رستاخیز

در فیلم "رستاخیز"، مارگارت (با بازی ربکا هال) زنی موفق و کنترل‌گر است که بر هر جنبه‌ای از زندگی خود نظارت دارد. با نزدیک شدن زمان رفتن ابی (گرس کافمن)، دختر نوجوانش به کالج، زندگی او طبق برنامه پیش می‌رود. اما وقتی دیوید (تیم راث)، معشوقه سابقش دوباره ظاهر می‌شود، مارگارت مجبور می‌شود با ترس‌های گذشته‌اش روبرو شود.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نشانه‌های شریک زندگی دستکاری‌کننده و کنترل‌گر گفتگو کنند. چه گزینه‌ها و منابعی برای کسانی که خود را در روابط سمی می‌یابند، وجود دارد؟
• گازلایتینگ" چیست؟ چگونه آن را در فیلم مشاهده می‌کنیم و چه نمونه‌های دیگری از این پدیده در سرگرمی‌ها و رسانه‌ها دیده‌اید؟ گازلایتینگ یک روش دستکاری روانی است که در آن، فرد دستکاری‌کننده تلاش می‌کند ادراک قربانی از واقعیت را تضعیف کند. این کار را ممکن است با انکار رویدادهای اتفاق افتاده، تحریف حقایق یا ایجاد تردید در ذهن قربانی انجام دهد. در نتیجه، قربانی ممکن است شروع به تردید در حافظه، ادراک یا حتی سلامت عقلی خود کند. این اصطلاح از یک فیلم به همین نام در سال ۱۹۴۴ گرفته شده است که در آن، شوهری تلاش می‌کند با دستکاری نور لامپ (که با گاز روشن می‌شده) همسرش را به شک در آوردن خود ترغیب کند. در فیلم، ما شاهد گازلایتینگ در نحوه رفتار شخصیت مرد با همسر سابقش هستیم. او مدام واقعیت‌ها را انکار می‌کند، ادعا می‌کند که رویدادهایی که اتفاق افتاده‌اند رخ نداده‌اند و سعی می‌کند کنترل کامل بر روایت داستان و تعریف واقعیت داشته باشد. نمونه‌های دیگری از گازلایتینگ را نیز می‌توان در سرگرمی‌ها و رسانه‌ها مشاهده کرد. برای مثال، در سریال "بازی تاج و تخت"، شخصیت "سرسی لنیستر" اغلب با دستکاری واقعیت، تلاش می‌کند دیگران را علیه شخصیت "سانسا استارک" بشوراند و او را به عنوان یک دروغگو و فریبکار معرفی کند. گازلایتینگ یک پدیده خطرناک است که می‌تواند عواقب جدی برای سلامت روانی قربانی داشته باشد. مهم است که بتوانیم این روش دستکاری را تشخیص داده و از خود و دیگران در برابر آن محافظت کنیم.
• روایت‌گر غیرقابل اعتماد" چیست و آیا این اصطلاح می‌تواند مارگارت را توصیف کند؟ چرا یا چرا نه؟ آیا فیلم را به صورت تحت‌اللفظی می‌پذیرید یا فکر می‌کنید ما همه چیز را از دید مارگارت می‌بینیم؟
• این فیلم نشان می‌دهد که مارگارت قربانی "فریب‌کاری" بوده است. این اصطلاح به چه معناست و چگونه می‌توان آن را در این موقعیت تفسیر کرد؟ چه نشانه‌های هشداردهنده‌ای برای فریب‌کاری وجود دارد؟
• چگونه می‌توان از ترس و اندوه به عنوان ابزاری برای وادار کردن والدین به اطاعت استفاده کرد؟ چه مثال‌های دیگری می‌توانید بیاورید که در آن از این احساسات برای دستکاری افراد، گاهی برای باورشان به چیزهایی که "دیوانه‌وار" به نظر می‌رسند، استفاده می‌شود؟

والدین باید بدانند که فیلم «رستاخیز» یک تریلر روانشناختی در مورد مادری مجرد (ربکا هال) است که معتقد است دوست‌پسر سابق خشن و کنترل‌کننده‌اش (تیم راث) بازگشته است تا به دختر نوجوانش (گرِیس کافمن) آسیب برساند. مرگ یک نوزاد، محور اصلی این فیلم است و احتمالاً برای هر کسی که تحت تأثیر چنین تراژدی مشابهی قرار گرفته باشد، تماشای این فیلم از نظر احساسی دشوار خواهد بود. همچنین صحنه‌های طولانی و خونین از جراحت با چاقو و تصاویر کوتاه و آزاردهنده‌ای از یک نوزاد وجود دارد. انتخاب‌های روایی به این معناست که بینندگان احتمالاً مطمئن نخواهند بود که آنچه می‌بینند یا می‌شنوند قابل اعتماد است یا خیر، که ممکن است برای بینندگان نوجوان که به چیزی عینی‌تر نیاز دارند، دشوار باشد. اما قطعاً یک مثال به یاد ماندنی از نحوه وقوع دستکاری در یک رابطه ارائه می‌دهد. در صحنه‌های رابطه جنسی، حرکت‌های جنسی نشان داده می‌شود اما برهنگی آشکاری وجود ندارد. یک مادر به دختر نوجوانش یاد می‌دهد که چگونه ویسکی بنوشد. الفاظی مانند "شیـ"، "کـسـ" و موارد مشابه در فیلم استفاده شده است.

کارگردان و نویسنده اندرو سمنز با بهره‌گیری از ترس‌های والدین، تصویری به یادماندنی از یک رابطه سادیستی ترسیم می‌کند که می‌تواند هشدار قدرتمندی برای نوجوانان باشد. این فیلم هیجانی درباره کنترل در یک رابطه است و نشان می‌دهد که چرا برخی افراد کنترل تصمیمات، اقدامات و زندگی خود را به دست شریک زندگی خود می‌سپارند، ممکن است دشوار باشد. برای این کار، سمنز یک شرایط باورنکردنی در یک محیط واقعی خلق می‌کند و سپس آن را به تصویر می‌کشد. آیا مارگارت عقل خود را از دست داده است، یا مرد آرام و موقری که مدام در اجتماع خود می‌بیند واقعا قصد آسیب زدن به او را دارد؟ آیا او را تعقیب می‌کند یا اینکه او است که او را تعقیب می‌کند؟ به هر حال، داستانی که روایت می‌شود مثالی روشن از آماده‌سازی و "گاز روشن" (یعنی متقاعد کردن کسی که واقعیت او واقعی نیست) ارائه می‌دهد.مارگارت و دیوید فقط شخصیت‌ها نیستند، بلکه نمودهای روانشناختی هستند. با این حال، بسیار اصیل و واقعی به نظر می‌رسند. تعاملات آنها همیشه قابل درک نیست و گاهی اوقات آنقدر سورئال است که ممکن است بیننده را به تمسخر وادارد، اما بازی هال و راث بسیار تیز و دقیق است. مارگارت از هر نظر بسیار "منسجم" است و دیوید در رفتار خود بسیار ملایم است، به طوری که کلیشه‌ها را درباره اینکه چه کسی رابطه‌ی سمی را ایجاد می‌کند و چه کسی در آن می‌افتد، زیر سوال می‌برد. در نهایت، پاشنه آشیل مارگارت نیاز شدید او به محافظت از دخترش است و این فیلم می‌تواند وسیله‌ای عجیب اما احتمالا موثر برای والدینی باشد که می‌خواهند به جلوگیری از ورود نوجوانان خود به یک رابطه کنترل‌کننده کمک کنند.