گریه‌بچه

در سال 1954 در بالتیمور، مریلند، کرای-بیبی (جانی دپ) خواننده راک اند رول و رهبر گروه دراپز، یک گروه از اراذل دبیرستانی است. آلیسون یک خواننده جوان آهنگ‌های پاپ سالم است که با رهبر گروه اسکوئرز، گروهی از نوجوانان مورد علاقه جامعه به دلیل نگرش‌های سالمشان، قرار ملاقات دارد. در حین واکسیناسیون در دبیرستانشان، کرای-بیبی و آلیسون برای اولین بار یکدیگر را می‌بینند. کرای-بیبی بلافاصله عاشق می‌شود و آلیسون به شدت میل دارد که "بد" باشد. کرای-بیبی سوار بر موتورسیکلت خود، آلیسون را به کلاب راک اند رول در حومه شهر می‌برد، جایی که آنها یک دوئت را با هم می‌خوانند و کرای-بیبی به آلیسون یاد می‌دهد که چگونه فرانسوی ببوسد. اما اسکوئرز آماده نیستند که به این راحتی آلیسون شیرین را از دست بدهند. آنها به محل تجمع راک اند رول می‌آیند و یک درگیری رخ می‌دهد که در نهایت به آتش زدن موتورسیکلت کرای-بیبی و زندانی شدن او منجر می‌شود. کرای-بیبی باید راهی برای فرار از زندان و اثبات بی‌گناهی خود پیدا کند، و همچنین باید به آلیسون ثابت کند که علی‌رغم تصویر بد پسر خود، قلبی از طلا دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد طنز صحبت کنند. این فیلم چگونه فرهنگ دهه ۱۹۵۰ را به سخره می‌گیرد؟
• آیا این فیلم را می‌توان یک موزیکال در نظر گرفت؟ اگر چنین است، چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با سایر موزیکال‌ها دارد؟
• به چه نحو این فیلم به‌رغم اغراق‌هایش، تصویری واقع‌گرایانه از زندگی در دهه ۱۹۵۰ ارائه می‌کرد؟

والدین باید بدانند که "گری‌بیبی" یک فیلم جان واترز محصول 1990 است که هم یک جشن کمپی و هم یک پارودی خنده‌دار از دهه 1950 است. در میانه نبردهای پرشور بین "اسکویرها" و "دراپز" (لقب "جوانان بزهکار" ای که در بالتیمور آشکارا سرکشی می‌کنند)، برخی دعواهای اغراق‌شده با مشت و بات‌بیس‌بال وجود دارد و زنان دراپز مدام به سینه‌های خود اشاره می‌کنند، یا با ژست‌هایی یا با صدا زدن آنها به عنوان "بازووم". شخصیت‌ها در حالی که سیگار می‌کشند نشان داده می‌شوند. در حالی که در ماشین نشسته‌اند، یک دختر نوجوان از فلاسک خود می‌نوشد و به راننده "مشروب" تعارف می‌کند، که آن را رد می‌کند چون دارد رانندگی می‌کند. یک بار از کلمه "کـثـافـت" استفاده می‌شود و برخی الفاظ ملایم دیگر هم شنیده می‌شود. اگرچه پارودی فیلم از فیلم‌های "جوانان بزهکار" دهه 1950، انطباق اجتماعی و سرکوب جنسی برای بینندگان جوان‌تر گم خواهد شد، اما برای کودکان بزرگ‌تر و والدین، "گری‌بیبی" یک معرفی لذت‌بخش و خنده‌دار به فیلم‌های جان واترز است.

کری بابی" هم یک طنز و هم یک جشن از خونسردی و ساده‌دلی دهه 1950 است، یک طنز خنده‌دار از فیلم‌های غلوشده آن دوره، همراه با یک میزان سالم از نمایش‌های موزیکال کمپی. دیالوگ‌های ملودراماتیک به طور مداوم خنده‌دار هستند، و همینطور اجراهای شخصیت‌های کلیشه‌ای، با اجراهایی از پتی هرست و ایگی پاپ تا ریکی لیک و سوزان تیرل.برای کسانی که می‌خواهند با آثار جان واترز آشنا شوند، «گری‌بیبی» یکی از بهترین فیلم‌ها برای شروع است. این فیلم هنوز هم پر است از طنز زیرکانه‌ای که در فیلم‌های اولیه او دیده می‌شد، با این تفاوت که بودجه بسیار بزرگ‌تری داشته است. این فیلم، نگاهی سرگرم‌کننده به دورانی است که افراد متعارف بر جهان حکومت می‌کردند و برهم زدن نظم مستقر، کار بسیار راحت‌تری بود.