دشمنی با بریتبارت

هیتینگ بریتبارت PG-13 به صورت طنزآمیز نام‌گذاری شده است، زیرا این مستند در واقع سرودی است در ستایش اندرو بریتبارت، فعال و تحریک‌کننده محافظه‌کار فقید که از امپراتوری رسانه‌ای خود برای به چالش کشیدن آنچه که به عنوان رسانه‌های جریان اصلی تحت کنترل چپ می‌دید، استفاده می‌کرد. از طریق مصاحبه با دوستان، خانواده، همکلاسی‌های سابق و دیگر روزنامه‌نگاران محافظه‌کار و لیبرترین، سبک رو در رو و چالش‌برانگیز بریتبارت در فیلم مورد تحسین و احترام قرار می‌گیرد. او در حال سخنرانی در سراسر کشور، در تجمعات حزب چای، دانشگاه‌ها و کنفرانس‌های مطبوعاتی به تصویر کشیده شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد هدف هیتینگ برایتبرت PG-13 بحث کنند: آیا هدف آن مقابله با درک منفی رسانه‌ها از اندرو برایتبرت است یا توضیح این موضوع که چرا مردم یا از سبک روزنامه‌نگاری او خوششان می‌آید یا از آن متنفرند؟
• تفاوت واقعیت و گمانه‌زنی یا نظر چیست؟ چه ابزارهایی در اختیار داریم تا بتوانیم این دو را از هم تشخیص دهیم؟ آیا فکر می‌کنید مستندها باید عینی باشند؟ چرا بله یا چرا نه؟
• مرگ نابهنگام بریتبارت هرگز در فیلم مطرح نمی‌شود، مگر در یک گرافیک که سال‌های تولد و مرگ او را درست قبل از تیتراژ نشان می‌دهد. آیا فکر می‌کنید مرگ بریتبارت و تأثیر آن بر امپراتوری رسانه‌ای بریتبارت باید مورد بحث قرار می‌گرفت؟

والدین باید بدانند که هیتینگ بریتبارت PG-13 (نسخه اصلی که به دلیل زبان نامناسب درجه R گرفته بود، به سادگی هیتینگ بریتبارت نام داشت) در واقع ادای احترامی است به اندرو بریتبارت، فعال و کارآفرین رسانه‌ای مرحوم جناح راست. این مستند پرتره‌ای ستایش‌آمیز از غول رسانه‌ای محافظه‌کار ارائه می‌دهد، کسی که رسالت خود را بی‌اعتبار کردن رسانه‌های جریان اصلی لیبرال می‌دانست. این فیلم بی‌طرف نیست؛ به جز یکی دو نفر، همه افرادی که مصاحبه شده‌اند دوستان، خانواده یا همکاران تحسین‌کننده او هستند. جای خانواده شما در طیف سیاسی احتمالاً تعیین می‌کند که چقدر از این مستند لذت خواهید برد، مستندی که بریتبارت را به عنوان یک شخصیت شجاع و تقریباً قهرمان در روزنامه‌نگاری آمریکا به تصویر می‌کشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

آندرو مارکوس، مستند زندگی‌نامه‌ای درباره اندرو برایتبارت، که در سال ۲۰۱۲ به طور ناگهانی درگذشت، یک اثر تحقیقی نیست که این کارآفرین رسانه‌ای درگذشته به خاطر ترویج آن شناخته می‌شد. این یک ادای احترام مستقیم به اوست، که فقط شامل تصاویری از او و خانواده، دوستان و دیگر روزنامه‌نگاران محافظه‌کار یا سیاستمدارانی است که او را تحسین می‌کردند. با مصاحبه فقط با کسانی که برایتبارت را دوست داشتند و تحسین می‌کردند، مارکوس اطمینان حاصل می‌کند که مخاطبان فقط جنبه‌های مثبت ماموریت حرفه‌ای برایتبارت را می‌بینند، اگرچه خیلی کم (به جز مصاحبه با پدرزن برایتبارت، ارسون بین، و نامادری‌اش، آلی میلز) از زندگی شخصی او.در واقع، فقط چند منتقد بریتبارت در کل این مستند ۸۵ دقیقه‌ای حضور دارند، که هیچ‌کدام نه شناخته‌شده هستند و نه به‌خصوص فصیح. به نظر می‌رسد مستندساز علاقه‌ای به ارائه نقطه مقابل توضیحات صیقلی بریتبارت در مورد اینکه چرا او جناح راست افراطی، مثل حامیان حزب چای، را تنها صدای حقیقت در آمریکا می‌دانست، نداشته است. خواه با بریتبارت موافق باشید یا نه، یک چیز انکارناپذیر است: این مرد می‌دانست چطور تماشاگران را به هیجان بیاورد، چطور مخالفانش را عصبانی کند، و چطور کاریزماتیک و چالش‌برانگیز باشد.