موروثی

در فیلم ارثیه، هنرمند آنی گراهام (با بازی تونی کولت) و خانواده‌اش، شامل همسرش استیو (با بازی گابریل بیرن)، پسر نوجوانش پیتر (با بازی الکس ولف) و دخترش چارلی (با بازی میلی شپیرو)، خود را برای مراسم خاکسپاری مادر آنی آماده می‌کنند. مدت زیادی نمی‌گذرد که اتفاقات عجیبی شروع به رخ دادن می‌کند. آنی در خانه اجنه می‌بیند، دوباره راه رفتن در خواب را شروع می‌کند و در مورد اینکه آیا گذشته پرتلاطم خانواده‌اش در حال آزار دادن اوست، دچار تردید می‌شود. در همین حال، پیتر به یک مهمانی می‌رود و مجبور می‌شود چارلی را هم با خود ببرد. وقتی چارلی به‌طور تصادفی آجیل می‌خورد و آلرژی‌اش را تحریک می‌کند، به سرعت به بیمارستان منتقل می‌شود... اما متاسفانه در یک تصادف اتومبیل وحشتناک جان خود را از دست می‌دهد. سپس پیتر هم شروع به دیدن و شنیدن چیزهای عجیب می‌کند. در یک جلسه مشاوره گروهی برای تسکین غم، آنی با جوئن (با بازی آن داود) ملاقات می‌کند، که به او پیشنهاد می‌کند راهی برای تماس با چارلی از طریق دنیای ارواح به او بیاموزد. متاسفانه، جلسه احضار ارواح باعث می‌شود اتفاقات عجیب‌تر شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد استفاده از خشونت در فیلم Hereditary صحبت کنند. میزان شدت خشونت در فیلم چقدر است؟ آیا شخصیت‌ها به دلیل خشونت، احساس بی‌قدرتی یا ناتوانی می‌کنند؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• چقدر این فیلم ترسناک است؟ ترسناک‌ترین بخش آن چیست؟ چه چیزی باعث جذابیت فیلم‌های ترسناک می‌شود؟
• چگونه مصرف مواد مخدر در نوجوانان به تصویر کشیده می‌شود؟ آیا آن را جذاب و پر زرق و برق نشان می‌دهد؟ آیا عواقبی برای آن وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا تا به حال برایتان پیش آمده که به سختی بخواهید به کسی که سعی در توضیح دادن یا اثبات چیزی دارد، اعتماد کنید؟ چه چیزی یک داستان را قابل باور می‌کند؟ چه چیزی یک شخص را قابل باور یا غیرقابل باور می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم Hereditary یک فیلم ترسناک بسیار تاریک و وحشتناک است که شامل ارواح، احضار روح، مرگ، اجساد سوخته، سرهای بریده، تصادف مرگبار خودرو، لارو، مگس، مورچه، خون و صحنه‌های خشم، جیغ و وحشت است. شخصیت‌ها دچار حمله‌های عصبی می‌شوند و سر خود را به نزدیک‌ترین سطح سخت می‌کوبند. یک شخصیت نوجوان در چند صحنه ماری‌جوانا مصرف می‌کند و در مهمانی‌ای شرکت می‌کند که نوجوانان در آن الکل مصرف می‌کنند. گاهی اوقات، ارواح عجیب و غریب به صورت برهنه (از جلو و هم مرد و هم زن) ظاهر می‌شوند، اما این صحنه‌ها کوتاه هستند. در برخی از دیالوگ‌ها از کلمات فحش و ناسزا استفاده شده است. این فیلم بسیار شدید و ترسناک است و کمی جدی‌تر و شدیدتر از فیلم‌های ترسناک معمولی است، به همین دلیل توصیه می‌شود فقط تماشاگران بالغ و با تجربه آن را تماشا کنند. بازیگران این فیلم تونی کولت، گابریل بیرن و الکس ولف هستند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم ترسناک و خزنده، ریشه در آثار کلاسیک دهه ۱۹۶۰، ۱۹۷۰ و فراتر از آن دارد، اما بر اساس آن‌ها ساخته شده است؛ عمدی و شدید است و از عبور از مرزها هراسی ندارد. اولین فیلم بلند آری آستر، Hereditary، از فیلم‌هایی الهام گرفته است که به روزگار روزمری بابی بازمی‌گردد و تا اخیراً به فیلم‌هایی مثل پولترگایست می‌رسد، با عناصری مثل ارواح، فرقه‌ها و رستاخیزها، اما از آن‌ها فقط به عنوان الهام‌بخش استفاده می‌کند. آستر علاقه‌ای به ارجاع صرف ندارد. او عمیق‌تر به چیزهایی می‌پردازد که آزاردهنده و غیرقابل کنترل هستند. دوربین او به طور مداوم عقب می‌کشد تا تصویری وسیع‌تر و شبیه به کلیسای جامع را به دست دهد، که امکانات وخیم‌تری را در هر قاب فراهم می‌کند. به لطف این موضوع و ماکت‌های عجیب و غریب آنی، کابوس‌ها و آنچه به عنوان واقعیت شناخته می‌شود به راحتی محو می‌شوند.موسیقی و طراحی صدا در این فیلم (به آن صدای کلیک زبان توجه کنید) به همان اندازه تاثیرگذار و دلهره‌آور است و یادآور موسیقی‌های پرهیجان و پرطنین فیلم‌های دیوید لینچ است. اما در نهایت، بازی‌های بازیگران است که فیلم را به فروش می‌رساند، به ویژه بازی کولت در نقشی واقعاً رنج‌آور. آنی مطمئن نیست که چه اتفاقی در حال رخ دادن است یا چه چیزی واقعی است؛ او در چرخه‌ای از شوک و وحشت گیر کرده است. ولف نیز با بازی در نقش ترسناکی که برای مخاطب قابل درک‌تر است، در حالی که در مدرسه بر روی میز خود نشسته و خواب‌آلود و با چشمانی گشاد به نظر می‌رسد، جذاب است. متاسفانه، بیرن در یکی از نقش‌های غیرباورکننده گیر افتاده است، جایی که از او خواسته می‌شود با عصبانیت و بی‌صبری به تمام اتفاقات ماوراءالطبیعه‌ای که "بی‌معنی" به نظر می‌رسند، واکنش نشان دهد، اما فیلم از این بابت ضربه‌ای نمی‌خورد. "ارثیه" تجربه‌ای عمیقاً آزاردهنده است، تجربه‌ای که طرفداران سخت‌گیر ژانر وحشت مشتاقانه آن را می‌پذیرند.