انسان بودن

بر اساس سریالی که در ابتدا از بی‌بی‌سی پخش شد، سریال «زندگی انسان» به بررسی زندگی شخصی سه شخصیت کلاسیک ترسناک می‌پردازد: یک خون‌آشام، یک گرگینه و یک روح، در حالی که تلاش می‌کنند در زمانی که خون نمی‌نوشند، در ماه نمی‌زنجند، یا یک خانه قدیمی را تسخیر نمی‌کنند، زندگی «عادی» را تجربه کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه برخورد با خشونت در تلویزیون صحبت کنند، به خصوص زمانی که توسط شخصیت‌های تخیلی انجام می‌شود. آیا پذیرش خون و خشونت آسان‌تر است وقتی که یک خون‌آشام مرتکب خشونت می‌شود، در مقایسه با یک شخصیت انسانی واقعی؟ چرا یا چرا نه؟
• چطور فکر می‌کنید این سریال با شخصیت‌های کلاسیک ترسناک مثل خون‌آشام‌ها، گرگ‌نماها و ارواح برخورد می‌کند؟
• چگونه این نمایش در مقایسه با همتای بریتانیایی خود عمل می‌کند؟ چرا بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی بازسازی‌شده از بریتانیا هستند؟

والدین باید بدانند که این درام کمدی ترسناک حاوی خشونت و صحنه‌های جنسی است. صحنه‌های خونین شامل قتل و خون‌آشامی است که تا حدودی با این واقعیت تعدیل می‌شود که توسط شخصیت‌های کلاسیک ترسناک مانند خون‌آشام‌ها و گرگ‌نماها انجام می‌شود. یکی از شخصیت‌ها درگیر چند رابطه عاشقانه است و انتظار می‌رود صحنه‌های جنسی پرشور با نمایش پشت‌های برهنه و برهنگی ضمنی وجود داشته باشد که اغلب با حمله‌ای خونین پایان می‌یابد. اگرچه این مجموعه ممکن است برای نوجوانان جذاب باشد، اما به موضوعاتی مانند اعتیاد، تنهایی و احساس غربت به شیوه‌ای کاملاً بزرگسالانه می‌پردازد.

این شروع یک شوخی بد به نظر می‌رسد، یک خون‌آشام، یک گرگینه و یک روح با هم زندگی می‌کنند. اما سریال «هومان بیینگ» یک سورپرایز دلپذیر است، یک سریال ترسناک که واقعا تلاش می‌کند تا کلیشه‌های ترسناک و بزرگ‌تر از زندگی خود را به چیزی شبیه انسان‌ها تبدیل کند. در این حس، این سریال در سنت بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌های بزرگ دیگر است، به‌ویژه سریال بافی قاتل خون‌آشام‌ها اثر جاس ویدون. مثل بافی، قسمت‌های اول سریال هومان بیینگ کمی بیش از حد در دیالوگ و شخصیت‌پردازی مستقیم هستند.جاش (سام هانتینگتون) گرگینه‌ای است که در ارتباط با زنان کاملاً بی‌امید است. آیدن (سام ویتور) خون‌آشامی است که از گذشته وحشتناک خود توبه کرده و سعی دارد از سایه پدر هیولایش بیسکاپ (مارک پلگرینو از سریال لاست در یک بازی فوق‌العاده) فرار کند. و سلی هم بعد از شش ماه حرف زدن با خودش، از اینکه در خانه‌اش مهمان دارد، خیلی خوشحال است. در حالی که این شخصیت‌های تراژیک با مشکلاتشان دست و پنجه نرم می‌کنند، در کنار هم آرامش می‌یابند و به ریشه انسانیت پی می‌برند: اشتیاق به عشق، خوشبختی و کامیابی. سریال «هومان بیینگ» به هیچ وجه یک شوخی بد نیست و می‌تواند نقطه درخشانی در میان سریال‌های تلویزیونی باشد.