چهار نفر: نبرد برای ستاره شدن

با اجرای فرگی، چهار: نبرد برای شهرت، یک مجموعه رقابتی شش هفته‌ای خوانندگی است که خوانندگان با استعداد را به نمایش می‌گذارد که تلاش می‌کنند با خواندن به عنوان هنرمند «در آستانه» iHeartRadio شناخته شوند. چهار خواننده از سراسر جهان برای قرار گرفتن در چهار صندلی برتر رقابت انتخاب شده‌اند. سپس به چالنگرها فرصت داده می‌شود تا با خواندن، یک هیئت متشکل از متخصصان صنعت موسیقی را تحت تأثیر قرار دهند، از جمله دی‌جی خالد، شان «دیدی» کامز، مگان ترینور و چارلی واک. کسانی که موفق شوند به صورت انفرادی با یکی از چهار نفر روبرو می‌شوند تا شاید بتوانند جای او را بگیرند. مخاطبان برای برنده رأی می‌دهند. خواننده آخر باقی مانده فرصت امضای یک قرارداد ضبط و شروع یک حرفه موسیقی به صورت باشکوه را به دست می‌آورد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مسابقات موسیقی صحبت کنند. چه چیزی باعث محبوبیت برنامه‌هایی مثل The Four: Battle for Stardom می‌شود؟ چه هنرمندان موسیقی‌ای به لطف شرکت در این برنامه‌ها، حرفه‌شان را آغاز کرده‌اند؟
• هیئت داوران برنامه تلویزیونی چهار چرا در صحبت با شرکت‌کنندگان اینقدر بی‌پرده و صریح هستند؟ آیا بازخوردهای آنها واقعاً نماینده‌ی صنعت موسیقی است؟ یا صرفاً برای سرگرمی و تفریح اینطور صحبت می‌کنند؟

والدین باید بدانند که «چهار نفر: نبرد برای شهرت» یک برنامه رقابتی موسیقی است. این برنامه شامل اجراهای آهنگ‌های محبوب و همچنین بازخوردهای صریح و گاهی تند و تیز داوران صنعت موسیقی در مورد اجراهای شرکت‌کنندگان است. بین شرکت‌کنندگان تبادل نظرهای رقابتی وجود دارد و گاهی اشعار آهنگ‌ها حاوی کنایه‌های جنسی ملایم است. iHeartRadio به‌طور برجسته در برنامه حضور دارد و از مخاطبان خواسته می‌شود تا بازخوردهای خود را در طول برنامه از طریق توییتر ارسال کنند.

این مجموعه رقابتی تند و تیز و پرشور به بینندگان فرصت می‌دهد تا چرخه‌ای از خوانندگان را در امید به رسیدن به مرحله بعدی رقابت تماشا کنند. داوران صریح و رک هستند، علاقه کمی به داستان زندگی شرکت‌کنندگان نشان می‌دهند و اغلب به نظر می‌رسد با یکدیگر اختلاف نظر دارند. با این حال، بیشتر داوران تأکید می‌کنند که این رویکرد نماینده انتظارات و سختی‌های صنعت است.چهار در مقایسه با برنامه‌هایی مثل آمریکن آیدل و وویس، سرگرم‌کننده و شاد نیست، زیرا به مخاطبان فرصت ارتباط با خوانندگان را نمی‌دهد. در عین حال، لحظات اوج برنامه اغلب تاثیرگذار نیستند، به دلیل حذف مداوم شرکت‌کنندگان. طرفداران این نوع برنامه‌ها ممکن است بخواهند تماشا کنند، اما همه آن را ارزش وقت گذاشتن نمی‌دانند.