درباره باب چه می‌دانید؟

روانشناس لئو ماروین (ریچارد درایفوس) پس از موفقیت کتاب جدید خود در زمینه خودیاری، پذیرفت که با بیمار جدیدی که توسط همکارش ارجاع داده شده بود، ملاقات کند. بوب ویلی (بیل موری) به شدت عصبی و مضطرب از آب درمی‌آید و پس از تنها یک جلسه با دکتر ماروین، به او وابستگی شدیدی پیدا می‌کند. به طوری که او روانشناس را تا محل تعطیلاتش تعقیب می‌کند و در ادامه هم زندگی دکتر ماروین و هم مصاحبه تلویزیونی معتبری را که قرار بود انجام دهد، پیچیده می‌کند. بدتر از همه، همه به جز دکتر ماروین، بوب را به عنوان یک آدم دوست‌داشتنی و دست و پا چلفتی می‌بینند، از جمله خانواده دکتر ماروین.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مفاهیم سلامت روان صحبت کنند. باب به عنوان فردی با مشکلات احساسی مشابه، اما بدون خطرناک بودن، معرفی شده است. چگونه یک فرد واقعی با چنین شرایطی رفتار می‌کند؟
• چگونه نمایش فیلم از یک تعقیب‌کننده از خطری که در زندگی واقعی ایجاد می‌کنند، انحراف دارد؟ چگونه دکتر ماروین می‌توانست باب را از تعقیب خود منصرف کند بدون اینکه به خشونت متوسل شود؟
• این فیلم شاد می‌تواند نقطهٔ شروع خوبی برای والدینی باشد که می‌خواهند نشان دهند چالش‌های سلامت روان در زندگی واقعی با تصاویر سینمایی آن تفاوت دارد.

والدین باید بدانند که این فیلم حاوی مقداری الفاظ زشت است که بیشتر آن در صحنه‌هایی که سندرم توره را مسخره می‌کند، بیان می‌شود. این الفاظ زشت احمقانه هستند و توهین‌هایی مانند «سر بیضه» و «دهان دوش حمام نفس بدبو» در آن غالب است؛ با این حال، ممکن است برای برخی کودکان و والدین بیش از حد باشد. این فیلم همچنین به شوخی با مسائل جدی سلامت روان مانند پارانویا و آگورافوبیا می‌پردازد و شخصیت اصلی آن اساساً یک تعقیب‌کننده است، اگرچه این موضوع به صورت طنزآمیز ارائه می‌شود. در نزدیکی پایان فیلم، خشونتی کارتونی رخ می‌دهد؛ به عنوان مثال، یکی از شخصیت‌ها مواد منفجره‌ای به دیگری آویزان می‌کند و تهدید به منفجر کردن او می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم، اثبات قطعی جذابیت منحصر به فرد بیل موری است. با بازیگران متفاوت یا زاویه‌ای متفاوت، این کمدی کلاسیک درباره‌ی یک تعقیب‌کننده‌ی عجیب و روانشناس بدشانس او می‌توانست یک فیلم معمولی با سبک سریال‌های تلویزیونی و لبه‌ای ترسناک باشد. ما قبلاً این نوع از طرح‌های مفهومی را دیده‌ایم، با شخصیت‌های اصلی که با وجود دور شدن شدید، با استقامت از دست دادن مورد علاقه‌شان امتناع می‌کنند. اما موری بازیگر دوست‌داشتنی و دلنشینی است که حتی صحنه‌های قابل پیش‌بینی آن نوعی جذابیت منحصر به فرد دارند.با انتخاب درایفوس و موری در نقش‌هایی که از نقاط قوت آن‌ها بهره می‌برد (درایفوس به عنوان مردی جدی و در عین حال در آستانه فروپاشی؛ موری به عنوان یک فرد عجیب و غریب)، فیلم «چه خبره باب؟» از جذابیت آن‌ها استفاده می‌کند. نتیجه یک کمدی بامزه و دلنشین است که هم برای کودکان ملایم و هم برای والدین باهوش است.