سرعت زندگی

در آغاز فیلم زندگی با سرعتی بالا، دختری جوان در سال ۱۹۹۲، آرایش دیوید بویی را بر صورت خود می‌کند. بیست و چهار سال بعد، آن دختر، جونِ سی و چند ساله (با بازی آلیسون تولمن) به خانه می‌آید و با دوست پسرش ادوارد (با بازی ری سانتیاگو) دعوا می‌کند، چون متوجه می‌شود بویی مرده است. در حین دعوا، ادوارد ناگهان وارد شکافی در زمان و فضا می‌شود و ناپدید می‌گردد. فیلم به سال ۲۰۴۰ می‌رود، زمانی که جون (با بازی آن داود) در حال آماده شدن برای شصتمین سالگرد تولدش است، سالی که او باید به منطقه‌ای تحت کنترل دولت برای سالمندان برود (هرگز دیده نمی‌شود اما بیشتر شبیه زندان است تا یک دهکده بازنشستگی). جون و دوست/شریکش سم (با بازی جف پری) قصد فرار دارند تا از جابجایی اجباری جون جلوگیری کنند، اما جون مردد است چون باور دارد ادواردِ گمشده ممکن است هر لحظه برگردد. در همین حال، لورا (با بازی وِلا لاول) دختر سم، با همسایه‌اش بر سر پرنده‌ای که بین دو آپارتمان گیر افتاده، آشنا می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت داستان‌های مرتبط با سفر در زمان صحبت کنند. در فیلم سرعت زندگی، سفر در زمان چگونه کار می‌کند؟ آیا قابل باور است؟ آیا شما هم از این موقعیت استقبال می‌کنید؟
• تاثیر دیوید بویی و موسیقی‌اش بر شخصیت‌ها چیست؟ چرا جون فکر می‌کند مرگ بویی دلیل ناپدید شدن ادوارد است؟
• چگونه آینده در این فیلم خود را نشان می‌دهد؟ چگونه آینده نزدیک در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی از آینده دور متمایز می‌شود؟ فیلم‌های مورد علاقه شما که در آینده نزدیک اتفاق می‌افتد کدام است؟
• نظر شما در مورد روابط رمانتیک مختلف در این فیلم چیست؟ از کدام زوج فیلم حمایت می‌کردید و چرا؟
• آیا فکر می‌کنید دستیاران مجازی/هوش مصنوعی می‌توانند شبیه به مواردی باشند که در این فیلم نشان داده شده است؟ چرا آگاهی از حریم خصوصی‌تان در مواجهه با فناوری مهم است؟

والدین باید بدانند که سرعت زندگی یک درام علمی تخیلی عجیب و غریب در مورد یک طرفدار دیوید بویی است که دوست پسرش در روزی که بویی در سال ۲۰۱۶ می‌میرد ناپدید می‌شود، عملی که او آن را به پارگی در ساختار جهان نسبت می‌دهد. داستان ۲۴ سال بعد در سال ۲۰۴۰ ادامه پیدا می‌کند، با شخصیت اصلی که هنوز معتقد است دوست پسر سابقش باز خواهد گشت. انتظار می‌رود بوسیدن و چند صحنه عاشقانه محو به مشکی را ببینید. شخصیت‌ها (اغلب در اجتماع) می‌نوشند و از زبان قوی (از جمله اف) استفاده می‌کنند. در میان موضوعات دلسوزی، همدردی و پشتکار، فیلم ایده‌های جدی در مورد درمان نهادی سالمندان و نحوه تبدیل شدن دستیاران مجازی به دستگاه‌های نظارتی شبیه برادر بزرگ را بررسی می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

لیز ماناشیل، نویسنده و کارگردان، در این درام علمی تخیلی به کاوش در عشق، صبر و طرفداری می‌پردازد و همچنین فرصتی فراهم می‌کند تا نقش اصلی را به داوود، بازیگر فوق‌العاده، بسپارد. آینده در فیلم سرعت زندگی تفاوت چندانی با زمان حال ما ندارد، به جز اینکه دستیارهای مجازی مانند الکسا و سیری واقعاً همه‌ی صحبت‌های مردم را رصد و ضبط می‌کنند و سالمندان را در مراکز مراقبتی محدودکننده‌ای نگه می‌دارند که کنترل زندگی بازنشستگان را در دست دارند. داوود، در مقابل تولمن، انتخاب ایده‌آلی است، چون هر دو بازیگر توانمندی هستند و استعداد کمدی تیزی دارند. داوود در نقش جون، شخصیتی را به تصویر می‌کشد که شجاعت گریز از «برنامه»‌ای را دارد که برای سالمندان طراحی شده، در حالی که به اندازه‌ی کافی مهربان است تا احتمال بازگشت ادوارد را بپذیرد. و پری در نقش سام، فوق‌العاده است. کسی که هر دلیلی برای احساس تهدید از سوی ادوارد دارد، اما همچنان امیدوار است که او و جون، عشق واقعی را تجربه کنند.در این فیلم انتظار ندارید که شاهد جهان‌سازی یا نمایشی از اتفاقات بین سال‌های 2016 تا 2040 باشید که منجر به کنترل دولت آمریکا بر زندگی افراد بالای 60 سال شده است. یا اینکه انتظار ندارید که خیلی از دنیای بیرون ببینید. به جز چند قدم زدن در اطراف محله، تمام اتفاقات داخل خانه جون، سام و لورا رخ می‌دهد. ماناشیل علاقه‌ای به خلق دنیایی پیچیده یا آینده‌ای کاملاً تحقیق‌شده ندارد؛ این فیلم فقط یک نسل در آینده را نشان می‌دهد، زمانی که حتی آن نسل مزاحم "میلنیال‌ها" هم پیر محسوب می‌شوند. ماناشیل در عوض احساس از دست دادن، گذر زمان، عشق و پیری را به تصویر می‌کشد. داستان فیلم ساده است و زمان فیلم کوتاه، اما این فیلم بیشتر از انتظار فکربرانگیز است.