ابتدا، این مستند عمیقا شخصی کمی سرگردان و یا حتی خودستایانه به نظر می‌رسد. اما "سینیور" به زودی در ریتم راحتی قرار می‌گیرد و به صورت گاه‌شماری در فیلم‌شناسی رابرت داونِی سینیور می‌پرد. حس شوخ‌طبعی منحصر به فرد، طنز تند و تیز و نگاه او به صحنه‌های عجیب و غریب را برجسته می‌کند. در همین حال، رابرت داونِی جونیور شروع به تفکر جدی‌تری در مورد رابطه‌اش با پدرش و بزرگ شدن با هنرمندی مثل او (که مدام در مورد فیلم، فیلمبرداری، صحنه‌ها، کارگردانی و ایده‌های سینمایی فکر می‌کند) می‌کند. تا زمانی که قسمت‌های پایانی فیلم‌شناسی سینیور پوشش داده می‌شود، مبارزه او با بیماری ALS آغاز می‌شود. به اعتبار فیلم، تا پایان، نوعی احساس تاثر ایجاد می‌شود، اگر چه به طور مستقیم نباشد، که بهتر از این است که به طور دقیق بیان شود. احساس تاثرآمیزی که جونیور به جا می‌گذارد همه چیز را می‌گوید: "ما اینجاییم، کارهایی انجام می‌دهیم و می‌رویم."